Υπάρχουν σειρές που σε κερδίζουν με το θέαμα, και άλλες που σε καθηλώνουν με την αλήθεια τους. Το «Wayward», η νέα μίνι σειρά του Netflix, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Με ατμόσφαιρα που σε παγώνει, ερμηνείες που σε διαπερνούν και ένα σενάριο που ακροβατεί μεταξύ ρεαλισμού και εφιάλτη, το «Wayward» μιλά για τη μοναξιά, την ενηλικίωση και τη σιωπή που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Μια ιστορία μυστηρίου και συγκίνησης, που αποδεικνύει πως ο πραγματικός τρόμος δεν κρύβεται στο σκοτάδι, αλλά στα πράγματα που φοβόμαστε να πούμε φωναχτά.
Από τον Ανδρέα Κάτσιη
Ανάμεσα στην πραγματικότητα και το παράλογο
Το «Wayward» είναι από εκείνες τις σειρές που δεν έρχονται με τυμπανοκρουσίες, αλλά καταφέρνουν να σε κερδίσουν από το πρώτο λεπτό. Η νέα μίνι σειρά του Netflix, σε σκηνοθεσία της Rachel Morrison (Mudbound, Black Panther), κινείται ανάμεσα στο δράμα, το μυστήριο και την υπαρξιακή αναζήτηση, χτίζοντας ένα ψυχολογικό θρίλερ με ένταση, συναίσθημα και ατμόσφαιρα. Η ιστορία ξεκινά σε ένα απομονωμένο σχολείο «αναμόρφωσης» για εφήβους στη βόρεια Αγγλία, όπου μια μαθήτρια εξαφανίζεται κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η νεαρή αστυνομικός που αναλαμβάνει την υπόθεση, μια γυναίκα που παλεύει με τα δικά της φαντάσματα, αρχίζει να ανακαλύπτει πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Πίσω από τους καθωσπρέπει δασκάλους, τα σιωπηλά παιδιά και τους άψογους διαδρόμους, κρύβεται ένα σύστημα εξουσίας που θρέφεται από φόβο και ενοχή.
Τα παιδιά, κρύβουν τα μυστικά
Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της σειράς, αποτελεί το cast της, με την Ava Michelle, γνωστή από το «Tall Girl», να αποδεικνύει ότι διαθέτει βάθος και δύναμη σε έναν ρόλο που απαιτεί ευαισθησία και σιωπηλή ένταση. Ο Finn Wolfhard (Stranger Things) αφήνει πίσω του τον ρόλο του «geeky» ήρωα και υποδύεται έναν νεαρό γεμάτο οργή και τρυφερότητα, εγκλωβισμένο σε έναν κόσμο που τον απορρίπτει. Πλάι τους, η Naomi Watts υποδύεται τη διευθύντρια του σχολείου, μια γυναίκα που κρύβει περισσότερα απ’ όσα δείχνει, ενώ ο David Thewlis δίνει μια υποδειγματική ερμηνεία ως καθηγητής που ταλαντεύεται ανάμεσα στην ενοχή και τη συνείδησή του. Οι σχέσεις των ηρώων είναι πολυεπίπεδες: πατρικά βλέμματα, ψεύτικες φιλίες, συμμαχίες που διαλύονται με ένα βλέμμα. Όλοι κάτι κρύβουν, κι αυτό είναι που καθιστά το «Wayward» συναρπαστικό.
Σκηνοθεσία που πιάνει τον παλμό του σήμερα
Σε αντίθεση με πολλές σειρές που χρησιμοποιούν τη σκοτεινή αισθητική απλώς ως ντεκόρ, το «Wayward» τη χρησιμοποιεί ως γλώσσα. Κάθε σκηνή, κάθε σιωπή, κάθε βλέμμα είναι μια μικρή αποκάλυψη. Η σκηνοθεσία της Morrison είναι υπαινικτική: δε δείχνει ποτέ τα πάντα, αφήνει χώρο στον θεατή να νιώσει την αγωνία, να «μπει» στο μυαλό των ηρώων, να συνθέσει μόνος του τα κομμάτια του παζλ. Η σειρά θυμίζει σε δομή το «Sharp Objects» και το «The OA», ενώ σε ψυχολογικό βάθος πλησιάζει το «Mare of Easttown». Παρόλα αυτά έχει κάτι μοναδικά δικό της: έναν εφηβικό παλμό και μία αυθεντική θλίψη για το πώς μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο που δεν μας ακούει. Η Morrison καταφέρνει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον που πνίγει, κι όμως, από το πνιγηρό αυτό περιβάλλον ξεπηδά η ελπίδα.
Παραγωγή υψηλής αισθητικής
Το Netflix, πιστό στη συνταγή των προσεγμένων limited dramas, επενδύει εδώ σε μια παραγωγή υψηλής αισθητικής. Από τη φωτογραφία, που κινείται ανάμεσα σε ψυχρούς τόνους και ζεστές αναλαμπές, μέχρι το soundtrack με τραγούδια από Phoebe Bridgers και Radiohead, όλα υπηρετούν τη συγκίνηση χωρίς υπερβολές. Το σενάριο, γραμμένο από τη Sarah Streeter, είναι στιβαρό, πολυεπίπεδο και γεμάτο μικρές, υπαινικτικές λεπτομέρειες. Οι διάλογοι είναι κοφτοί, σχεδόν ποιητικοί, ενώ η αφήγηση αφήνει χώρο στο συναίσθημα να αναπνεύσει. Το φινάλε, χωρίς να θέλουμε να κάνουμε spoiler, είναι από αυτά που σε αναγκάζουν να μείνεις για λίγο σιωπηλός, κοιτώντας την οθόνη.
Γιατί αξίζει να τη δεις
Το «Wayward» δεν είναι απλώς μια σειρά μυστηρίου. Είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας που χτίζει τείχη γύρω από το διαφορετικό και μετά απορεί γιατί χάνεται η ανθρωπιά της. Μιλά για τη νεανική απομόνωση, για τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς φωνή, για τους ενήλικες που κρύβονται πίσω από τον ρόλο τους. Δεν φοβάται να θίξει ζητήματα ψυχικής υγείας, κακοποίησης και αδικίας, χωρίς διδακτισμό, χωρίς φθηνό συναισθηματισμό. Μας υπενθυμίζει πως το πιο επικίνδυνο «τέρας» δεν είναι ο κακός της ιστορίας, αλλά η αδιαφορία. Ότι η πραγματική σωτηρία δεν έρχεται από τους ήρωες, αλλά από το θάρρος να πεις την αλήθεια σου. Το «Wayward» είναι από τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις που συνδυάζει τόσο αρμονικά το σασπένς με την ευαισθησία. Γιατί οι ερμηνείες είναι αληθινές, οι σιωπές εύγλωττες και οι στιγμές βαθιά ανθρώπινες. Γιατί είναι μια σειρά για το θάρρος. Το θάρρος να επιβιώσεις, να συγχωρέσεις, να αγαπήσεις ξανά.
Info: Το «Wayward» είναι μία μίνι σειρά οκτώ επεισοδίων που προβάλλεται από την πλατφόρμα του Netflix.
