>Βεβαίως δεν μου πέφτει λόγος κατά πόσον το ΔΗΚΟ πρέπει να παραμείνει στην κυβέρνηση αλλά ας μου επιτραπεί, ως πολίτης της (κατ’ ευφημισμόν) Κυπριακής Δημοκρατίας, να εκφράσω την άποψη μου και να κάνω έκκληση στην ηγεσία του κόμματος να παραμείνει, όπως παρέμεινε ο Τάκης Λεμονής προπονητής στην Ομόνοια όταν στις κερκίδες του ΑΠΟΕΛ ηχούσε το σύνθημα «μείνε για πάντα Λεμονή». Κάθε πατριώτης οφείλει να καλέσει το ΔΗΚΟ να παραμείνει στην κυβέρνηση και για να ενισχύσω την επιχειρηματολογία μου, υποβάλλω το ακόλουθο ερώτημα (ας το χαρακτηρίσω «ρητορικό» για μου δώσω λίγη υπόσταση) το οποίο ας απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του: «Πού να ανακαλύψει άλλον μεσσία σαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη ο Νικόλας Παπαδόπουλος»; Και για όσους έχουν κοντή μνήμη υπενθυμίζω την αναφορά του προέδρου του ΔΗΚΟ όταν (όλως παραδόξως) αποφάσισε να στηρίξει τον κ. Νίκο Χριστοδουλίδη για την προεδρία της Δημοκρατίας: «Φίλε Νίκο, εάν δεν έβαζες υποψηφιότητα σε αυτές τις εκλογές, θα έπρεπε να σε είχαμε εφεύρει, γιατί είσαι ο Πρόεδρος που χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο τόπος».
>Και γιατί αυτό; Το εξήγησε ο Νικόλας Παπαδόπουλος: «Γιατί αυτό που έψαχνε η κοινωνία, ήταν ένα ανεξάρτητο υποψήφιο που δεν ήταν μέρος του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος. Ένα τίμιο άνθρωπο που θα ήταν έτοιμος να ξανακερδίσει και να ανακτήσει, τη χαμένη αξιοπιστία της χώρας μας. Έναν άνθρωπο, που μπορούσε να επαναφέρει την ελπίδα, να επαναφέρει την ανάπτυξη, να επαναφέρει την κοινωνική δικαιοσύνη». Με άλλα λόγια όλα αυτά που (δεν) έπραξε ο Πρόεδρος.
>Πόση διορατικότητα ο Νικόλας Παπαδόπουλος; Και που τα βρήκε τόσα προτερήματα μαζεμένα στο πρόσωπο του Νίκου Χριστοδουλίδη; Αφού και ο ίδιος, σε κάποια στιγμή ακούοντας τον, γύρισε προς το μέρος του Νικόλα και από ότι μου είπε ο ειδικός στην ανάγνωση των χειλιών (ο ίδιος που διάβασε και τα χείλη της συζύγου του Γάλλου Προέδρου) ο Νίκος Χριστοδουλίδης όταν ανοιγόκλεισε ασυναίσθητα τα χείλη του ακούοντας τον Νικόλα, είπε «πε αλλόναν ρε». Πάντως οι πληροφορίες λένε, πως χολώθηκε τόσο πολύ ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ από τη στάση του Προέδρου το τελευταίο διάστημα, ώστε δεν πατά καν στη Βουλή και έτσι έχασε και τον κανιβαλισμό της προέδρου του Σώματος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το ταξίδι της, για τα κλιματιστικά στην αυλή της Βουλής και για τα έπιπλα της καντίνας.
>Εντάξει, το παρατράβηξαν πολλοί με τα έπιπλα διότι δεν νοείται να πηγαίνουν προσωπικότητες (;) στην καντίνα και να κάθονται σε καρέκλες τόνενες λες και κάθονται στο τελευταίο καφενείο της Κύπρου. Άλλωστε, καθώς λέγεται, όταν (μετά συγχωρήσεως) συνηθίσει ο πισινός σου να κάθεται στα πούπουλα δεν μπορείς ξαφνικά να κάθεσαι στις πέτρες. Έπειτα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως δεν είμαστε δα και από τους Τρούλους όπου ακμάζει ο πολιτισμός, οι τέχνες και τα γράμματα για να κατέχουμε τα περί της τέχνης. Και ομολογώ πως τόσο αδαής είμαι, ώστε έβλεπα στραβές κάποιες καρέκλες της καντίνας ενώ αυτή ήταν η γραμμή τους με την οποίαν επιδιώκετο να σταλούν κρυφά μηνύματα καλλιέργειας ανωτέρου για να μην πω ανωτάτου επιπέδου.
