Κίνητρα για αιμοδοσία μέσω εργασίας και στρατού – Ποιες οι κόκκινες γραμμές

Την παροχή κινήτρων σε εργοδότες αλλά και αιμοδότες με στόχο την αύξηση της επάρκειας αίματος, η οποία τα τελευταία χρόνια βρίσκεται διαρκώς σε οριακά επίπεδα με αποτέλεσμα η υγεία πολυμεταγγιζόμενων και όχι μόνο ασθενών να βρίσκεται συνεχώς σε κίνδυνο, αναμένεται ότι θα συζητήσει σύντομα η Βουλή.

Σχετικό θέμα έχει ήδη ζητηθεί να εγγραφεί προς συζήτηση από τον βουλευτή του ΔΗΣΥ Πρόδρομο Αλαμπρίτη με τους ασθενείς να συμφωνούν αλλά να καθορίζουν ως κόκκινη γραμμή την επ’ αμοιβή αιμοδοσία και την ονομαστική αιμοδοσία και να εισηγούνται άλλα κοινωνικά μέτρα όπως για παράδειγμα, την παραχώρηση άδειας ή την άλλως πως επιβράβευση από την Εθνική Φρουρά, την προσμέτρηση της αιμοδοσίας στην αξιολόγηση των υπαλλήλων από τους εργοδότες τους ή στην αξιολόγηση των φοιτητών από τα πανεπιστήμια τους κ.α.

Αιτούμενος την εγγραφή του θέματος στην κοινοβουλευτική επιτροπή Υγείας, ο βουλευτής του ΔΗΣΥ ανέφερε στην σχετική επιστολή του ότι «σε αρκετά κράτη μέλη της Ε.Ε. εφαρμόζονται θεσμοθετημένα κίνητρα για τους αιμοδότες, πάντα στο πλαίσιο της εθελοντικής, μη αμειβόμενης αιμοδοσίας. Στην Κύπρο πέραν της ηθικής αναγνώρισης και της άτυπης διευκόλυνσης του εργοδότη δεν υφίσταται ολοκληρωμένο θεσμικά κατοχυρωμένο πλαίσιο κινήτρων».

Η διαμόρφωση ενός τέτοιου πλαισίου, σύμφωνα με τον κ. Αλαμπρίτη, θα ενίσχυε τη συμμετοχή, θα αύξανε την επάρκεια αίματος στα νοσηλευτήρια και θα αναγνώριζε ουσιαστικά τη διαχρονική προσφορά των εθελοντών χωρίς να αλλοιώνει τον εθελοντικό και ανιδιοτελή χαρακτήρα της αιμοδοσίας».

Τη σύμφωνο γνώμη των ασθενών, μετέφερε στον «Φ» ο πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Θαλασσαιμίας και γραμματέας της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου Μίλτος Μιλτιάδους ξεκαθαρίζοντας ωστόσο ότι δεν γίνεται αποδεκτή η παραχώρηση χρηματικών κινήτρων.

«Υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να προωθήσουμε, με τη συνεργασία της πολιτείας αλλά και μεγάλων οργανισμών και επιχειρήσεων στο πλαίσιο προγραμμάτων κοινωνικής, εταιρικής, ευθύνης τα οποία μπορούν να ενισχύσουν ουσιαστικά την αιμοδοσία και να διευρύνουν την δεξαμενή των αιμοδοτών», ειπε ο κ. Μιλτιάδους και πρόσθεσε: «Το ερώτημα της χρηματικά ανταμοιβόμενης ή/και της ανταποδοτικής αιμοδοσίας, όπου δηλαδή κάποιος αιμοδοτεί έναντι της λήψης αίματος από κάποιον που το χρειάζεται (ονομαστικά) μας έχει απασχολήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια και πρέπει να το ξεχωρίσουμε από το παραπάνω».

Η επιλογή αυτή, είπε, «εμπεριέχει πολλούς κινδύνους που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια του αίματος και δεν είναι διαπραγματεύσιμοι. Όσο καλές τεχνικές ελέγχου και να έχουν αναπτυχθεί, και όντως στην Κύπρο είμαστε σε πολύ ψηλά επίπεδα σε αυτό το κομμάτι, η ασφάλεια του αίματος και συνεπώς του μεταγγιζόμενου εναπόκειται σε μεγάλο βαθμό στην ευσυνειδησία του αιμοδότη. Το να ωθήσουμε οποιονδήποτε να αιμοδοτήσει για οποιοδήποτε χρηματικό αντάλλαγμα και άρα δυνητικά να αμελήσει να αναφέρει οτιδήποτε θα του το απαγόρευε, θα ήταν πολύ επικίνδυνο».

Αυτό βέβαια «δεν άφορά, όπως έχω αναφέρει, την παροχή κινήτρων ή/και διευκολύνσεων. Υπάρχουν πολλά κίνητρα τα οποία θα μπορούσαν να παραχωρηθούν, όπως για παράδειγμα η παραχώρηση διευκολύνσεων ή αδειών από τις εταιρείες, η παραχώρηση κουπονιών από μεγάλους οργανισμούς/ εταιρείες, η καταχώρηση της αιμοδοσίας στους φακέλους των υπαλλήλων για σκοπούς αξιολόγησης ή στους φακέλους των φοιτητών ή και η παραχώρηση αδειών από την Εθνική Φρουρά στους στρατιώτες ή άλλες διευκολύνσεις στους εφέδρους κλπ».

«Υπάρχουν τρόποι για να δώσουμε κίνητρα και να ενισχύσουμε την αιμοδοσία και εκείνο που μένει είναι να υπάρξει και βούληση από τη Βουλή και το Κράτος για να τα προωθήσουμε και να τα εφαρμόσουμε προς όφελος όλων των πολιτών και σίγουρα των ασθενών».