Ω τι κακό που πλάκωσε μεγάλο την πατρίδα! Η Κύπρος έμεινε εκτός τελικού της Γιουροβίζιον. Τι κρίμα! Πόση οδύνη! Πόσες συμφορές να αντέξει ένας λαός; Την τουρκική εισβολή; Το χρηματιστήριο; Το Μαρί; Την πανδημία; Τον Νίκο Αναστασιάδη ή τον Νίκο Χριστοδουλίδη; Ποιος σύγχρονος Σοφοκλής, ποιος Αισχύλος θα περιγράψει τέτοιας κλίμακας τραγωδία; Έμεινε εκτός η Κύπρος παρά την γενικότερη αναβάθμιση της χώρας (;) από τις πρωτοβουλίες του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Προσωπικά επιθυμώ διακαώς να εκφράσω τη συμπάθεια μου στις δεκάδες χιλιάδες πολιτών (περίπου όσοι και οι ψηφοφόροι του Φειδία) οι οποίοι θα προτιμούσαν να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Ευθύμιος Δίπλαρος παρά να μείνουμε εκτός τελικού. Για να είμαι ειλικρινής, επειδή είμαι άσχετος από ευρωπαϊκή μουσική (και γενικά από άναρθρες κραυγές) εδώ και χρόνια δεν παρακολουθώ τα πολιτικά αυτά καλλιστεία στην πασαρέλα της υπερβολής, της ακρότητας σε όλα τα επίπεδα και ειλικρινά, ώρες-ώρες συλλογίζομαι, πως αν ήμουν πίθηκος θα χαιρόμουν για το γεγονός ότι δεν γεννήθηκα άνθρωπος. Υπερβολές; Αλλά μερικά από αυτά που παρακολουθεί εκατομμύρια άνθρωποι, τι λογίζονται; Για να είμαι εντελώς ειλικρινής, εκείνο το βράδυ βρισκόμουν σε ταβέρνα και στο βάθος η τηλεόραση παρουσίαζε απευθείας τον προκριματικό διαγωνισμό αλλά αυτό που πολλοί αποκαλούν μουσική δεν έφτανε μέχρι τα (κάπως) υπερήφανα ώτα μου. Σχεδόν ενθουσιάστηκα όταν είδα το σκηνικό και σκέφτηκα πως θα τραγουδούσε ο Μπιθηκώτσης τους στίχους:
Μη βροντοχτυπάς τα ζάρια/όσοι είναι παλικάρια/τη ζωή τους τη περνούν στις σκαλωσιές.
Παρακάλεσα το γκαρσόνι να ανεβάσει λίγο τα ντεσιμπέλ και όταν το έπραξε έπεσα από τα σύννεφα ενώ όταν η κάμερα ζούμαρε στις σκαλωσιές, συνειδητοποίησα πως τα «παλικάρια» που κρέμονταν από πάνω, ούτε εξ αποστάσεως είδαν σκαλωσιά. Κάτι προσπαθούσαν να πουν, αναβόσβηναν φώτα (ίσως τέθηκαν εκτός λειτουργίας τα φωτοβολταϊκά) και κάποιοι θεατές από κάτω αντί να τους γιουχαΐζουν (για το γεγονός ότι σκότωσαν το λαϊκό άσμα υπό τον συμβολικό τίτλο «Η δουλειά κάνει τους άντρες»), τους επευφημούσαν. Τότε ήταν που αναφώνησα «είντα τζαιρούς εφτάσαμεν»!
Η αλήθεια είναι, πως όπως γυρνούσαν από εδώ κι απ’ εκεί τα κεφάλια τους (οι συντελεστές), νόμισα πως έψαχναν ψύλλους στ’ άχυρα. Τέλος πάντων, η απογοήτευση ήταν απύθμενη. Ευκαιρίας δοθείσης, για την αγορά των σκαλωσιών προκηρύχθηκαν προσφορές; Εξασφαλίσαμε την πιο χαμηλή τιμή; Και αν, τελικά, θα το παίζαμε ντεβέλοπερς γιατί δεν εργοδοτήσαμε και έναν ειδήμονα στις σκαλωσιές, ας πούμε έναν καλουψιή να δείξει στους συντελεστές πως να ανεβοκατεβαίνουν με άνεση ακροβάτη; Στην εποχή της εξειδίκευσης, δεν μπορούμε να πειραματιζόμαστε. Φτάνουν οι προχειρότητες σε αυτό τον τόπο. Προ ημερών έπεσε κάποιος από ύψος και πάλι δεν πήραν κάποιον ειδικό στη σκηνή. Έχουμε τον Πανίκο Σταυριανό, ειδικό για πτώσεις από ύψος, και αναθέτουμε την εργασία σε άσχετους; Κατά τα άλλα, όπως μας πληροφόρησαν διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και ΜΜΕ, το τραγούδι (έτσι χαρακτήρισαν αυτό που είδαμε) συγκέντρωσε εκατοντάδες κολακευτικά σχόλια.
