Ούτε αυτή τη φορά κατάφερε να χαμογελάσει η ΑΕΛ. Η εντός έδρας ήττα από τον Ακρίτα Χλώρακας με 0-2, στη μόλις 5η αγωνιστική, βάθυνε ακόμη περισσότερο την αγωνιστική κρίση και έφερε στο προσκήνιο όλα τα κακώς κείμενα της ομάδας.
Οι γαλαζοκίτρινοι ξεκίνησαν δυνατά, για περίπου είκοσι λεπτά, αλλά στη συνέχεια παρουσίασαν ξανά το γνώριμο πρόσωπο των προηγούμενων αγωνιστικών: παιχνίδι χωρίς πλάνο, αμέτρητα λάθη στη μεσαία γραμμή, απουσία επιθετικής δημιουργίας και μια άμυνα που λύγιζε με χαρακτηριστική ευκολία. Το δεύτερο γκολ των φιλοξενουμένων ήταν… καρτ-ποστάλ της γενικής εικόνας: ο νεαρός Αθανασίου πέρασε σαν σε προπόνηση από πέντε-έξι αμυντικούς πριν σκοράρει ανενόχλητος, αφήνοντας τον Οτσόα εκτεθειμένο.
Μετρά ήδη δεύτερη συνεχόμενη ήττα και τρίτη συνολικά, ενώ το πρωτάθλημα μόλις ξεκίνησε. Ο προβληματισμός είναι έντονος και η ανησυχία έκδηλη. Η απομάκρυνση του Πάολο Τραμετσάνι δεν έφερε το «ηλεκτροσόκ» που πολλοί περίμεναν. Ο Γιώργος Ελευθερίου δεν μπόρεσε να παρουσιάσει ένα σύνολο ανταγωνιστικό και η απογοήτευση μεγαλώνει.
Οι ευθύνες είναι μοιρασμένες: από τη διοίκηση μέχρι το ρόστερ και τον γενικό αρχηγό Ιβάν Τρισκόφσκι, που μαζί με τον Τραμετσάνι προχώρησαν το καλοκαίρι σε επιλογές που αποδεικνύονται προβληματικές. Τα κενά είναι εμφανή: έλλειψη αξιόπιστων στόπερ, περιορισμένες λύσεις στα άκρα και απουσία κλασικού φορ ικανού να τελειώνει φάσεις.
Το πλήγμα είναι διπλό: πέρα από το βαθμολογικό, το ηθικό έχει καταρρεύσει. Οι οπαδοί αποδοκίμασαν έντονα στο τέλος, κουρασμένοι από τις διαδοχικές απογοητεύσεις και τη χαμηλή ποιότητα ποδοσφαίρου. Η ήττα από ομάδα με σαφώς μικρότερο μπάτζετ, όπως ο Ακρίτας, φανερώνει ότι η καλοκαιρινή προετοιμασία δεν απέδωσε και ότι η χημεία μεταξύ των παικτών απουσιάζει.
Μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα, η διοίκηση αναζητά τον προπονητή που θα αναστρέψει την κατάσταση. Η επιλογή είναι στοίχημα υψηλού ρίσκου: ακόμη ένα λάθος θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα ασφυκτικά δύσκολα. Η επόμενη επιλογή δεν θα είναι απλώς μία ακόμη πρόσληψη, αλλά το πρώτο βήμα για να μπει τέλος στο αρνητικό σπιράλ και να δοθεί νέα πνοή σε μια ομάδα που, προς το παρόν, μοιάζει παγιδευμένη στα λάθη της.