>Ωστόσο, παρόλον ότι κάνω μεσάνυχτα από τέχνες διαψεύδω μετά βδελυγμίας ότι αυτό επεκτείνεται σε όλους τους χωριανούς μου και ότι μέχρι πριν την τουρκική εισβολή κάθε πρωί κατέβαιναν από τα δεντρά και έτρωγαν έναν μωρό για μπούκωμα. Τούτων λεχθέντων ας εξετάσουμε με την (κάτω του μετρίου) λογική μας το σκεπτικό που αναπτύχθηκε σχετικά με τα κλιματιστικά στην αυλή της Βουλής ή το αίθριο, όπως είναι γνωστό. Έγινε λοιπόν η σούμα προφανώς με βάση τα τετραγωνικά μέτρα κοκ και εκτιμήθηκε ότι θα κοστίσουν περί τις €50.000. Αν ανατεθεί στον υπογράφοντα να κάνει τους υπολογισμούς (του οποίου ειρήσθω εν παρόδω τα μαθηματικά είναι λιγότερα ακόμη και από τα μαθηματικά αυτού τούτου του κ. Γιαννάκη Γιαννάκη) δεν θα έπεφτε τόσο πολύ έξω. Προσέξτε δεν είναι αστείο. Έγινε εκτίμηση για 50.000 και, τελικά, τα κλιματιστικά στοίχισαν €60.000. Επειδή, όπως εξήγησε και η πρόεδρος της καντίνας (τι Βουλή, τι καντίνα- υπό την έννοια ότι στο κυλικείο συχνάζουν περισσότεροι βουλευτές από όσοι στις αίθουσες συνεδριάσεων) όταν ήρθαν οι ειδικοί να τα εγκαταστήσουν, γνωμάτευσαν πως σε ένα συγκεκριμένο σημείο έπρεπε να προστεθούν επιπλέον κλιματιστικά επειδή δεν καλυπτόταν όλος ο χώρος. Χοντρά-Χοντρά έπεσαν έξω 20%. Ούτε 5%, ούτε 10% ούτε 15% αλλά 20%.
>Όσον αφορά τα έπιπλα, όπως μας είπαν, ήταν περίπου έργο τέχνης. Τουλάχιστον σε αυτό παρέπεμπε η διαδικασία ακολούθησε η Βουλή για να παρακαμφθούν οι προσφορές. Πάντως, η πρόεδρος ξεκαθάρισε πως δεν επρόκειτο για έργο τέχνης (όπως παρουσιάστηκε από κάποιους) αλλά «ενιαίο το έργο». Για να είμαι ειλικρινής επειδή στα χωριά μας κυκλοφορούν ακόμη με το γαϊδούρι, απορώ (και εξίσταμαι) τι σχέση έχουν οι υπόλοιπες εργασίες στο κτήριο με τις πολυθρόνες, τα τραπέζια κοκ; Βεβαίως, άλλο Βουλή και άλλο ένα χωριό που άντε να λειτουργεί ένας σύλλογος των δεξιών και ένας των αριστερών, αντί καντίνας πολυτελείας. Για να μην πούμε ότι στο χωριό μας ειδικά τα καλοκαίρια που έρχονται και οι απόδημοι, οι καρέκλες δεν αρκούν και καθόμαστε σε κασόνια μπίρας. Και βεβαίως εμείς δεν είχαμε επιτροπές αξιολόγησης και κρατικούς λειτουργούς και εξωτερικό συνεργάτη να μας συμβουλέψει πως να πετάξουμε €77.000 ευρώ για καρέκλες και τραπέζια. Αλλά οι ομοχώριοι μου (και να μου συγχωρεθεί που προβάλλω συνεχώς το χωριό μου) συνήθιζαν να επικαλούνται (κάπως παραφρασμένη) τη ρήση “ξένα οπίσθια, χίλιες βουρδουλιές”. Το έργο, όπως μας είπαν, υλοποιήθηκε όπως αρμόζει στο θεσμό. Και τι αρμόζει στο θεσμό παρακαλώ; Για να μην αναφερθώ στο ταξίδι στο Λονδίνο με κουστωδία οκτώ ατόμων τη στιγμή που οι αντιπροσωπείες της Ουκρανίας και της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη για ειρήνευση (ύστερα από τρία χρόνια πολέμου) αποτελούνται από λιγότερα άτομα (που λέει ο λόγος).
>Κρίμα που δεν είναι πρόεδρος της Βουλής ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Θα τον περνούσαμε γενεές δεκατέσσερις. Και μιας και η αναφορά στον Αβέρωφ, κλείνοντας να παραπέμψουμε στη γνωστή του ρήση, «η τάτσα έμεινεν»!