Για να είμαι ειλικρινής, το όλο σκηνικό μου θύμισε την πρώην ΕΔΕΚ και την ατάκα του μακαριστού Βάσου Λυσσαρίδη, πως «όλοι μας ερωτεύονται αλλά κανείς δεν μας παντρεύεται». Μας έμεινε το χειροκρότημα. Μεταξύ μας, νομίζω πως με όσα συμβαίνουν στην ΕΔΕΚ, το (πρώην) κίνημα θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα όχι ως «ενιαίο κόμμα» αλλά σαν «ομοσπονδιακό». Εν πάση περιπτώσει, τώρα η ΕΔΕΚ πάει για διαζύγιο, οπόταν ας επανέλθουμε στην εκπαραθύρωση μας από τη Γιοuροβίζιον. Διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πολλές Κατίνες (ανεξαρτήτως φύλου) μας πληροφόρησαν επίσης, πως ο Theo Evan (μάλλον πρόκειται για τον τραγουδιστή) τραγούδησε το «Shh» (αυτό μάλλον ήταν το τραγούδι) και… πατώσαμε.
Θα επαναλάβω τη θέση που διατυπώνω κάθε χρόνο και ας θεωρηθεί ότι ανήκω στην οπισθοδρομική κομπανία. Να κατεβάσουμε τον αδρωπάτσον μας Μιχάλη Ττερλικκά και αντί το «Shh» να τραγουδήσει το «Shhio» (Σσιό) τζιαι ότι θέλουν ας καταλάβουν οι Ευρωπαίοι. Πάει όμως και ο τελικός, όπως πήγε και για την Ομόνοια, και επανερχόμαστε στην καθημερινότητα της Κύπρου η οποία βρίσκεται στο προσκήνιο ως ανερχόμενη δύναμη στην ευρύτερη περιοχή και μάλιστα τις προάλλες πείσαμε ναυαγούς να επιστρέψουν αυτόβουλα στη Συρία, όπου φαίνεται να τους περίμεναν οπλοφόροι με διπλοκάμπινα. Τουλάχιστον αυτοί δεν πνίγηκαν. Το πολύ-πολύ να εκτελεστούν. Δεν είναι σαν τους άλλους που τους πνίξαμε ή που πνίγηκαν μόνοι τους. Πάντως, στην τελευταία άσκηση διάσωσης τους σώσαμε όλους. Τώρα πως γίνεται να τους σώζουμε στις ασκήσεις και να πνίγονται στην πραγματική ζωή, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Βεβαίως όλοι υποπίπτουμε σε λάθη τα οποία πρέπει να αναγνωρίζουμε και με την ευκαιρία οφείλω να κάνω την αυτοκριτική μου για το γεγονός ότι διατηρούσα την λανθασμένη εντύπωση, πως η βουλευτής του ΔΗΣΥ Σάβια Ορφανίδου δεν διέθετε χιούμορ. Και όμως με διέψευσε. Συγκεκριμένα συνειδητοποίησα ότι πλανήθηκα πλάνην οικτράν όταν διάβασα αναφορά της, πως ο ΔΗΣΥ δεν έχει σχέση με το ΕΛΑΜ. Η κ. Ορφανίδου μας ενημέρωσε πως «οι θέσεις και η συμπεριφορά του ΕΛΑΜ, είναι εθνικά επιζήμιες, όσο κι αν σε κάποιους ακούγονται ωραία». (Πάλι καλά που δεν πρότεινε να τους στείλουμε στη Γιουροβίζιον). Δηλαδή; Τι εννοούμε «κάποιους»; Κάποιοι από αυτούς τους κάποιους ήταν στελέχη του ΔΗΣΥ ή και βουλευτές του κόμματος. Αλλά και αρκετοί του ΕΛΑΜ επίσης πέρασαν από τον ΔΗΣΥ και έτσι οι κάποιοι που φεύγουν από τον ΔΗΣΥ και πάνε στο ΕΛΑΜ νοιώθουν σαν στο σπίτι τους. Το θέμα είναι να μην φύγουν και κάποιοι από την ΕΔΕΚ και κάποιοι από το ΔΗΚΟ για να βρεθούν στο ΕΛΑΜ. Ευτυχώς που βρέθηκε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και άνοιξε τις πόρτες του προεδρικού να εκδημοκρατιστούν και διαφωνώ με τον Εωσφόρο ότι μπαινοβγαίνουν εκεί για να εξοικειωθούν ώστε να είναι έτοιμοι όταν θα κυβερνήσουν.Κι αν αλωνίζουν στο προεδρικό, αυτό οφείλεται στο ότι ο Πρόεδρος απουσιάζει συχνά επειδή διενεργεί απροειδοποίητες εφόδους σε νοσοκομεία προκειμένου να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι τι συμβαίνει και αν εξυπηρετούνται οι πολίτες.Όταν αποφασίσει να διενεργήσει απροειδοποίητη έφοδο στο προεδρικό να δεις τι θα συμβεί. Όταν συνειδητοποιήσει πόσους μάζεψε εκεί πάνω θα πάθει την πλάκα του.
