Ο Ρόμπι Γουίλιαμς αποκάλυψε ότι πάσχει από σύνδρομο Τουρέτ, χαρακτηρίζοντάς το ως μια «παρεμβατική» κατάσταση που επηρεάζει την καθημερινότητά του και παραδεχόμενος πως «πάντα αναζητείς τη θεραπεία».
Ο τραγουδιστής μίλησε ανοιχτά για την εμπειρία του στο πρώτο επεισόδιο της νέας σεζόν του podcast «I’m ADHD! No You’re Not» με τους Πολ Γουάιτχαουζ και Δρ. Μάιν Κονκμπαγίρ. «Μόλις συνειδητοποίησα ότι έχω Τουρέτ, αλλά δεν εκδηλώνεται. Είναι παρεμβατικές σκέψεις που συμβαίνουν. Προχθές περπατούσα στον δρόμο και κατάλαβα ότι αυτές οι σκέψεις ανήκουν στο σύνδρομο Τουρέτ. Απλώς δεν βγαίνουν προς τα έξω», ανέφερε.
Παράλληλα, τόνισε ότι ούτε η αγάπη του κοινού μπορεί να λειτουργήσει ως αντίβαρο: «Θα νόμιζες ότι ένα στάδιο γεμάτο ανθρώπους που σου δείχνουν την αγάπη τους θα βοηθούσε, αλλά ό,τι κι αν είναι μέσα μου δεν το ακούει. Δεν μπορώ να το δεχτώ».
Ο Γουίλιαμς αποκάλυψε ακόμη ότι πρόσφατα έκανε τεστ για αυτισμό, το οποίο βγήκε αρνητικό, ωστόσο εμφάνισε «χαρακτηριστικά αυτισμού», όπως το έντονο άγχος όταν απομακρύνεται από τον «ασφαλή χώρο» του, το κρεβάτι του.
Μιλώντας για τις περιοδείες, παραδέχτηκε ότι εξακολουθούν να τον φοβίζουν: «Έχω μια πολύ περίπλοκη σχέση με τις περιοδείες και τις ζωντανές εμφανίσεις. Όταν μου λένε “πας σε περιοδεία, θα είσαι ενθουσιασμένος”, η απάντηση είναι όχι, είμαι τρομοκρατημένος. Έκρυβα πάρα πολύ καλά τα συναισθήματά μου. Δείχνω γεμάτος αυτοπεποίθηση, φαντάζω αλαζονικός, κάνω μεγάλες κινήσεις. Αυτό λειτούργησε για μένα, γιατί το πρόσωπό μου μπήκε σε αφίσες και οι άνθρωποι εξακολουθούν να αγοράζουν εισιτήρια. Στην πραγματικότητα, όμως, νιώθω ακριβώς το αντίθετο».
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στη στήριξη που λαμβάνει από τη σύζυγό του, Άιντα, η οποία τον ενθαρρύνει πριν από τις συναυλίες του, λέγοντάς του: «Ίσως να μην ξαναπαίξεις ποτέ σε στάδιο. Πόσο τυχερός είσαι που έχεις αυτήν την ευκαιρία».
Τι είναι το σύνδρομο Τουρέτ
Το σύνδρομο Tourette είναι κληρονομική νευρολογική διαταραχή, κύριο σύμπτωμα της οποίας είναι τα τικς, σύμφωνα με την Άρτεμη Γκίκα Παιδονευρολόγο, Επιστημονική Συνεργάτιδα Τμήματος Παιδονευρολογίας Παίδων ΜΗΤΕΡΑ. Στο σύνδρομο Tourette, τα τικς είναι χρόνια. Συγκεκριμένα, για να τεθεί η διάγνωση του συνδρόμου Tourette, θα πρέπει το παιδί να παρουσιάζει πολλαπλά κινητικά και τουλάχιστον ένα φωνητικό τικ για διάστημα τουλάχιστον ενός έτους, με την προϋπόθεση ότι, στο διάστημα αυτό, το παιδί δεν παρέμεινε χωρίς τικς για διάστημα μεγαλύτερο των 3 μηνών. Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 100 παιδιά σχολικής ηλικίας εμφανίζει σύνδρομο Tourette.
Τα απλά, μεμονωμένα, παροδικά τικς, αυτά, δηλαδή, που ξεκινούν, σταματούν και ενδεχομένως επανεμφανίζονται, χωρίς όμως να πληρούν τις προϋποθέσεις για τη διάγνωση συνδρόμου Tourette είναι πολύ πιο συχνά και υπολογίζεται ότι εμφανίζονται τουλάχιστον στο 20% των παιδιών σχολικής ηλικίας. Το σύνδρομο Tourette είναι συχνότερο στα αγόρια. Τα πρώτα τικς εμφανίζονται συνήθως σε παιδιά ηλικίας 5-7 χρόνων ενώ οι ηλικίες στις οποίες παρατηρούνται συνήθως με τη μεγαλύτερη ένταση και συχνότητα είναι μεταξύ 10 και 12 χρόνων.
Η πρόγνωση για τα παιδιά με τικς και σύνδρομο Tourette είναι καλή. Σε 1/3 των παιδιών τα τικς εξαφανίζονται πλήρως μετά την εφηβεία, σε 1/3 μειώνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό και μόνο 1/3 των παιδιών συνεχίζει να έχει σημαντικά τικς μετά την ηλικία των 15-18 χρόνων. Σε ορισμένα παιδιά το σύνδρομο Tourette συνυπάρχει και με άλλες διαταραχές, όπως είναι οι εμμονές και η υπερκινητικότητα/ διάσπαση προσοχής, οι οποίες συχνά αποτελούν σημαντικότερο πρόβλημα για το παιδί και το περιβάλλον του απ’ ότι τα ίδια τα τικς.
Ο ακριβής παθοφυσιολογικός μηχανισμός που οδηγεί στην ανάπτυξη των τικς και του συνδρόμου Tourette δεν είναι γνωστός. Είναι, όμως, σήμερα γνωστό ότι, αντίθετα με τις θεωρίες που επικρατούσαν στο παρελθόν, τα τικς δεν είναι ψυχολογική/ψυχιατρική αλλά αμιγώς νευρολογική διαταραχή. Παρόλο, δηλαδή που σε ορισμένες περιπτώσεις επιδεινώνονται από καταστάσεις όπως το άγχος, η βάση τους είναι οργανική και συγκεκριμένα σχετίζεται με διαταραχές νευρομεταβιβαστών, όπως είναι η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη, ουσιών, δηλαδή, που χρησιμοποιούν τα νευρικά κύτταρα για να επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι περιοχές του εγκεφάλου που φαίνεται ότι ενέχονται στην ανάπτυξη των τικς είναι τα βασικά γάγγλια και ο μετωπιαίος λοβός.
Όπως, ήδη, αναφέρθηκε τα τικς και το σύνδρομο Tourette είναι κληρονομικές διαταραχές. Η υπόθεση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι πολλοί γονείς παιδιών με τικς αναφέρουν ότι και αυτοί παρουσίαζαν τικς όταν ήταν παιδιά. Περιβαλλοντικά αίτια ενδέχεται, επίσης, να παίζουν ρόλο σε ορισμένες περιπτώσεις. Η πιο γνωστή θεωρία που συνδέει περιβαλλοντικά αίτια με την ανάπτυξη τικς είναι αυτή που αφορά στο ρόλο των στρεπτοκοκκικών λοιμώξεων.
protothema.gr
