Τον Ιανουάριο του 2026 η Κύπρος θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι η δεύτερη φορά που η μικρή μας πατρίδα θα ηγηθεί για ένα εξάμηνο της Ε.Ε. Η προηγούμενη φορά ήταν το δεύτερο εξάμηνο του 2012, όταν τη χώρα κυβερνούσε η Αριστερά, με πρόεδρο της Δημοκρατίας τον α. Δημήτρη Χριστόφια.
Ευθύς εξ’ αρχής λέμε πως το θέμα αυτό μας αφορά όλους και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα στην αποτυχία. Μια τέτοια ευκαιρία δίδεται στα κράτη – μέλη της Ένωσης κάθε 12 με 13 χρόνια.
Η Kυβέρνηση σ’ αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να κινητοποιήσει τους πάντες και τα πάντα. Η Κύπρος πρέπει και οφείλει μέσω της προεδρίας να ενισχύσει το αποτύπωμα της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία με τη σειρά της οφείλει να αντιληφθεί πως η Κύπρος είναι το ακριτικό σύνορο της στη Μέση Ανατολή. Και αυτό έχει τη δική του γεωγραφική και γεωπολιτική αξία αλλά και σημασία. Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό σύνορο, που εδώ και 51 χρόνια βρίσκεται υπό τη συνεχή κατοχή της Τουρκίας, η οποία επιθυμεί την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά δεν επιδεικνύει κανένα σεβασμό ούτε στο Ευρωπαϊκό δίκαιο ούτε και στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο, το οποίο δεν μπορεί να εφαρμόζεται κατ’ επιλογή.
Επανερχόμενοι στο θέμα της κυπριακής προεδρίας, υπογραμμίζουμε με σαφήνεια αλλά και αυστηρότητα ότι στην υλοποίηση αυτού του μεγάλου εθνικού στόχου δεν χωρούν ούτε αντιπολιτευτικές κορώνες, ούτε υπερβολές, ούτε άκρατος λαϊκισμός ούτε πολιτικές προσωπικές μωροφιλοδοξίες.
Το λέμε τούτο γιατί, μεσούσης της κυπριακής προεδρίας, θα γίνουν και οι βουλευτικές εκλογές του 2026, όπου σε τέτοιες περιπτώσεις είθισται να επικρατεί ακράτεια λόγων, ανούσιες ψευδοϋποσχέσεις και ένας ασυγκράτητος λαϊκισμός από όλες τις πολιτικές δυνάμεις.
Ας αποδείξουμε στη διάρκεια της προεδρίας πως (παρά τα προβλήματα και τις αδυναμίες μας), είμαστε συγκροτημένο και σοβαρό κράτος και όχι ένα μικρό-χωριό της περιφέρειας. Συλλογικά και υπεύθυνα ας αναδείξουμε και το κυπριακό πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, ως πρόβλημα προσφύγων και αγνοουμένων, ως πρόβλημα εποικισμού.
Η ιστορία θα κρίνει όλους και συλλογικά και ατομικά. Τόσο για το επίπεδο της προεδρίας όσο και για την ποιότητα το πολιτικού λόγου και των πολιτικών πράξεων κατά την περίοδο των βουλευτικών εκλογών και όχι μόνο.
Όλες οι πολιτικές και όλες οι παραγωγικές δυνάμεις πρέπει να επιστρατεύσουν μυαλό και ήθος, γνώσεις, αντοχές και υπομονή και να γίνουν καλύτεροι.
Κυβέρνηση, κόμματα, εργοδότες και συντεχνίες και άλλοι κοινωνικοί φορείς πρέπει να συμβάλουν θετικά στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είπαμε εξ’ αρχής πως σ’ αυτή την προεδρία η δοκιμαζόμενη Κύπρος πρέπει να αποδείξει και να αναδείξει το αποτύπωμα της. Όσο μικρό και εάν είναι… που δεν θα είναι, αν ο καθένας με τον τρόπο, τις ικανότητες και τη συνεισφορά του συμβάλει σ’ αυτή την εθνική προσπάθεια.
Υ.Γ.: Δυστυχώς, η πρώτη προεδρία της Κύπρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνέπεσε με την εδώ παρουσία της Τρόικα, αντιπροσωπεία της οποία ήρθε στην Κύπρο στις 25 Ιουνίου 2012, (μετά από σχετική πρόκληση της Κυβέρνησης Χριστόφια), για να διαπραγματευθεί με την Κυβέρνηση τους όρους παραχώρησης δανείου για να αποφύγει η Κύπρος τη χρεοκοπία.
Δεν ήταν βέβαια καλή συγκυρία, παρά ταύτα η Κύπρος υπό τις τότε συνθήκες, έκαμε μια καλή προεδρία με υφυπουργό για Ευρωπαϊκά θέματα τον πρέσβη Αντρέα Μαυρογιάννη, ενώ ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν εκπρόσωπος Τύπου της Κυπριακής προεδρίας στις Βρυξέλλες. Αυτά ως ιστορία και πληροφόρηση.
*Οικονομολόγος – Δημοσιογράφος.
