Με αφορμή την παρουσίαση της πρώτης του συλλογής ως καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου μόδας Alberta Ferreti, ο -γνωστός για τη ρομαντική αισθητική που χαρακτηρίζει τις δημιουργίες του- Ιταλός σχεδιαστής, μιλά για τη νέα εποχή του ιστορικού brand, για τις «χρυσές» συνεργασίες του και για το fashion industry στην εποχή των social media.
Φωτγοραφία πορτρέτου: Dario Catellani
Είχαμε ραντεβού στις 18:00, όμως η είδηση του θανάτου του Giorgio Armani που με βρήκε τη στιγμή που έκλεινα τον υπολογιστή στο γραφείο, και λίγο αργότερα η αποπνικτική κίνηση στη Λεμεσό, με καθυστέρησαν. Μπήκα στην μπουτίκ βιαστικά, λίγο εκνευρισμένη, έτοιμη να απολογηθώ για την αργοπορία μου. Δεν χρειάστηκε. Αντίκρισα τον Lorenzo Serafini, ντυμένο με ένα relaxed παντελόνι σε σκούρα πράσινη απόχρωση και μαύρο double-breasted σακάκι, να συνομιλεί χαμογελαστός με τους γύρω του, με εκείνο το ταπεραμέντο που χαρακτηρίζει το «Made in Italy».
Σας συναντώ μόλις λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Giorgio Armani. Τι σημαίνει για τον κόσμο της μόδας αυτή η απώλεια;
Είναι πραγματικά μια πολύ θλιβερή μέρα για τη μόδα. Ήταν πρότυπο κι όχι μόνο ως σχεδιαστής, αλλά και ως άνθρωπος. Η παρουσία του, το στυλ του, η φιγούρα του… ήταν παράδειγμα για όλους μας. Κατάφερε να δημιουργήσει ένα εντελώς δικό του, αυθεντικό στυλ, το οποίο εξαπλώθηκε παγκοσμίως. Καθόρισε ολόκληρες γενιές με τις δημιουργίες του. Η απουσία του αφήνει ένα τεράστιο κενό, όχι μόνο στην ιταλική μόδα, αλλά παγκοσμίως.
Ανοίγοντας τώρα το δικό σας κεφάλαιο στη μόδα, έχετε περάσει από μερικούς από τους σημαντικότερους οίκους μόδας, BlueMarine, Cavalli, Dolce&Gabbana, Philosophy. Ποια από αυτές τις εμπειρίες σάς διαμόρφωσε περισσότερο ως δημιουργό;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία εμπειρία, γιατί η καθεμία αντιστοιχούσε και σε μια διαφορετική φάση της ζωής μου και μου έδωσε κάτι ξεχωριστό. Στην BlueMarine έμαθα την πειθαρχία και την οργάνωση. Ο Cavalli ήταν μια τρέλα, αλλά εκεί ένιωσα για πρώτη φορά τη δύναμη του glamour. Στη Dolce&Gabbana έζησα το πάθος τους, το θεατρικό στοιχείο, και έμαθα να βλέπω τη μόδα σαν αφήγηση. Και βέβαια, το Philosophy ήταν το σημείο όπου μπόρεσα για πρώτη φορά να εκφραστώ με τη δική μου φωνή· ήταν το πιο καθοριστικό βήμα για να βρω την ταυτότητά μου ως δημιουργός.
Αυτές οι εμπειρίες, τελικά σας οδήγησαν στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή. Πότε μάθατε ότι θα διαδεχθείτε την Albertta Ferreti;
Θυμάμαι πολύ καθαρά εκείνη τη στιγμή. Ήταν αμέσως μετά την τελευταία επίδειξη της Philosophy. Με κάλεσε σπίτι της, η ίδια η Alberta Ferreti, καθίσαμε στον καναπέ, χαλαρά και εκεί, πολύ ήρεμα, μου είπε: «Θέλω να αποχωρήσω και θα ήθελα να με διαδεχθείς».
