Το μαύρο και το γκρίζο μονοπωλούν. Τα χρώματα της φύσης και του καλοκαιριού έσβησαν. Το άσπρο της γης έγινε γκρίζο, το μαύρο αντικατέστησε όλες τις παραλλαγές του πράσινου. Δεξιά και αριστερά αμπελώνες που θα έδιναν τον καρπό τους απλόχερα στους παραγωγούς στις αρχές Σεπτεμβρίου. Σπίτια παραδομένα στις φλόγες, αυτοκίνητα καμένα στις αυλές των σπιτιών και δεκάδες πάσσαλοι της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου να σιγοκαίγονται. Πέτρες και καλώδια κατά γης.
Ένα οδοιπορικό στην καμένη γη της ορεινής Λεμεσού. Κατά τόπους οι φλόγες ξεπετάγονται από δέντρα και θάμνους που αρνήθηκαν να παραδοθούν με την πρώτη στις πύρινες γλώσσες.
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή της πυρκαγιάς. Μιας πυρκαγιάς τρελαμένης, που ξεκίνησε από τη Μαλιά και ακόμα καίει ότι βρει μπροστά της. Πέρα- Πέδι, Συλίκου, Λόφου, Άγιος Θεράπον, Άγιος Αμβρόσιος. Οι κάτοικοι στην περιοχή λιγοστοί.
Εκκενώθηκαν άλλωστε όλα τα επηρεαζόμενα χωριά κατά τη διάρκεια της νύκτας. Χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό. Τα κοινοτικά ντεπόζιτα είναι άδεια από χθες.
Σε κάποια σημεία της διαδρομής, βυτιοφόρα γέμιζαν τα πυροσβεστικά οχήματα ενώ συνεργεία της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου κατέβαλλαν προσπάθειες, να εντοπίσουν πρώτα, και να αντικαταστήσουν στη συνέχεια τους καταστραμμένους πασσάλους.
Δύσκολο να περιγράψεις αυτά που τα μάτια βλέπουν.
Μαύρο και γκρίζο, ένα σπίτι στη μέση της καταστροφής. Ένα ζευγάρι προσπαθεί να μαζέψει ότι έμεινε άθικτο. Αν έμεινε. Ο σκύλος της οικογένειας, πιστός, τους ακολουθεί.
Συνεχίζουμε την πορεία μας. Ξανά μαύρο και γκρίζο. Καπνός παντού. Περνάμε με το αυτοκίνητο κάτω από κομμένα καλώδια. Ευτυχώς η ηλεκτροδότηση είχε διακοπεί ώρες πριν. Δύο πολίτες προσπαθούν να σβήσουν με όσο νερό είχαν στη διάθεση τους ένα φλεγόμενο πάσσαλο για να αποτρέψουν την πτώση του στη μέση του δρόμου. Μάταιος κόπος βεβαίως. Ο δρόμος είναι ήδη επικίνδυνος.
Ξαφνικά στο βάθος πάνω από τη Λόφου, οι φλόγες ξεπετάχτηκαν επιβλητικές μέσα από το βουνό. Σταματάμε και παρακολουθούμε ανήμποροι να κάνουμε το οτιδήποτε.
Σε μερικά λεπτά ακούγεται από μακριά ο θόρυβος των πυροσβεστικών αεροσκαφών. Άρχισαν οι ρίψεις.
Κάναμε να φύγουμε όμως οι φλόγες και ο πυκνός καπνός ξεπρόβαλαν τώρα από άλλη περιοχή, νοτιότερα. Με την βοήθεια της τεχνολογίας, που μας πρόδιδε κατά διαστήματα λόγω διακοπών, διαπιστώσαμε ότι η φωτιά μαινόταν προς την περιοχή Σουνίου -Ζανατζιάς.
Σε μια διασταύρωση έξω από τη Λόφου συναντήσαμε αυτοκίνητα της Αστυνομίας. Μας ρώτησαν κι εμάς τα μέλη της δύναμης αν χρειαζόμασταν βοήθεια.
Στα αυτοκίνητα βρίσκονταν κάτοικοι της περιοχής που τους βοηθούσαν να απομακρυνθούν.
Τους ευχαριστήσαμε για το ενδιαφέρον και συνέχισαν την πορεία τους. Ένας κάτοικος διπλανού χωριού έκανε, όπως φαίνεται, την ίδια διαδρομή μαζί μας.
Το «στάχτη κι αποκαΐδια» δεν περιγράφει την πραγματική εικόνα. Ούτε το «κρανίου τόπος», ούτε κάποια άλλη φράση κλισέ.
Ο κόπος ενός έτους, των παραγωγών της περιοχής, πνίγηκε στο μαύρο. Αμπέλια, περιβόλια, ελαιώνες έγιναν ένα με τα πεύκα και την άγρια βλάστηση.
Πυροσβεστικά αεροσκάφη πηγαινοέρχονταν προσπαθώντας να αποτρέψουν τυχόν αναζωπυρώσεις.
Μικρά πυροσβεστικά οχήματα, αυτοκίνητα της πολιτικής άμυνας, της επαρχιακής διοίκησης, της ΑΗΚ και της Αστυνομίας διακινούνταν στους αγροτικούς δρόμους.
Περνάμε μέσα από όλες τις κοινότητες. Καμία αλλαγή στο σκηνικό. Τα πρώτα και τα τελευταία σπίτια σε κάθε κοινότητα, καμένα.
Πήραμε τον δρόμο από τον Άγιο Θεράποντα προς την Άλασσα. Άλλος ένας άνθρωπος φόρτωνε το διπλοκάμπινο, στην πραγματικότητα με τις στάχτες του σπιτιού του.
Η φωτιά έξυσε την κυριολεξία τα σπίτια στην Άλασσα.
Καλώδια, πέτρες, πάσσαλοι στη μέση του δρόμου. Μαύρο και γκρίζο παντού . . .
