Ο 77χρονος Steve Forbes, εγγονός του ιδρυτή του Forbes και σημερινός επικεφαλής του Forbes U.S., είναι επί μακρόν υπέρμαχος της οικονομικής ελευθερίας και υποστηρικτής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Τι πιστεύει για την τρέχουσα κατάσταση στην παγκόσμια πολιτική και οικονομία; Και ποιες συμβουλές προσφέρει στην Ουκρανία για να γίνει μια επιτυχημένη χώρα;
Πέρα από τα μέσα ενημέρωσης, ο 77χρονος Steve Forbes είναι οικονομολόγος – έχει συγγράψει και συνυπογράψει περισσότερα από 20 βιβλία, και πολιτικός – έχοντας θέσει υποψηφιότητα για το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικανών το 1996 και το 2000.
Πώς βλέπει τη συνταγή για την ανάπτυξη της Ουκρανίας; Ο συνεργάτης του Forbes Ukraine Petro Chernyshov και η συντάκτρια Tetiana Pavlushenko μιλούν στο Forbes για το θέμα αυτό.
Συνέντευξη του Steve Forbes στο Forbes Ukraine.
Στο βιβλίο σας “The Freedom Manifesto: Why Free Markets Are Moral and Government Is Not” τονίζετε τη σημασία της οικονομικής ελευθερίας. Σε ποιο σημείο πιστεύετε ότι οι ΗΠΑ μετατοπίστηκαν από μια ελεύθερη σε μια πιο ρυθμιζόμενη οικονομία;
Η απομάκρυνση από το ελεύθερο εμπόριο αποτελεί μια ανωμαλία. Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι χώρες εργάζονται για τη μείωση των εμπορικών φραγμών. Η ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου μετά το 1945 έκανε τον κόσμο καλύτερο, σε αντίθεση με τη δεκαετία του 1930, όταν κυριαρχούσαν τα προστατευτικά αισθήματα.
Πιστεύω ότι οι δασμολογικές πολιτικές είναι προσωρινές, διότι οι φόροι βλάπτουν τις επιχειρήσεις και οι δασμοί διαταράσσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού. Πρόκειται για μια ανωμαλία, όχι για μια νέα κανονικότητα. Ο Άνταμ Σμιθ δίδαξε ότι μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία και για τις δύο πλευρές δεν είναι ένα παιχνίδι “μηδενικού αθροίσματος” (zero-sum) και οι χώρες που υποστηρίζουν το ελεύθερο εμπόριο ευημερούν περισσότερο.
Αυτή η περίοδος θα περάσει και στον πραγματικό κόσμο θα καταστεί σαφές ότι η μείωση των εμποδίων, των φόρων και των κανονισμών είναι καλύτερη. Θα πρέπει να επανεξετάσουμε ορισμένα από τα διδάγματα.
Υποχωρεί η παγκοσμιοποίηση ή απλώς μετασχηματίζεται;
Ζούμε σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, και ενώ τα πρότυπα αλλάζουν, η αρχή των ανοικτών αγορών και η δυνατότητα δημιουργίας αποτελεσματικών αλυσίδων εφοδιασμού παραμένει αμετάβλητη.
Θα βρούμε νέους τρόπους προσαρμογής στις αλλαγές στις διεθνείς σχέσεις, ιδίως με την κινεζική αγορά. Για την ευημερία, οι μεγάλες αγορές είναι απαραίτητες. Τον 19ο αιώνα, οι ΗΠΑ είχαν μια τεράστια ζώνη ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των κρατών, αλλά τώρα έχουμε “ξεπεράσει” αυτή την αγορά. Όσο περισσότερο εμπορευόμαστε με άλλες χώρες, τόσο περισσότερες ευκαιρίες υπάρχουν για νέα προϊόντα, υπηρεσίες, αλυσίδες εφοδιασμού και τεχνολογικές ανακαλύψεις.
Ήδη, βλέπουμε τις απαρχές αυτού του φαινομένου με την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία υπόσχεται σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας. Για παράδειγμα, παλαιότερα η έγκριση ενός νέου φαρμάκου στις ΗΠΑ κόστιζε 3 δισεκατομμύρια δολάρια και χρειαζόταν 10-15 χρόνια, αλλά η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να συντομεύσει αυτή τη διαδικασία σε λίγους μήνες.
