Όσοι νομίζουν ότι η εκεχειρία, που μετ’ εμποδίων επέβαλε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ στη σύγκρουση Ισραήλ – Ιράν, αποτελεί το τέλος του έργου για τη Μέση Ανατολή, κάνουν μεγάλο λάθος. Η εκεχειρία που επιτεύχθηκε δεν λύνει το πρόβλημα και κυρίως δεν δίνει πραγματικές διεξόδους για το μέλλον.
Το μεν Ισραήλ δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένο, γιατί νιώθει ότι δεν τελείωσε τη δουλειά, που ήταν η οριστική καταστροφή των πυρηνικών σχεδιασμών του Ιράν και ίσως η κατάρρευση του θεοκρατικού καθεστώτος της Τεχεράνης.
Το Ιράν, από την άλλη, συνεχίζει να μιλά για το “σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ” και την ανάγκη καταστροφής του.
Με δεδομένο, μάλιστα, ότι ο πόλεμος των 12 ημερών που ζήσαμε, περιορίστηκε σε πυραυλικές επιθέσεις και βομβαρδισμούς στα εδάφη των δύο χωρών, διατήρησε ανεπηρέαστη τη γεωγραφία της περιοχής.
Άρα, όλα παραμένουν ως είχαν πριν τη σύγκρουση, γεγονός που εγκυμονεί κινδύνους για ενδεχόμενη νέα αναζωπύρωση της κρίσης.
Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, μπορεί να επέβαλαν μέσω των διαδικτυακών μηνυμάτων του Τραμπ (!), τη σιγή των πυραύλων, όμως σίγουρα θα προβληματίζονται για την επόμενη μέρα της περιοχής. Και οι προβληματισμοί αυτοί, δεν μπορούν παρά να σχετίζονται με τη ζώνη επιρροής που επιδιώκει να έχει η Ουάσιγκτον στην περιοχή.
Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ μπορεί να προωθήσουν νέους σχεδιασμούς (όχι κατ’ ανάγκη στρατιωτικούς) που να διαφοροποιήσουν τα δεδομένα της περιοχής. Σίγουρα, πρωταγωνιστής στο κάδρο για τις ΗΠΑ θα είναι και πάλι το Ισραήλ, όμως κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει και άλλα σενάρια.
Ανάλογες κινήσεις θα πρέπει να αναμένονται και από άλλες υπερδυνάμεις, όπως η Ρωσία και ίσως η Κίνα.
Όλα αυτά, ίσως στο εγγύς μέλλον, ταρακουνήσουν αρκετές πέτρες στην ευαίσθητη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Μια τέτοια εξέλιξη, σίγουρα θα μας επηρεάσει έμμεσα κι’ εμάς, αφού στο παιχνίδι της Μέσης Ανατολής επιδιώκει να εμπλακεί, μάλιστα πρωταγωνιστικά, και η Τουρκία, ενώ έχουμε αρκετές εκκρεμότητες, κυρίως στον ενεργειακό τομέα, που σχετίζονται με τα συμφέροντα στην περιοχή.
Οι εκκρεμότητες αφορούν την ηλεκτρική διασύνδεση (GSI) Κύπρου, Ελλάδας, Ισραήλ, τον νέο αγωγό προς την Ινδία, το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο και άλλα.
Οι νέες ανακατατάξεις, λοιπόν, που ίσως δρομολογηθούν στην περιοχή, σίγουρα θα επηρεάσουν και τα συμφέροντα της Κύπρου και της Ελλάδας.
Για τους λόγους αυτούς, θα πρέπει η δική μας διπλωματία να είναι σε εγρήγορση, διότι σίγουρα δεν τα επιθυμούσαμε μια αρνητική ανατροπή των δεδομένων της περιοχής.
Σε συνεργασία με την Ελλάδα και σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ, την Ε. Ένωση και το Ισραήλ, θα πρέπει να κινηθούμε ανάλογα, όχι μόνο για να μην χάσουμε από τα σημερινά ερείσματα μας στην περιοχή, αλλά για να κερδίσουμε, αν είναι δυνατόν, περισσότερα.
Η περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι πολύ κοντά μας για να αδιαφορήσουμε για το αύριο της.
