Απαλλάχθηκε από την κατηγορία για μη παροχή επαρκούς δείγματος σε τελικό έλεγχο αλκοόλης στις 11/1/2014 η επίτροπος Νομοθεσίας, Λουίζα Ζαννέτου.
Η Επαρχιακή Δικαστής, Γεωργία Καραμαλλή, με απόφαση της -έκτασης 27 σελίδων- καταλήγει πως η κ. Ζαννέτου, «κατάφερε να αποσείσει το βάρος απόδειξης, διασυνδέοντας επαρκώς τους προβαλλόμενους ιατρικούς λόγους με την αδυναμία της να παράσχει ικανοποιητικό δείγμα εκπνοής για τελική εξέταση».
Η υπόθεση είχε οδηγηθεί σε ακροαματική διαδικασία λόγω μη παραδοχής της επιτρόπου στην κατηγορία της «αποφυγής παροχής ικανοποιητικού δείγματος εκπνοής για τελική εξέταση». Στον αρχικό έλεγχο που της έγινε όταν αποχωρούσε οδικώς με την κόρη της από οικογενειακό δείπνο σε περιοχή της Λευκωσίας είχε ένδειξη 40mg% αντί 22mg%2.
Στο πλαίσιο της ακρόασης κατέθεσαν τρεις μάρτυρες κατηγορίας, ενώ για την υπεράσπιση της κ. Ζαννέτου, την οποία εκπροσώπησε ο δικηγόρος Ηλίας Στεφάνου, κατέθεσαν ενόρκως δυο μάρτυρες. Ανάμεσά τους και ο βοηθός Αρχηγός Αστυνομίας, Γιαννάκης Γεωργίου. Το Δικαστήριο είχε κρίνει αρχικά πως υπήρχε εκ πρώτης όψεως υπόθεση ενοχής.
Η Επαρχιακός Δικαστής, αφού πρώτα αξιολόγησε την ενώπιον της μαρτυρία και κατέληξε σε ευρήματα στη βάση αυτής, αναφέρει στην κατακλείδα της ανάμεσα σ΄ άλλα: «Δεν έχω ικανοποιηθεί στον απαιτούμενο βαθμό ότι η μη παροχή ικανοποιητικού δείγματος στην προκειμένη περίπτωση οφείλεται σε ενέργειες τις Κατηγορούμενης και όχι στον τρόπο με τον οποίο ενήργησε ο ΜΚ1 κατά την διεξαγωγή της εξέτασης με το τράβηγμα προς τα πίσω της συσκευής και έχοντας κατά νου ότι ο έλεγχος διενεργείται στο δείγμα που λαμβάνεται από το βάθος των πνευμόνων κατά το τέλος της προσπάθειας του ατόμου αφού συλλεγεί ο απαιτούμενος όγκος αέρα».
Στην αθωωτική απόφαση για την κ. Ζαννέτου γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο γεγονός ότι ο ειδικός αστυφύλακας που είχε κάνει τον αρχικό έλεγχο αλκοτέστ, κατά τον τελικό έλεγχο στην Τροχαία Λευκωσίας τράβηξε το μηχανάκι επανειλημμένα πίσω την ώρα που έδιδε δείγμα η επίτροπος, κάτι που δεν ήταν ενδεδειγμένο, σύμφωνα με την μαρτυρία που δόθηκε στο Δικαστήριο.
Είναι ενδεικτικό ότι η Δικαστής στην απόφασή της, αφού πρώτα αξιολογεί την ενώπιόν της μαρτυρία ανέφερε πως η θέση του ειδικού αστυνομικού πως τραβούσε πίσω το μηχάνημα προκειμένου αυτό «να κάνει τον αυτοκαθαρισμό του», δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.
Επικαλέστηκε εμπειρογνώμονα της Αστυνομίας (Μάρτυρας Κατηγορίας «3»), αλλά και τη μαρτυρία του βοηθού αρχηγού Γιαννάκη Γεωργίου, ο οποίος κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης.