Γιατί ο κόσμος απομακρύνθηκε από τις ανοικτές αγορές και πόσο σύντομα θα επιστρέψουμε στην παγκόσμια ανάπτυξη;
Αυτή η περίοδος θα είναι δύσκολη. Θα δούμε ότι είναι προτιμότερο να μην υπάρχουν φόροι παρά να τους επιβάλλουμε και ότι το χάος δεν οδηγεί στην ευημερία. Μπορεί να χρειαστούν αρκετά χρόνια, αλλά παρόμοιες στιγμές έχουν συμβεί στην ιστορία. Στη δεκαετία του 1970, οι ΗΠΑ βίωσαν δεκαετίες πληθωρισμού και παρακμής, αλλά μετά τις μεταρρυθμίσεις του Ρήγκαν, η χώρα επέστρεψε στην ευημερία.
Δυστυχώς, ορισμένα διδάγματα δεν ελήφθησαν. Ένας λόγος για τη σημερινή πολιτική αναταραχή είναι ότι οι ελίτ απέτυχαν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους για παγκόσμια ασφάλεια και σταθερά νομίσματα. Το χρήμα πρέπει να είναι ένα σταθερό μέτρο αξίας, όπως ένα ρολόι με σταθερά 60 λεπτά.
Πέσαμε επίσης σε ρυθμιστικό ανορθολογισμό όσον αφορά το κλίμα. Τώρα συνειδητοποιούμε ότι οι μεγάλες δαπάνες για ανεμογεννήτριες και ηλιακούς συλλέκτες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το φυσικό αέριο.
Μπορείτε να αναφέρετε μερικούς από τους πιο παράλογους κανονισμούς στις ΗΠΑ;
Το παράδειγμα ενός οπωρώνα μήλων στη Νέα Υόρκη: διέπεται από 5.000 κανόνες και κανονισμούς από 17 προγράμματα. Ένας από αυτούς απαιτεί την κάλυψη των μήλων που μαζεύονται από τα δέντρα με μουσαμά κατά τη μεταφορά τους στην αποθήκη για να προστατεύονται από τα περιττώματα των πουλιών. Αλλά τα μήλα κρέμονται στα δέντρα εδώ και 15 μήνες και πλένονται στην αποθήκη. Πρόκειται για παράλογους κανονισμούς.
Ένας παράλογος κανονισμός αλλάζει τον τρόπο παρασκευής πίτσας στη Νέα Υόρκη λόγω των εκπομπών ρύπων. Αλλά για να παράγει μια πιτσαρία τόσες εκπομπές όσες παράγει ένα ιδιωτικό τζετ σε ένα χρόνο, θα χρειαστούν 849 χρόνια.
Αυτοί οι κανονισμοί κοστίζουν στην οικονομία των ΗΠΑ έως και 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ο Έλον Μασκ και η ομάδα του, τους οποίους αποκαλώ “muskovites”, καταργούν ενεργά τους παράλογους κανονισμούς [σσ. πριν αποχωρήσει από το DOGE ο Μασκ]. Στη μεταποίηση, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη: οι κανονισμοί κοστίζουν στις επιχειρήσεις κατά μέσο όρο 25.000 δολάρια ανά εργαζόμενο, ενώ οι φόροι είναι μόνο 5.000 δολάρια. Δεν είναι περίεργο που οι κατασκευαστές αντιμετωπίζουν πρόβλημα.
Υπάρχουν όλο και περισσότεροι κανόνες παντού. Πρόσφατα, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ χαλάρωσε τους περιορισμούς σχετικά με τη ροή του νερού στις αμερικανικές ντουζιέρες.
Οι ντουζιέρες, τα πλυντήρια ρούχων και τα πλυντήρια πιάτων υπόκεινται σε ρυθμιστικό πλαίσιο στις Ηνωμένες Πολιτείες για τρελούς λόγους…
Ο εκδημοκρατισμός και η κατάργηση των υπερβολικών ρυθμίσεων θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρέπει να σταματήσουμε να ξοδεύουμε χρήματα για εναλλακτικές πηγές ενέργειας που δεν είναι μόνο πιο ακριβές αλλά και πιο επιβλαβείς για το περιβάλλον από το φυσικό αέριο ή την πυρηνική ενέργεια. Για παράδειγμα, οι ανεμογεννήτριες παράγουν περισσότερα πλαστικά απόβλητα από τους πλαστικούς σωλήνες από τους οποίους προσπαθούσαν να απαλλαγούν.