Πώς αντιδράσατε;
Ήταν ένα σοκ για μένα, έμεινα άφωνος. Δεν το περίμενα καθόλου. Η Alberta είναι μια τόσο δυναμική γυναίκα, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έκανε πίσω από το δικό της brand. Πραγματικά, με αιφνιδίασε. Ήταν όμως και μια μοναδική ευκαιρία, κάτι που δεν θα μπορούσα να αρνηθώ.
Δεν το είχατε ονειρευτεί; Ήσασταν ήδη δέκα χρόνια επικεφαλής της πιο νεανικής γραμμής του οίκου.
Δεν ήταν κάτι που είχα φανταστεί ή ονειρευτεί. Τουλάχιστον όχι συνειδητά. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Ήμουν για δέκα χρόνια στο Philosophy, αφοσιωμένος εκεί. Αλλά η Alberta… ήταν πάντα για μένα ένα σημείο αναφοράς. Τη θαυμάζω, διότι εκφράζει ένα σύστημα αξιών με το οποίο νιώθω ότι ταυτίζομαι.
Η αισθητική των δύο σας στον σχεδιασμό φανερώνει κοινά στοιχεία. Ήδη από τις συλλογές σας στο Philosophy, βλέπαμε αυτόν τον ρομαντισμό, την κομψότητα, τη θηλυκότητα…
Αυτό ακριβώς! Ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τη θηλυκότητα είναι πολύ κοντά στο πνεύμα της Alberta. Γι’ αυτό, όταν ήρθε η πρότασή της, δεν ένιωσα ότι μπαίνω σε κάτι ξένο, το βίωσα περισσότερο σαν μια φυσική συνέχεια. Υπήρχε ήδη ένας δημιουργικός διάλογος ανάμεσα στη δική μου δουλειά στο Philosophy και στο όραμα της Alberta, οπότε το να με καλέσει να αναλάβω τη θέση της, το ένιωσα σαν λογική εξέλιξη. Ήρθε ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε.
Δυσκολευτήκατε, αγχωθήκατε στη δημιουργία της πρώτης κολεξιόν σας, ως καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου; Ο πήχης ήταν αρκετά υψηλός.
Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα. Άγχος φυσικά και υπήρχε, αλλά προσπάθησα να το μετατρέψω σε κίνητρο. Ήξερα ότι έπρεπε να σεβαστώ το DNA του οίκου και ταυτόχρονα να βάλω τη δική μου σφραγίδα. Αυτό δεν με παρέλυσε, αντίθετα με ώθησε να δώσω τον καλύτερό εαυτό μου.
Η ταυτότητα και οι αισθητικοί κώδικες του οίκου, νιώσατε ποτέ ότι σας περιορίζουν στον σχεδιασμό της κολεξιόν;
Καθόλου. Δεν τους βιώνω ως περιορισμό, αλλά ως πηγή έμπνευσης. Είναι ένα σύμπαν που μου είναι οικείο. Αυτή η κομψότητα και ο ρομαντισμός που χαρακτηρίζουν την Alberta Ferretti υπήρχαν πάντα και στη δική μου δουλειά, αλλά τώρα μού δίνεται η δυνατότητα να τα εξελίξω και να τα ερμηνεύσω με πιο προσωπικό τρόπο.
Φαίνεται ότι αντιμετωπίζετε τις αλλαγές με ηρεμία και θετική διάθεση. Είστε από τη φύση σας αισιόδοξος;
Νομίζω πως ναι. Όταν νιώσω σιγουριά για κάτι, το ακολουθώ μέχρι τέλους. Αρκεί να εμπιστευτώ το ένστικτό μου. Αυτό με καθοδηγεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Δεν λέω ότι όλα είναι εύκολα ή προβλέψιμα, αλλά προτιμώ να προχωράω με πίστη σε αυτό που νιώθω σωστό, παρά να αμφιβάλλω συνεχώς.
