Θα μπορούσε κάποιος από τα κομματικά στελέχη της Πινδάρου να μας εξηγήσει για ποιο λόγο επαναφέρει, μέσω πρότασης νόμου, νομοσχέδιο της Κυβέρνησης Χριστοδουλίδη που αφορά τις αποσπάσεις εργαζομένων της κρατικής μηχανής, στο διηνεκές;
Το νομοσχέδιο είχε απορριφθεί πριν από ένα χρόνο από την πλειοψηφία του Νομοθετικού Σώματος.
Το γεγονός ότι ακόμη και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις (πλην της ΣΕΚ) διαφωνούν με τη νομοθετική προσπάθεια του Συναγερμού προκαλεί υποψίες για καραμπινάτο βόλεμα ημετέρων αλλά και για «φωτογραφικό» νόμο.
Άλλο ένα σημείο που προκαλεί καχυποψία είναι το γεγονός ότι η νομοθετική ρύθμιση προέρχεται από το ΔΗΣΥ και όχι από τα συγκυβερνώντα κόμματα (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ).
Αν η Κυβέρνηση επιθυμούσε διακαώς τη συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση, θα επανερχόταν εκ νέου στη Βουλή, είτε με νέο νομοσχέδιο, είτε θα καλούσε κάποια από τα κόμματα που την στηρίζουν να το πράξουν με πρόταση νόμου.
Κάτι που δεν έγινε ποτέ, γι’ αυτό κάποιοι υποστηρίζουν πως πίσω από την ενέργεια του ΔΗΣΥ πιθανόν να κρύβονται αλλότρια συμφέροντα, για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα πρόσωπα που επηρεάζονται από την υφιστάμενη κατάσταση.
Ας πάρουμε τα δεδομένα από την αρχή: Με το ισχύον καθεστώς, σήμερα, οι αποσπάσεις μεταξύ οργανισμών Δημοσίου Δικαίου (ημικρατικοί) και Δημόσιας Υπηρεσίας μπορούν να διαρκούν μέχρι 3 συν 3 χρόνια, ενώ από ένα τμήμα του Δημοσίου σε άλλο οι αποσπάσεις είναι χωρίς χρονικό περιορισμό.
Με την πρόταση νόμου του ΔΗΣΥ, επιδιώκεται να μην υπάρχει χρονικός περιορισμός ούτε στις αποσπάσεις από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου στη Δημόσια Υπηρεσία.
Εκείνο που προκάλεσε έκπληξη είναι η αλλαγή της στάσης της ΠΑΣΥΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων (εκτός από τη ΣΕΚ), οι οποίες πριν από ένα χρόνο στήριζαν το κυβερνητικό νομοσχέδιο, αλλά τώρα διαφωνούν με τη συναγερμική πρόταση νόμου, η οποία ουσιαστικά είναι ένα copy paste του απορριφθέντος νομοσχεδίου.
Μάλιστα, η ΠΑΣΥΔΥ, εκτός του ότι διαφωνεί με την πρόταση του ΔΗΣΥ που αφορά τους εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αναμένεται να προχωρήσει και ένα βήμα παρακάτω.
Συγκεκριμένα θα θέσει ενώπιον της Μεικτής Επιτροπής Προσωπικού αίτημα για να σταματήσουν οι επ’ αόριστον αποσπάσεις από τη μια κυβερνητική υπηρεσία στην άλλη, ζητώντας να επανέλθει ο χρονικός περιορισμός.
Δηλαδή, η μέγιστη περίοδος των αποσπάσεων να είναι 6 χρόνια. Όπως λέχθηκε πριν από μερικές ημέρες στη Βουλή από εκπρόσωπο της ΠΑΣΥΔΥ, θα πρέπει να σταματήσει η μονιμότητα στις αποσπάσεις, καθώς έχουν δεχθεί πολλά παράπονα από μέλη τους.
Πάντως, ένα δίκαιο το έχουν αυτοί που διαφωνούν με την πρόταση νόμου, καθώς οι αποσπάσεις στο διηνεκές θα πρέπει να σταματήσουν. Δεν γίνεται, για παράδειγμα, κάποιος, βάσει των σχεδίων υπηρεσίας που προκηρύσσονται, να προσλαμβάνεται σε συγκεκριμένη υπηρεσία για να ασκεί συγκεκριμένα καθήκοντα και στην πορεία να καταλήγει για δέκα και πλέον χρόνια ή και επ΄ αόριστον σε κάποιο άλλο υπουργείο ή υφυπουργείο.
Άλλη μια στρέβλωση που υπάρχει είναι ότι ο αποσπασμένος υπάλληλος μπορεί να διεκδικήσει προαγωγή στην υπηρεσία στην οποία είχε προσληφθεί, άσχετα εάν βρισκόταν σε άλλο πόστο για χρόνια.
Το πιο περίπλοκο, δε, είναι από ποια υπηρεσία θα αξιολογείται ο αποσπασμένος εργαζόμενος, ο οποίος, στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της δημόσιας υπηρεσίας, για να λάβει προαγωγή θα πρέπει να λάβει συγκεκριμένη μοριοδότηση για τη θέση στην οποία υπηρετεί. Όλα αυτά προκαλούν περισσότερα προβλήματα και στρεβλώσεις, παρά δίνουν λύσεις.
Όπως φαίνεται, ο ΔΗΣΥ έκανε φάουλ με την κατάθεση της πρότασης νόμου. Στην προσπάθεια του να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα πρόσωπα που είναι αποσπασμένα σε άλλες υπηρεσίες, έφερε εναντίον του τη μάζα των κυβερνητικών υπαλλήλων, οι οποίοι διαφωνούν.
Συνεπώς, όπως όλα δείχνουν, ο ΔΗΣΥ για να αποφύγει άλλες αντιδρασεις θα αναγκαστεί να “παρκάρει” την πρόταση νόμου, για να καταλήξει στις ελληνικές καλένδες.