Η Ευρώπη έχει ένα ογκώδες ρυθμιστικό πλαίσιο. Αυτό εξηγείται από την προστασία των καταναλωτών. Πώς θα βρεθεί ισορροπία;
Δυστυχώς, στην ΕΕ, η γραφειοκρατία συχνά απαιτεί να μην γίνεται τίποτα μέχρι να αποδειχθεί ότι είναι απολύτως ασφαλές. Αυτό καταπνίγει την καινοτομία. Αν πριν από 120 χρόνια, η ΕΕ έπρεπε να εγκρίνει αυτοκίνητα για χρήση, αυτό δεν θα είχε συμβεί λόγω ανησυχιών για τα ατυχήματα και το κόστος των καυσίμων. Στις ΗΠΑ, ωστόσο, η καινοτομία επιτρέπεται και οι νόμοι αλλάζουν ανάλογα με τις περιστάσεις. Για παράδειγμα, η δημιουργία της τεχνολογίας Xerox οδήγησε σε αλλαγές στους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων τη δεκαετία του 1960.
Η διαφορά μας από τους ανθρώπους της Λίθινης Εποχής είναι η γνώση. Το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο προκύπτει από τη δημιουργία νέων γνώσεων, είτε σε ένα εργαστήριο είτε στην αγορά.
Δείτε την ιστορία της Margaret Rudkin. Το παιδί της είχε αλλεργία στο λευκό ψωμί. Έτσι, άρχισε να πειραματίζεται στην κουζίνα της και ανακάλυψε το ψωμί ολικής άλεσης. Το 1937, ίδρυσε την Pepperidge Farm Bakery, η οποία κυκλοφόρησε τα μπισκότα και τα κράκερς Goldfish. Έχτισε αυτή τη μεγάλη επιχείρηση και την πούλησε στην Campbell’s.
Η επιτυχία της Rudkin δεν ήταν αποτέλεσμα οικονομικού σχεδιασμού – ήταν ένα πείραμα. Αυτό είναι το επιχειρηματικό πνεύμα που τροφοδοτεί την καινοτομία. Ή, για παράδειγμα, ο Amadeo Pietro Giannini, ο οποίος έφερε μια επανάσταση στο τραπεζικό σύστημα, ή ο Norman Borlaug, ο οποίος ξεκίνησε την Πράσινη Επανάσταση (Νόμπελ Ειρήνης το 1970).
Στις ΗΠΑ, όλοι έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν νέες ιδέες, και όταν πετυχαίνουν, όλοι επωφελούνται.
Παρακολουθούμε στενά τις μεταρρυθμίσεις του προέδρου Χαβιέρ Μιλέι στην Αργεντινή. Πιστεύετε ότι τα σκληρά μέτρα (“tough medicine”) είναι απαραίτητα για τη σταθεροποίηση της οικονομίας;
Ο πρόεδρος Μιλέι δεν πάει πολύ μακριά με τις μεταρρυθμίσεις – είναι ριζοσπαστικές αλλά απαραίτητες. Ωστόσο, δεν έχει αντικαταστήσει το πέσο με το δολάριο ούτε έχει κλείσει την κεντρική τράπεζα, η οποία είναι η πηγή της σπατάλης, όπως υποσχέθηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Αυτό θα ήταν ένα βασικό βήμα για να σταματήσει η αύξηση του πληθωρισμού στη χώρα. Για παράδειγμα, ο Ισημερινός και το Ελ Σαλβαδόρ έχουν ήδη δολαριοποιηθεί και αυτό λειτούργησε.
Ο Μιλέι πρέπει επίσης να το κάνει και να εφαρμόσει άλλες μεταρρυθμίσεις για να αποκαταστήσει την ευημερία της Αργεντινής, η οποία κάποτε ήταν μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου.
Υπάρχουν αποφάσεις του Μιλέι που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες για την Ουκρανία;
Για τη δημιουργία μιας ειρηνικής οικονομίας, είναι σημαντικό να μειωθεί το μέγεθος της κυβερνητικής γραφειοκρατίας και να απλοποιηθούν οι κανονισμοί. Θα πρέπει να δοθεί προσοχή στο πώς και πόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθεί μια επιχείρηση στη χώρα, να υπάρξει επικοινωνία με τους επιχειρηματίες και να αρθούν τα εμπόδια.