Πόσο ρόλο παίζει το ένστικτό σας, όταν ξεκινάτε να σχεδιάζετε μια συλλογή; Ποιο είναι το ερέθισμα κάθε φορά;
Ακούω τα συναισθήματά μου και κάπως έτσι ξεκινά η διαδικασία. Δεν υπάρχουν κανόνες στη μόδα και αυτό είναι το ωραίο. Ακολουθώ το ένστικτό μου και την προσωπική μου ευαισθησία. Η έμπνευση μπορεί να προκύψει από παντού. Από ένα ταξίδι, μέχρι ένα vintage κομμάτι, ένα ύφασμα, ή απλώς μια στιγμή που με αγγίζει. Ποτέ δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Ποτέ δεν έρχεται από ένα μόνο πράγμα.
Τα social media ασκούν κάποιου είδους επιρροή στη δημιουργικότητ1ά σας; Σκέφτεστε ποτέ το virality, όταν σχεδιάζετε;
Όχι. Αν το σκεφτόμουν αυτό, θα περιόριζα τον εαυτό μου. Δεν θέλω να δημιουργώ με βάση την εικόνα ή το buzz. Προτιμώ να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου, να αφήνω τη δημιουργία να έρχεται φυσικά. Τα social media μπορεί να είναι ένα καλό εργαλείο για έρευνα, για να βλέπεις τι συμβαίνει στον κόσμο σε πραγματικό χρόνο. Αλλά μέχρι εκεί.
Πιστεύετε ότι η βιομηχανία της μόδας έγινε πιο σκληρή εξαιτίας των social media;
Η μόδα ήταν πάντα μια σκληρή βιομηχανία. Δεν είναι κάτι που προέκυψε τώρα, με τα social media. Αυτό που έχει αλλάξει, είναι η ταχύτητα. Πλέον όλα συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο. Η έκθεση είναι άμεση, οι αντιδράσεις στιγμιαίες. Και αυτό μπορεί να κάνει τα πράγματα πιο ορατά. Αλλά, η σκληρότητα δεν είναι καινούργια.
Κόντρα σε αυτή τη σκληρότητα που περιγράφετε, δώσατε στην πρώτη σας Feretti συλλογή τον τίτλο «Progressive Romance». Τι διαφοροποιεί αυτόν τον όρο από τον γενικό ρομαντισμό, που συναντάμε συνήθως στη μόδα;
Κάποτε ίσως ο ρομαντισμός να συγχεόταν με κάτι εύθραυστο ή αδύναμο. Σήμερα, όμως, πιστεύω πως δεν έχει καμία σχέση με αδυναμία. Αντιθέτως, για να δείξεις τα συναισθήματά σου, χρειάζεται σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Οι γυναίκες σήμερα, είναι πιο δυναμικές από ποτέ. Δεν φοβούνται να εκφράσουν την εσωτερικότητά τους και αυτό, για μένα, είναι μια νέα μορφή δύναμης. Αυτό είναι το «Progressive Romance».
Ποιο είναι το όραμά σας για τον οίκο και τι θέλετε να πετύχετε από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή;
Πιστεύω ότι το «Progressive Romance», είναι στο DNA του οίκου. Ο οίκος Alberta Ferretti θα εκφράζει πάντα μια γυναίκα αισθησιακή, παρούσα στο παρόν. Δεν θα είναι νοσταλγικός, θα είναι πάντα σε απόλυτη σύνδεση με το σήμερα. Στόχος μου είναι ο οίκος να απευθύνεται σε μια ευρύτερη κοινότητα γυναικών, σε διαφορετικά φάσματα ηλικιών, που όλες θα μπορούν να αναγνωρίσουν κάτι από τον εαυτό τους μέσα σε αυτή την ταυτότητα.
Πώς θέλετε να νιώθει μια γυναίκα φορώντας τις δημιουργίες σου;
Το πιο μεγάλο κομπλιμέντο που μπορώ να δεχτώ είναι να δω μια γυναίκα να αισθάνεται σίγουρη, φορώντας κάτι δικό μου. Αυτό είναι και το ζητούμενο για μένα, να βλέπω τα ρούχα να «ζουν» πάνω σε πραγματικές γυναίκες, διαφορετικές μεταξύ τους, που όμως να νιώθουν όμορφα μέσα σε αυτά. Όταν το βλέπω αυτό, νιώθω περήφανος.
