Το ΕΛΑΜ ενισχύεται διαρκώς. Το ποσοστό που αναμένεται να καταγράψει το κόμμα της ακροδεξιάς στις επόμενες βουλευτικές εκλογές συγκεντρώνει αυξημένο ενδιαφέρον, όχι μόνο για τις κοινοβουλευτικές ισορροπίες αλλά και ως προπομπός των πολιτικών εξελίξεων που οδηγούν στις προεδρικές εκλογές του 2028.
Την ίδια ώρα, στο πολιτικό παρασκήνιο καλλιεργείται μια περιρρέουσα αντίληψη περί «σιωπηλής ταύτισης» ή ακόμη και υπόγειας συνεργασίας του Προεδρικού με το ΕΛΑΜ. Η συζήτηση αυτή αντλεί την αφετηρία της κυρίως από τις διαρροές στελεχών και ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ προς το ΕΛΑΜ, ιδιαίτερα από πρόσωπα που είχαν στηρίξει την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη ή θεωρούνται πολιτικά εγγύτερα στον ίδιο, παρά στη σημερινή ηγεσία της Πινδάρου.
Ωστόσο, εύλογα τίθεται το ερώτημα: πόσο ρεαλιστική είναι αυτή η ανάγνωση; Η ερμηνεία ότι το Προεδρικό ενδέχεται να ωφελείται από την αποδυνάμωση του ΔΗΣΥ ως ενδεχόμενου ισχυρού αντιπάλου το 2028 – πιθανότατα με υποψήφια την Αννίτα Δημητρίου – αποτελεί μία μόνο οπτική. Υπάρχει και η εντελώς αντίστροφη: Η ενίσχυση του ΕΛΑΜ δεν εξυπηρετεί σε τίποτα τα σχέδια του Προέδρου, αντιθέτως ενδέχεται να του δημιουργήσει πρόσθετα πολιτικά εμπόδια.
Πόσο λογικό θα ήταν να αναμένει κάποιος ανοικτή στήριξη του Νίκου Χριστοδουλίδη από το κόμμα της κυπριακής ακροδεξιάς στις προεδρικές εκλογές του 2028; Και αντίστροφα, πόσο εύκολο είναι για το ΕΛΑΜ να στηρίξει ανοικτά, από τον πρώτο γύρο μάλιστα, τον Νίκο Χριστοδουλίδη;
Γενικότερα, πώς θα μπορούσε το ΕΛΑΜ να στηρίξει έναν υποψήφιο που έχει ως θέση τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία; Πέραν αυτού, η άνοδος του ΕΛΑΜ δεν έχει αντίκτυπο μόνο στον ΔΗΣΥ αλλά και στα κόμματα του Κέντρου. Θα μπορούσε ο Νίκος Χριστοδουλίδης να έχει όλα τα κόμματα απέναντί του το 2028; Ή καλύτερα, θα ήθελε να σταθεί απέναντι σε όλους, επενδύοντας σε ένα ισχυρό ΕΛΑΜ;
Το πιθανότερο σενάριο είναι το ΕΛΑΜ να διατηρήσει ως υποψήφιο τον πρόεδρό του, Χρίστο Χρίστου. Ακόμη και αν, σύμφωνα με κάποιους, επιχειρήσει να βρει μια πιο μετριοπαθή προσωπικότητα για να στηρίξει, σίγουρα αυτή δεν θα είναι ο Νίκος Χριστοδουλίδης.
Οι πολιτικοί του σχεδιασμοί του Προέδρου είναι ξεκάθαροι, όπως ήταν και το 2023.
Με τη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού, τα προβλήματα του ΔΗΣΥ και τους φερόμενους ως εν δυνάμει υποψηφίους Προέδρους από τον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς, η μεγάλη μάχη θα δοθεί στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ο υποψήφιος αυτού του χώρου που θα καταφέρει να περάσει στον δεύτερο γύρο θα έχει και πιθανότητες νίκης. Άρα, γιατί να επενδύσει κάποιος σε ένα κόμμα που το πιθανότερο είναι να στηρίξει φανατικά έναν δικό του υποψήφιο;
Οι βλέψεις του Νίκου Χριστοδουλίδη είναι προφανώς αλλού. Επενδύει, στους σταθερούς υποστηριχτές του, στο έρεισμα που έχει ακόμα στο συναγερμικό στρατόπεδο, στην αδυναμία του ΔΗΣΥ και την έλλειψη εναλλακτικής των κομμάτων του Κέντρου, στην κοινωνία των πολιτών και όχι στην ενδυνάμωση του ΕΛΑΜ. Θέλει να πετύχει ένα ποσοστό που να του εξασφαλίσει εισιτήριο στο β’ γύρο των προεδρικών εκλογών του 2028 και με το σκηνικό όπως είναι σήμερα, είναι ένας απόλυτα εφικτός στόχος. Τα υπόλοιπα είναι απλά σενάρια και μονοδιάστατες ερμηνείες.
Διότι η ενδυνάμωση του ΕΛΑΜ δεν σχετίζεται τόσο με τη στάση του Προεδρικού απέναντί του, ούτε με το κατά πόσο το θέλει ενισχυμένο ή αποδυναμωμένο ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Κύρια αιτία της διαρκούς ενίσχυσης του ΕΛΑΜ είναι η αδυναμία της Πινδάρου να διαχειριστεί την κατάσταση και, γενικότερα, η συνολική εικόνα που εκπέμπει πολιτικά ο ΔΗΣΥ. Το κόμμα μοιάζει συχνά να πελαγοδρομεί, αδυνατώντας να διατυπώσει σαφείς πολιτικές θέσεις και να βρει πυξίδα προσανατολισμού.