Ο Τραμπ και το ουκρανικό ζήτημα
Υποστηρίζετε εδώ και καιρό το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Θεωρείτε την τρέχουσα οικονομική πολιτική του Τραμπ αποτελεσματική;
Υποστήριζα πάντα τις καλές πολιτικές του Τραμπ και ασκούσα κριτική σε εκείνες με τις οποίες διαφωνούσα. Πήρε γρήγορα τον έλεγχο των συνόρων μετά την είσοδο 10 εκατομμυρίων παράνομων μεταναστών στις ΗΠΑ, κάτι που ο Τζο Μπάιντεν δεν έκανε σε τέσσερα χρόνια. Ο διορισμός του Μασκ για την “απορρύθμιση” και τις περικοπές στον προϋπολογισμό ήταν επιτυχής – έχουν ήδη βρεθεί 150 δισεκατομμύρια δολάρια σε υπερβάσεις δαπανών.
Οι δασμοί είναι μια μορφή φορολογίας. Ελπίζω ότι η αβεβαιότητα γύρω από αυτά θα τελειώσει σύντομα και θα μπορέσουμε να επικεντρωθούμε εκ νέου σε σαφείς κανόνες.
Πιστεύω επίσης ότι ο Τραμπ πρέπει να παράσχει περισσότερα όπλα στην Ουκρανία και να ενεργήσει αποφασιστικά για να αποτρέψει το Ιράν από το να γίνει πυρηνικό κράτος*.
Ποια είναι τα μεγαλύτερα οικονομικά λάθη που βλέπετε στην πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Κίνας;
Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε έναν πραγματικό εμπορικό πόλεμο με την Κίνα. Ελπίζω ότι με την πάροδο του χρόνου οι δασμοί θα εφαρμόζονται πιο επιλεκτικά και όχι γενικά. Η Κίνα κλέβει την πνευματική μας ιδιοκτησία και πραγματοποιεί κυβερνοεπιθέσεις στις υποδομές των ΗΠΑ. Θα ήθελα το Πεντάγωνο να έχει αντίμετρα για τέτοιες περιπτώσεις. Η Κίνα θα πρέπει να γνωρίζει ότι θα πληρώσει το τίμημα για τις κακές πράξεις της.
Το Πεκίνο θέλει να ελέγξει τα διεθνή ύδατα, ξεκινώντας από τη Νότια και την Ανατολική Θάλασσα της Κίνας, και παρεμβαίνει ενεργά στην κατάσταση στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Πρέπει να επιλύσουμε αυτά τα προβλήματα ένα προς ένα, αποκαθιστώντας τον αμερικανικό στρατό, ιδίως χρησιμοποιώντας ναυπηγεία στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία.
Ποια θα μπορούσε να είναι η αντίδραση της Ουκρανίας στο πλαίσιο των εμπορικών πολέμων;
Η Ουκρανία πρέπει να μειώσει τους εμπορικούς φραγμούς. Όπως δείχνει το παράδειγμα της Ελβετίας, η ευημερία δεν απαιτεί απαραίτητα την ένταξη σε μπλοκ όπως η ΕΕ. Μετά τον πόλεμο, η Ουκρανία θα μπορούσε να γίνει πύλη εισόδου για τις εταιρείες, κατά το παράδειγμα της Ελβετίας ή της Σιγκαπούρης. Κοιτάξτε τη Σλοβακία, η οποία έγινε ένας ισχυρός κατασκευαστής αυτοκινήτων στην Ευρώπη.
Ποια είναι η συμβουλή σας προς τους Ουκρανούς επιχειρηματίες για το πώς να επιτύχουν σε παγκόσμιο επίπεδο;
Το μέλλον της Ουκρανίας εξαρτάται από την ειρηνική διευθέτηση του πολέμου. Μετά από αυτό, η Ουκρανία θα πρέπει να κοιτάξει τα παραδείγματα του Χονγκ Κονγκ, της Σιγκαπούρης και της Ελβετίας, δημιουργώντας μια ανοικτή οικονομία. Είναι σημαντικό να γίνει ευκολότερη η έναρξη μιας επιχείρησης, όπως στη Νέα Ζηλανδία, με χαμηλούς φόρους και μείωση των κοινωνικών εισφορών.
Η Ουκρανία θα πρέπει να συνδέσει το νόμισμά της με ένα σταθερό νόμισμα – είτε το ευρώ είτε το δολάριο, όπως έκαναν οι χώρες της Βαλτικής. Είναι σημαντικό να έχουμε χαμηλούς φόρους, ένα σταθερό νόμισμα και μια κυβέρνηση που δεν ξοδεύει πολλά. Τα διδάγματα από την Πολωνία και τη Σιγκαπούρη δείχνουν ότι η Ουκρανία μπορεί να γίνει ένα κέντρο υψηλής τεχνολογίας και χρηματοοικονομικό κέντρο.
