Και τώρα τι; Οι Αμερικανοί έκαναν την κίνηση και βομβάρδισαν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν τα ξημερώματα, ο Τραμπ λέει πως οι διατρητικές βόμβες που χρησιμοποιήθηκαν δεν άφησαν κάτι όρθιο και είναι λογικό αυτό να συνέβη.
Ή μήπως όχι;
Η Ιρανική Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας υποστηρίζει πως το χτύπημα δεν θα σταματήσει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν ενώ διάχυτος είναι ο φόβος ότι το πρόγραμμα αυτό ίσως να έχει άγνωστα τμήματα που να μην έχουν καταστραφεί.
Διαβάστε εδώ όλες τις εξελίξεις
Κι όσο και εάν η ψύχραιμη ανάγνωση των πραγμάτων προσπερνά τους λεονταρισμούς του Ιράν οι οποίοι θυμίζουν εν πολλοίς τους αντίστοιχους του άλλοτε ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα ο οποίος προειδοποιούσε για «μυστικά όπλα» της τρομοκρατικής του οργάνωσης και, τελικά, θάφτηκε μαζί με την υπόλοιπη ηγεσία στο υπόγειο αρχηγείο τους στην Νταχίγια της Βηρυτού, τα πράγματα αυτή τη φορά δεν θα είναι τόσο εύκολα. Κάθε άλλο.
Το Ιράν, το οποίο ήδη από την περίοδο του Πολέμου με το Ιράκ τη δεκαετία του ’80 ανέπτυξε μια πρωτοπόρα πυραυλική βιομηχανία, δεν θα πρέπει κανείς να το θεωρεί τελειωμένο ή κάτι λιγότερο από αυτό που το καθιστά αυτό το πυραυλικό του οπλοστάσιο.
Η διάτρηση των αντιπυραυλικών συστημάτων του Ισραήλ άλλωστε δεν ήταν τυχαία. Την είχε προαναγγείλει ο ίδιος ο Βενιαμίν Νετανιάχου με τη έναρξη της επιχείρησης «Ανατέλλων Λέων», προειδοποιώντας μία μάλλον ήσυχη για την αποτελεσματικότητα των συστημάτων αυτών ισραηλινή κοινή γνώμη ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Το Ισραήλ γνώριζε πως το Ιράν, πέραν των «συνηθισμένων» βαλλιστικών κατέχει προηγμένης τεχνολογίας πυραύλους ένα μικρό μέρος των οποίων έχει χρησιμοποιήσει. Συνεπώς η ανησυχία είναι τι θα κάνει μετά.
Την ώρα που πληροφορίες φέρουν τις ΗΠΑ να ενημέρωσαν έστω και την υστάτη το Ιράν ότι θα χτυπούσαν τις τρεις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Φορντό, το Ισφαχάν και το Νατάνζ, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο τι γίνεται εντός του Ιράν. Kαι εκεί φαίνεται να υπάρχει μια διαπάλη ανάμεσα στον πανίσχυρο κλήρο και ένα πολιτικό κατεστημένο το οποίο, με ορατό τον κίνδυνο κατάρρευσης του καθεστώτος, δείχνει να επιδιώκει να περιορίσει τη λήψη αποφάσεων από το Ανώτατο Θρησκευτικό Ηγέτη και τον περίγυρό του, Μια τακτική η οποία άλλωστε οδήγησε τη χώρα σε απανωτούς εξευτελισμούς και ήττες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πλέον είναι σίγουρο και αποδεδειγμένο πως το Ιράν ήταν πίσω από την 7η Οκτωβρίου η οποία ήταν η θρυαλλίδα των όσων ζούμε σήμερα.
Το εάν αυτό προέκυψε λόγω σχετικού αιτήματος της Χαμάς ή όχι, δεν έχει σημασία. Το γεγονός ότι το καθεστώς έσπευσε χωρίς το μεγάλο μέρος του πολιτικού κατεστημένου να γνωρίζει, να δώσει μισό δισεκατομμύριο δολάρια σε μια συμμορία τρομοκρατών και χωρίς να εξετάσει τις συνέπειες να σχεδιάσει μια επίθεση η οποία οδήγησε σε κτηνωδίες οι οποίες με τη σειρά τους άφησαν άφωνο το παγκόσμιο και έσυραν τη Μέση Ανατολή στην δίνη στην οποία βρίσκεται σήμερα, δεν είναι ενδεικτικό ενός κράτους το οποίο κινείται με πρόνοια και σοβαρότητα.
Και το Ιράν είναι μεν το σκοτεινότερο ίσως καθεστώς του πλανήτη, όμως σε επίπεδο δομών δεν παύει να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά.
Ένα ερώτημα το οποίο από το πρωί συζητιέται έντονα είναι το τι επιδιώκουν από εδώ και πέρα οι ΗΠΑ. Θέλουν, όπως το Ισραήλ, να ανατρέψουν το καθεστώς; Και τι σημαίνει ανατροπή ακόμα και για το Ισραήλ; Σημαίνει πλήρη αλλαγή; Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για ένα τέτοιο εγχείρημα στην παρούσα φάση το οποίο είναι πιθανόν να οδηγήσει σε χάος εντός του Ιράν και επέκταση της κρίσης εκτός;
Μήπως πάλι θα ήταν καλύτερη μια μεταβατική κατάσταση; Μήπως θα μπορούσε ένα κομμάτι του καθεστώτος να επιβάλει μια άλλης μορφής κοσμική δικτατορία, χωρίς όμως τους μουλάδες ή έστω με σοβαρό περιορισμό της δύναμής τους και με τη διασφάλιση, με κάποιο τρόπο, ότι το Ιράν θα εγκατέλειπε την προσπάθειά του να επιβάλει την ηγεμονία του αποσταθεροποιώντας την περιοχή;
Μπορεί κανείς να τους εμπιστευτεί;
Οι επόμενες μέρες θα είναι καθοριστικές για την έκβαση των πραγμάτων. Όλα δείχνουν, όμως, ότι το μέτωπο Ισραήλ – Ιράν δεν πρόκειται να ηρεμήσει. Και το μήνυμα του Ντόναλντ Τραμπ ότι τώρα (μετά τα χτυπήματα των ΗΠΑ δηλαδή) είναι ώρα για ειρήνη, απέχει αν μη τι άλλο από τη… χρονική πραγματικότητα.
Το ποια ώρα είναι τώρα, θα το προσδιορίσουμε εκ των πραγμάτων πολύ σύντομα.
