Υποχρεώθηκε να αποχωρήσει από την εργασία της για να φροντίσει τα δύο της παιδιά. Έπασχαν από νευρομυικό νόσημα και επιβαλλόταν η συνεχής φροντίδα τους. Μονογονιός η ίδια ζούσε από τα επιδόματα που λάμβαναν τα παιδιά της. Και τα δύο παιδιά, συνεπεία της πάθησης τους πέθαναν πριν η ίδια συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας της ώστε να μπορεί έστω να λαμβάνει την κοινωνική σύνταξη. Υπέβαλε αίτημα για να λαμβάνει Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Της βγήκε το λάδι. Στο μεταξύ ζούσε από τη βοήθεια που της έδιναν οι γείτονες, συγγενείς και φίλοι. Απελπίστηκε. Αποτάθηκε στους οργανωμένους φορείς ασθενών και αναπήρων. Χρονοβόρες διαδικασίες, παρεμβάσεις, πόλεμος ολόκληρος και τελικά εξασφάλισε το Ε.Ε.Ε. για να ζήσει.
«Η μητέρα αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση που φθάνει κοντά μας. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Οι γονείς, κυρίως οι μητέρες, υποχρεώνονται να σταματήσουν από τη δουλειά τους. Δεν καταβάλλουν κοινωνικές ασφαλίσεις. Στο τέλος δεν έχουν σύνταξη παρά μόνο περιμένουν την κοινωνική σύνταξη μετά τα 65. Ταλαιπωρούνται, εξευτελίζονται, ζητούν βοήθεια από εμάς και από εκεί αρχίζει μια πραγματική μάχη για να τους εξασφαλίσουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση», ανέφερε στον «Φ» ο πρόεδρος της Παγκύπριας Συμμαχίας Σπάνιων Νοσημάτων και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου Χαράλαμπος Παπαδόπουλος.
Πρόκειται, τόνισε, «για ένα φαινόμενο το οποίο πρέπει να σταματήσει. Ολόκληρες οικογένειες ταλαιπωρούνται και κυρίως «θύματα» αυτής της κατάστασης είναι οι μητέρες αφού αρκετές από τις οικογένειες είναι μονογονεϊκές».
«Σε δεύτερη περίπτωση έχουμε κοπέλα μητέρα ενός βρέφους το οποίο βρίσκεται σε μηχανική υποστήριξη. Λόγω της κατάστασης του δεν είναι δυνατό να το αφήσει υπό τη φροντίδα κάποιου παιδικού σταθμού. Υποχρεώθηκε, αν και μονογονιός, να σταματήσει από τη δουλειά της. Εξάντλησε όλα τα δικαιώματα της σε άδειες και πλέον δεν έχει κανένα εισόδημα. Τρέχουμε να τη βοηθήσουμε», είπε ο κ. Παπαδόπουλος.
Και δεν σταματά εδώ, «έχουμε και γυναίκα με ενήλικα γιό με νευρομυική πάθηση. Η γυναίκα αυτή αποχώρησε από την εργασία της πριν από πολλά χρόνια. Δεν έχει εισοδήματα, δεν έχει σύνταξη και ολόκληρη η οικογένεια είναι πλήρως εξαρτημένη από τη σύνταξη του συζύγου και πατέρα».
Αυτές οι περιπτώσεις, είπε ο πρόεδρος της ΟΣΑΚ, «σίγουρα δεν είναι οι πρώτες για τις οποίες έχουμε ενημερωθεί και προσπαθούμε να κάνουμε τις παρεμβάσεις μας και σίγουρα δεν είναι ούτε και οι τελευταίες. Για αυτό και ζητάμε την παρέμβαση του Κράτους και των αρμόδιων Υπουργών. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ώστε οι γονείς, οι μητέρες ή άλλα μέλη των οικογενειών που αποχωρούν από την αγορά εργασίας για να φροντίζουν ένα δικό τους άνθρωπο, οι «άτυποι φροντιστές» όπως τους ονομάζουμε, να λαμβάνουν στήριξη. Δεν γίνεται να έρχεται η στιγμή που να μην έχουν φαγητό να φάνε γιατί έχουμε τέτοιες περιπτώσεις και δεν πρόκειται καθόλου για υπερβολή. Το ζήσαμε και αυτό. Η γυναίκα να περιμένει τους γείτονες να της δώσουν φαγητό γιατί δεν είχε χρήματα ούτε καν για ένα πιάτο φαϊ».