Το 2023, είπατε ότι αν ο κόσμος χάσει την Ουκρανία, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμια καταστροφή. Εξακολουθείτε να το πιστεύετε αυτό;
Η Ουκρανία είναι κρίσιμη για την παγκόσμια ασφάλεια, όπως η Τσεχοσλοβακία το 1938. Δεν πρέπει να επαναλάβουμε το λάθος που έκαναν η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία με την Τσεχοσλοβακία, το οποίο οδήγησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα για να στηρίξουμε την Ουκρανία στον αγώνα της κατά των εισβολέων. Προτείνω ένα νέο σύνθημα: Κάντε την Ουκρανία Μεγάλη Ξανά.
Υπάρχει μια συζήτηση στην Ουκρανία σχετικά με το άνοιγμα στη μετανάστευση εργατικού δυναμικού. Δηλαδή να επιτραπεί σε πολίτες των χωρών με υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ να αποκτήσουν αυτόματα το δικαίωμα να διαμένουν και να εργάζονται στην Ουκρανία. Είναι αυτή μια βιώσιμη λύση;
Αυτό θα πρέπει να γίνει μεμονωμένα, αλλά είναι σημαντικό για την Ουκρανία να γίνει ένα μέρος όπου φιλόδοξοι άνθρωποι θα θέλουν να έρθουν λόγω των ευκαιριών που προσφέρει. Πρέπει να αποφύγουμε τα λάθη της Ευρώπης, όπως το 2015, όταν η Άνγκελα Μέρκελ επέτρεψε την ανοιχτή μετανάστευση χωρίς να ελέγχει ποιοι έρχονται και τις δεξιότητές τους.
Χρειαζόμαστε έξυπνες πολιτικές για την προσέλκυση εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Επίσης, θα πρέπει να δοθεί προσοχή στους Ουκρανούς στο εξωτερικό – θα μπορούσαν να γίνουν ένας σημαντικός πόρος αν δουν τη χώρα να αναπτύσσεται και θελήσουν να επιστρέψουν. Αυτό μπορεί να τονώσει την εσωτερική μετανάστευση και τις επενδύσεις στην Ουκρανία.
Δώστε δύο συμβουλές στον Πρόεδρο Τραμπ.
Ας ξεκινήσουμε με την οικονομία και τους δασμούς: όταν πρόκειται για μεγάλες φορολογικές ελαφρύνσεις, είναι σημαντικό να διατηρηθεί η αποτελεσματικότητά τους.
Όσον αφορά την Ουκρανία και το Ιράν: Με την Ουκρανία, ο Πούτιν αντιδρά μόνο στη δύναμη. Οι ΗΠΑ διαθέτουν χιλιάδες επιθετικά αεροσκάφη A-10 Warthog και η Ουκρανία χρειάζεται εκατοντάδες από αυτά. Για να καταλάβει ο Πούτιν ότι θα αρχίσει να χάνει, όχι να κερδίζει. Μόνο η ισχύς στο πεδίο της μάχης λειτουργεί – τα λόγια δεν αρκούν εδώ. Ο Πούτιν θα πει τα πάντα για να σας αποπλανήσει, όπως προσπαθεί να κάνει με τον απεσταλμένο του Τραμπ, τον Στιβ Γουίτκοφ.
Πρέπει να ενεργήσουμε αποφασιστικά τόσο με το Ιράν όσο και με τον Πούτιν, διότι μόνο με τη δύναμη μπορούν να γίνουν πραγματικές συμφωνίες. Τα λόγια δεν έχουν μεγάλη σημασία, το έχουμε δει αυτό ξανά και ξανά.
Ο νέος κόσμος των μέσων ενημέρωσης
Ποιος είναι ο ρόλος του Forbes στην εποχή του TikTok, του YouTube και των bloggers; Ποια προστιθέμενη αξία πρέπει να προσφέρουμε εμείς, οι δημοσιογράφοι, στους αναγνώστες και τους θεατές μας;
Το κυριότερο είναι να παρέχουμε αξιόπιστες πληροφορίες. Οι άνθρωποι αναζητούν αξιόπιστες πηγές. Όταν μεταπηδήσαμε από τον έντυπο τύπο στον διαδικτυακό, συνειδητοποιήσαμε ότι οι άνθρωποι θέλουν αξιόπιστες μάρκες που μπορούν να εμπιστευτούν. Το διαδίκτυο συχνά μετατρέπει τα πάντα σε εμπόρευμα, οπότε αν δεν έχετε κάτι μοναδικό και χρήσιμο, ο κόσμος θα πάει αλλού.