Σημειώνει συγκεκριμένα: «Ο λόγος, όμως, που προέβαλε ο ΜΚ1 εν σχέσει με την αναγκαιότητα απομάκρυνσης της συσκευής κατά τη διάρκεια παροχής του δείγματος δεν έγινε αποδεκτός αφού ο ΜΚ3, που η εμπειρογνωμοσύνη του έχει γίνει αποδεκτή (…) ανέφερε ότι δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος απομάκρυνσης της συσκευής από το άτομο που προσπαθεί να παράσχει δείγμα πριν από την παρέλευση των τριών λεπτών. Σε τέτοια δε περίπτωση, ως διευκρίνισε, η διαδικασία θα διακοπεί και το δείγμα που θα έχει ληφθεί δεν θα είναι ικανοποιητικό. Τα όσα λέχθηκαν από τον ΜΚ3 επιβεβαιώθηκαν και από τον Βοηθό Αρχηγό (MY1)».
Επιπλέον, η Δικαστής έκρινε ως αξιόπιστο τον μάρτυρα υπεράσπισης, πνευμονολόγο δρα Μιχάλη Μιχαήλ, για την ιατρική κατάσταση της επιτρόπου. Εξηγεί ότι της έκανε καλή εντύπωση και παραθέτει τη μαρτυρία του για την επίτροπο Νομοθεσίας: «(…)πάσχει από χρόνιο βρογχικό άσθμα με μόνιμη έκπτωση της εκπνευστικής ροής, σύμφωνα με τις σπιρομετρήσεις που της γίνονται κατά καιρούς, με αποτέλεσμα να έχει μη ικανοποιητική εκπνευστική προσπάθεια και μειωμένες αναπνευστικές εφεδρείες. Κατά την επίδικη περίοδο δε, η Κατηγορουμένη έπασχε και από βρογχίτιδα, με την οποία διαγνώστηκε στις 06.01.2024, για την οποία λάμβανε σχετική φαρμακευτική αγωγή (εισπνεόμενα και αντιβίωση), γεγονός που συνιστά υποτροπή της νόσου και επηρεάζει περαιτέρω την ικανοποιητική εκπνοή και εισπνοή της. Σε κάθε περίπτωση, η διάγνωση του ΜΥ2 για την κατάσταση της υγείας της Κατηγορουμένης, ως προκύπτει από το Τεκμήριο 13, το ιστορικό των ενεργειών του και η χορηγούμενη θεραπεία δεν έχουν αμφισβητηθεί από την Κατηγορούσα Αρχή. Επίσης, ο μάρτυρας επεξήγησε επαρκώς τους λόγους για τους οποίους η Κατηγορουμένη κατάφερε να δώσει επιτυχές δείγμα κατά την προκαταρκτική εξέταση, αλλά δεν μπόρεσε να πράξει τούτο κατά την τελική εξέταση, πέραν του γεγονότος ότι απαιτείται διαφορετικός όγκος αέρα εκπνοής για έκαστη εξέταση, αναφερόμενος περαιτέρω σε σύνολο παραγόντων που συνέτρεχαν το συγκεκριμένο βράδυ, όπως η χρόνια νόσος και η παρόξυνση αυτής, ότι ήταν βραδινές ώρες και είχε εκτεθεί σε συνθήκες κρύου αέρα, ότι κάπνισε και ότι είχε ταλαιπωρηθεί συναισθηματικά, που ήταν ικανοί να επηρεάσουν τόσο την μέγιστη προσπάθεια που μπορούσε να καταβάλει η Κατηγορουμένη αλλά και τον χρόνο εκπνοής».
«Ήταν συνεργάσιμη»
Η Δικαστής αναφέρεται σε μαρτυρία του ειδικού αστυφύλακα που είχε σταματήσει για έλεγχο την κ. Ζαννέτου, ο οποίος σύμφωνα με την απόφαση εν τέλει «αποδέχθηκε ότι η Κατηγορούμενη, μετά την αποτυχημένη προσπάθειά της, τον ικέτευσε να της επιτρέψει να προσπαθήσει ξανά, αλλά αυτός αρνήθηκε λέγοντας της ‘μα ζητάς μου να κάνω παρανομία’».
Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι στην απόφαση της Επαρχιακής Δικαστού υπήρξε αναφορά για το κατά πόσον η ιδιότητά της κ. Ζαννέτου, η οποία είναι επίτροπος Νομοθεσίας, χρησιμοποιήθηκε από την ίδια για να αποφύγει τις συνέπειες. Στην ετυμηγορία, και στο σημείο που γίνεται καταγραφή της μαρτυρίας που έδωσε ο ειδικός αστυνομικός και στην αντεξέτασή του, σημειώνει η Δικαστής: «Συμφώνησε ακόμη ότι ήταν συνεργάσιμη στη διαδικασία της παροχής δείγματος, ανεξάρτητα από τα παράπονα που είχε εκφράσει αναφορικά με την ακολουθητέα διαδικασία. Συμφώνησε επίσης ότι η Κατηγορουμένη δεν χρησιμοποίησε σε οποιοδήποτε στάδιο τον ρόλο της για να μην προβεί στην εξέταση ή να τύχει διαφορετικής μεταχείρισης και ότι ήταν εκ των υστέρων που φώναζε ότι θα επικοινωνήσει με τον Αρχηγό Αστυνομίας».
