Στα 41 του χρόνια και περιμένοντας τους γιατρούς να αποφασίσουν για το ποιος θα τον αναλάμβανε, πέθανε προχθές Τετάρτη στο νοσοκομείο Αμμοχώστου, ασθενής με δρεπανοκυτταρική αναιμία.
Όπως καταγγέλλουν, μάλιστα, στον «Φ» η Εθνική Επιτροπή Θαλασσαιμίας και λοιπών αιμοσφαιρινοπαθειών και ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Δρεπανοκυτταρικής και Μικροδρεπανοκυτταρικής Αναιμίας, οι γιατροί, «αν και έκαναν ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να του σώσουν τη ζωή, δεν διέθεταν ούτε τις απαραίτητες γνώσεις, ούτε τη σχετική εξειδίκευση για να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά» και προσθέτουν ότι, ενώ έχουν δοθεί στον Οργανισμό Κρατικών Υπηρεσιών Υγείας οι απαραίτητες επιστημονικές κατευθυντήριες οδηγίες για την αντιμετώπιση των ασθενών αυτών, φαίνεται ότι αυτές δεν έχουν φθάσει ποτέ στους γιατρούς των Τμημάτων Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών ώστε να γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ενεργούν όταν προκύπτει ανάγκη.
«Δεν γίνεται να επιτρέπουμε να χάνονται ζωές στον βωμό των καθυστερήσεων και της ασυνεννοησίας», ανέφερε, μιλώντας στον «Φ», η πρόεδρος της ΕΕΘ, Ανδρούλα Ελευθερίου. «Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν στη διάθεση τους ο Σύνδεσμος και η Επιτροπή, ο εν λόγω ασθενής εισήχθη με έντονο πόνο πριν από δύο μέρες στο Γενικό Νοσοκομείο Αμμοχώστου. Οι γιατροί που ανέλαβαν το περιστατικό, μολονότι έκαναν ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να του σώσουν τη ζωή, δεν διέθεταν ούτε τις απαραίτητες γνώσεις ούτε τη σχετική εξειδίκευση για να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά», είπε η κ. Ελευθερίου και υποστήριξε ότι «μέχρι να επιτευχθεί συνεννόηση για το ποιος ιατρός και ποιο τμήμα θα αναλάμβανε να προχωρήσει σε αφαιμαξομετάγγιση, απαραίτητη κλινική παρέμβαση στις περιπτώσεις αυτές με βάση τα διεθνή πρωτόκολλα, η κατάστασή του είχε επιδεινωθεί ραγδαία με αποτέλεσμα τον θάνατό του».
«Η οδυνηρή απώλεια ενός τόσο νεαρού συνανθρώπου μας, αναδεικνύει με τον πλέον εμφατικό τρόπο τα σοβαρά κενά που δημιουργεί η απουσία θεσμοθετημένων διαδικασιών και πρωτοκόλλων για την έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών ασθενών με τη συγκεκριμένη νόσο, η οποία εξακολουθεί να αποτελεί τον “φτωχό συγγενή” των αιματολογικών παθήσεων στη χώρα μας, κυρίως λόγω του μικρού αριθμού πασχόντων», τόνισε η πρόεδρος της ΕΕΘ.
Τόσο η Εθνική Επιτροπή, όσο και ο Σύνδεσμος Δρεπανοκυτταρικής και Μικροδρεπανοκυτταρικής Αναιμίας, είπε η κ. Ελευθερίου, «ζητούν από τον ΟΚΥπΥ να διερευνήσει χωρίς καθυστέρηση τις συνθήκες και τα αίτια που οδήγησαν στον πρόωρο θάνατο αυτού του νεότατου πάσχοντος συνανθρώπου μας και να προχωρήσει, χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις και αναβολές στις αναγκαίες παρεμβάσεις ώστε να εφαρμόζονται εφεξής, σε όλους ανεξαιρέτως τους ασθενείς με δρεπανοκυτταρική αναιμία, τα προβλεπόμενα πρωτόκολλα και οι απαραίτητες διαδικασίες αντιμετώπισης και άμεσης παραπομπής σε εξειδικευμένους χώρους έκτακτων επιπλοκών, όταν και εφόσον αυτό απαιτείται».
Η δρεπανοκυτταρική αναιμία, εξήγησε, «είναι μια κληρονομική αιματολογική διαταραχή με διακριτή παθολογία από τη γνωστή μας θαλασσαιμία, ωστόσο, καθώς και οι δύο ανήκουν στην οικογένεια των αιμοσφαιρινοπαθειών, τόσο οι θαλασσαιμικοί όσο και οι δρεπανοκυτταρικοί ασθενείς παρακολουθούνται συνήθως από τους ίδιους ιατρούς».
Στη Κύπρο ζουν περίπου 80 ασθενείς με δρεπανοκυτταρική αναιμία, «αλλά, ενώ η νόσος παρατηρείται κυρίως σε άτομα με καταγωγή από την Αφρική ή τη Μέση Ανατολή, η συχνότητά της εντείνεται τα τελευταία χρόνια σε Ευρώπη και Κύπρο κυρίως λόγω της αύξησης των μεταναστευτικών ροών από χώρες όπου ο επιπολασμός είναι υψηλός». Η αντιμετώπιση της νόσου, πρόσθεσε η κ. Ελευθερίου, «είναι δύσκολη και συχνά μπορεί να επιφέρει πρόωρο αλλά και αιφνίδιο θάνατο. Για αυτό και υπάρχει ανάγκη για την τήρηση και εφαρμογή κατευθυντήριων γραμμών που να οδηγούν σε ομοιόμορφη αντιμετώπιση, ιδίως όσον αφορά την αναγνώριση, πρόληψη και διαχείριση των σοβαρών, οξέων και χρόνιων επιπλοκών που προκαλεί στους πάσχοντες, όπως π.χ. οι οξείες αγγειοαποφρακτικές κρίσεις και το οξύ θωρακικό σύνδρομο».
Η ΕΕΘ, είπε η πρόεδρος της Επιτροπής, «σε συνεργασία με τη Διεθνή Ομοσπονδία Θαλασσαιμίας, έχει εκδώσει και έχει διαθέσει και στον ΟΚΥπΥ, εδώ και δύο χρόνια, κατευθυντήριες οδηγίες για την αντιμετώπιση της δρεπανοκυτταρικής νόσου σε ενήλικες πάσχοντες».
Οι κατευθυντήριες οδηγίες, πρόσθεσε, «παρ’ όλο που έχουν υιοθετηθεί, δεν έχουν πιθανότατα δοθεί σε όλους τους γιατρούς των Τμημάτων Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή παροχής επείγουσας ιατρικής φροντίδας σε ασθενείς ανά το παγκύπριο».
Καταλήγοντας, τόνισε ότι «η εξειδικευμένη γνώση και άμεση διαχείριση τέτοιων περιστατικών είναι πραγματικά πολύτιμη και θα μπορούσε, εν προκειμένω, να αποβεί σωτήρια για τη ζωή του άτυχου ασθενούς. Εμείς, δεν θα επιτρέψουμε να χαθούν ανθρώπινες ζωές στον βωμό των καθυστερήσεων και της ασυνεννοησίας».