Πειραματιζόμαστε με διαφορετικούς τρόπους διανομής πληροφοριών. Για παράδειγμα, διοργανώνουμε παραδοσιακές εκδηλώσεις, όπως τα συνέδρια “30 Under 30” “50 Over 50”, καθώς και πολυάριθμες offline εκδηλώσεις. Αυτός είναι ένας παλιομοδίτικος, αλλά αποτελεσματικός τρόπος για να ενισχύσουμε τη συμμετοχή. Οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα.
Ποια είναι η τρέχουσα αποστολή της Global Forbes; Σε ποιους απευθύνεται;
Αποστολή μας είναι να παρέχουμε στους επιχειρηματίες και στους ανθρώπους που θέλουν να βελτιώσουν τη ζωή τους τις πληροφορίες και τις αναλύσεις που χρειάζονται για να αναπτυχθούν. Αυτό σημαίνει να συγκεντρώνουμε και να παρουσιάζουμε σωστά τις πληροφορίες και να βρίσκουμε επιτυχημένους ανθρώπους που μπορούν να χρησιμεύσουν ως παραδείγματα.
Είμαστε σαν τους κριτικούς των θεατρικών παραστάσεων: ζητωκραυγάζουμε όταν κάτι γίνεται καλά, αλλά δεν διστάζουμε να ασκήσουμε κριτική όταν χρειάζεται. Στόχος μας είναι να υπηρετήσουμε όσους αγωνίζονται για την επιτυχία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το brand Forbes είναι γνωστό παγκοσμίως – εμπνέουμε τους ανθρώπους να προσπαθήσουν για το καλύτερο.
Όταν θυμάσαι τον σκοπό σου, ανησυχείς λιγότερο όταν αλλάζουν τα μέσα για την επίτευξή του. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να θυμόμαστε γιατί είμαστε εδώ: για να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο παρέχοντας στους ανθρώπους που θέλουν την επιτυχία, ευκαιρίες για να το πετύχουν.
Τρεις συμβουλές ζωής από τον Steve Forbes: Πώς να διατηρήσετε καθαρό μυαλό στον σημερινό τρελό κόσμο;
Ο κόσμος πάντα μοιάζει ανούσιος κατά τη διάρκεια αλλαγών – είτε πρόκειται για την έλευση των σιδηροδρόμων, είτε για την εφεύρεση των προσωπικών υπολογιστών (PC), είτε για την τεχνητή νοημοσύνη. Ωστόσο, το χάος ξεκινά μόνο όταν οι ηγέτες ξεχνούν τις βασικές αρχές. Ορισμένες αρχές παραμένουν αμετάβλητες, αλλά συχνά τις αγνοούμε, όπως στη δεκαετία του 1930, στη δεκαετία του 1970 και σήμερα.
Το κλειδί είναι να επιστρέψουμε σε αυτές τις βασικές αρχές και να προχωρήσουμε μπροστά, θυμόμενοι ότι δεν ελέγχουμε πάντα τα γεγονότα- μερικές φορές, τα γεγονότα ελέγχουν εμάς.
Για τους νέους ανθρώπους, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να καταλάβουν ότι δεν έρχεστε στον κόσμο ήδη διαμορφωμένοι. Ένα λαμπρό παράδειγμα είναι ο Steve Jobs. Αν έπαιρνες τα προσόντα του ως νέος, χωρίς το όνομά του, και τα έδειχνες σε έναν υπεύθυνο προσλήψεων, θα έλεγε αμέσως όχι. Έβριζε τους ανθρώπους, έκλεβε ιδέες και ήταν κακός μάνατζερ, γι’ αυτό και απολύθηκε ακόμη και από την Apple.
Τελικά, όμως, έμαθε να είναι ένας αποτελεσματικός ηγέτης που ενέπνεε τον κόσμο. Όταν επέστρεψε στην Apple, η οποία βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, δημιούργησε μια ισχυρή εταιρεία.
Στη ζωή, τα πράγματα δεν είναι πάντα εύκολα και ομαλά, αλλά είναι σημαντικό να προχωράμε μπροστά. Είναι σαν να οδηγείς ποδήλατο: αν δεν κάνεις πετάλι, θα πέσεις.
*Η συνέντευξη έγινε τον Μάιο του 2025. Forbes