Η αξιολόγηση της μαρτυρίας από το Δικαστήριο
- «Ενδεικτικό της ειλικρίνειάς του», σημειώνεται για τον ειδικό αστυνομικό
Η Επαρχιακή Δικαστής, Γεωργία Καραμαλλή, έκανε αποδεκτή τη μαρτυρία του ειδικού αστυνομικού. Αναφέρει σχετικά: «Η εικόνα που αποκόμισα για τον ΜΚ1 ενόσω αυτός κατέθετε από το εδώλιο του μάρτυρα ήταν σε γενικές γραμμές καλή. Οι απαντήσεις του χαρακτηρίζονταν από φυσικότητα και αμεσότητα και δεν προέκυψε να είχαν ως γνώμονα την άρνηση κάθε εκδοχής της υπεράσπισης, στοιχείο ενδεικτικό και της ειλικρίνειάς του». Ωστόσο, καταγράφει έξι σημεία με τις θέσεις του τα οποία δεν μπορεί να αποδεχθεί. Το ένα εξ αυτών έχει να κάνει με τη θέση του για τον λόγο που τραβούσε το μηχανάκι τη στιγμή που προσπαθούσε να δώσει δείγμα στον τελικό έλεγχο η κ. Ζαννέτου. Ένα άλλο χαρακτηριστικό απ΄ αυτά τα σημεία, έχει να κάνει με δυο εκδοχές που έδωσε περιγράφοντας τα τεκταινόμενα όταν μετέβησαν στην Τροχαία Λευκωσίας για τελικό έλεγχο. Μιλώντας για την καθυστέρηση που υπήρξε μέχρι να γίνει τελικός έλεγχος, αρχικά είχε αναφέρει πως δεν υπήρχε μηχάνημα διαθέσιμο, ενώ μετά σε κατοπινό σημείο της αντεξέτασής του είπε «η μηχανή που υπήρχε στην Τροχαία Λευκωσίας δεν λειτουργούσε και για αυτό ανέμεναν την προσκόμιση άλλης συσκευής».
Θετική ήταν η εικόνα της κ. Ζαννέτου σημειώνει η Δικαστής και προσθέτει: «Ήταν γενικά ήρεμη και σταθερή στις απαντήσεις της και η μαρτυρία της διακατεχόταν από αμεσότητα και ευθύτητα. Έχω διεξέλθει το σύνολο της μαρτυρίας της Κατηγορουμένης και δεν διαπίστωσα οποιεσδήποτε αντιφάσεις και η αξιοπιστία της δεν πλήγηκε κατά τη διάρκεια της αντεξέτασής της».
Η δημοσιότητα
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του βοηθού αρχηγού Αστυνομίας, Γιαννάκη Γεωργίου, την οποία αποδέχθηκε το Δικαστήριο, η δημοσιότητα στο θέμα επηρέασε την υπόθεση. Αναφέρεται, συγκεκριμένα, ότι ο κ. Γεωργίου «αναγνώρισε ότι το Τεκμήριο 13 αποτελεί την ιατρική βεβαίωση που του προσκόμισε η Κατηγορουμένη και ότι αφού το έλαβε, πήρε τον φάκελο για να το αποστείλει στη Νομική Υπηρεσία μαζί με τα σχετικά δικαιολογητικά, όμως ενόψει της δημοσιότητας που έλαβε το επίδικο συμβάν, του δόθηκαν οδηγίες από τον τέως Αρχηγό Αστυνομίας όπως η υπόθεση σταλεί απευθείας στο Δικαστήριο για να αποφασιστούν τα ζητήματα, όπως και έπραξε. Κατά την αντεξέταση του, ο μάρτυρας ανέφερε ότι για το επίδικο περιστατικό διατάχθηκε διοικητική έρευνα, η οποία όμως δεν κατέληξε σε στοιχειοθέτηση κατηγοριών εναντίον οποιουδήποτε από τους εμπλεκομένους».