«Έχουμε εξειδικευμένες δομές;»
Προ δεκαημέρου είπε ο κ. Παπαδόπουλος, η ΟΣΑΚ και η Κυπριακή Συνομοσπονδία Οργανώσεων Αναπήρων, «είχαμε συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας στον οποίο θέσαμε το ζήτημα αυτό. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, το Κράτος να στηρίζει αυτούς τους γονείς, τις μητέρες κυρίως. Η λύση δεν βρίσκεται μόνο στην παραχώρηση επιδομάτων. Τα προβλήματα που δημιουργούνται εξαιτίας αυτής της κατάστασης είναι πολλά και περίπλοκα. Για παράδειγμα, μια νέα μητέρα, με ένα βρέφος, κλείνεται στο σπίτι για να φροντίζει το παιδί της. Χωρίς εισοδήματα. Που να αφήσει το παιδί της; Έχουμε ως κράτος υποδομές και εξειδικευμένες δομές ώστε το παιδί να τυγχάνει της σωστής φροντίδας όσο η μητέρα βρίσκεται στην εργασία της; Να προωθήσουμε την εξειδίκευση φροντιστών. Να γίνει κάτι σωστό, οργανωμένο και υπό την επίβλεψη του Κράτους. Να αναγνωριστεί ως επάγγελμα, να υπάρχει μισθός και σύνταξη».
«Θα το επεκτείνω για να μπει στη σωστή του διάσταση: Αν είχαμε σωστές κατ’ οίκον υπηρεσίες υγείας, σωστή κατ’ οίκον φροντίδα και παροχή υπηρεσιών, ίσως η συζήτηση μας τώρα να βρισκόταν σε άλλο επίπεδο».
Ο υπουργός Εργασίας, είπε ο κ. Παπαδόπουλος, «πρέπει να πούμε ότι μας άκουσε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και δεσμεύτηκε ότι θα δώσει οδηγίες ώστε να μελετηθούν πιθανές λύσεις σε αυτά τα πολύ σοβαρά κοινωνικά προβλήματα».
«Για εμάς η επίλυση αυτών των προβλημάτων είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Δεν γίνεται να τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα και σίγουρα δεν γίνεται να παρεμβαίνουμε, να ζητάμε χάρες και να παρακαλούμε για τα αυτονόητα. Για να έχουν άνθρωποι που υποχρεώθηκαν να σταματήσουν από την εργασία τους για να φροντίζουν τα παιδιά τους, τα προς το ζην».
Στον υπουργό Εργασίας, είπε ο πρόεδρος της ΟΣΑΚ, «καταθέσαμε συγκεκριμένη πρόταση βασισμένη σε νόμο που εφαρμόζεται στην Πορτογαλία και προβλέπει για την στήριξη αυτών των οικογενειών. Ο Υπουργός πήρε τις σημειώσεις του και θα αναμένουμε τώρα από τον ίδιο για επόμενες ενέργειες».
Αλλαγές και στις συντάξεις ανικανότητας
Προς συζήτηση με τον υπουργό Εργασίας τέθηκε και το θέμα των συντάξεων ανικανότητας. «Τέθηκε το ενδεχόμενο ένα άτομο που λαμβάνει αυτή τη σύνταξη να την λαμβάνει, ίσως σε κάποιο ποσοστό και να μην την χάνει όταν βγει στην αγορά εργασίας. Να συμπληρώνει η σύνταξη τον μισθό δηλαδή. Αυτή φαίνεται να είναι η πρόθεση του Υπουργού», είπε ο κ. Παπαδόπουλος.
Περαιτέρω, είπε, «είναι και το θέμα των ατόμων που εργοδοτούνται βάσει των κρατικών σχεδίων και της κρατικής οικονομικής ενίσχυσης των μισθών τους. Εμείς έχουμε πει ότι το διάστημα της κρατικής στήριξης πρέπει να επεκταθεί από τα δύο στα τρία έτη».
Για όλα τα ζητήματα, «αναμένουμε ότι θα έχουμε νέα ενημέρωση από τον Υπουργό ώστε να μην υπάρξει καθυστέρηση διότι μεταξύ αυτών είναι και ζητήματα ιδιαίτερα σοβαρά τόσο για εμάς ως οργανωμένους ασθενείς αλλά και για το κίνημα των αναπήρων».
