Στις 11 Ιουλίου του 2010, στο «Down Town» η Χριστιάνα Αρτεμίου, έχοντας μόλις κλείσει για πάντα τους φρενήρεις ρυθμούς της απόλυτης επιτυχίας της «Αίγια Φούξια», μιλώντας στην δημοσιογράφο Νταϊάνα Αζά, θα απαντούσε γελώντας στην ερώτηση αν καβάλησε το καλάμι: «Το καβάλησα, αλλά το άφησα σπίτι! Ξέρεις, πριν καταλήξω στην τηλεόραση, ευτύχησα να κάνω χίλιες διαφορετικές δουλειές: Ήμουν πωλήτρια σε φούρνο, σε κατάστημα ρούχων, σε μαγαζί με παπούτσια, ήμουν γκαρσόνα, δούλεψα σε ζαχαροπλαστείο, έκανα μπομπονιέρες σε εργοστάσιο {…} Προτιμώ να έχω την ευκαιρία να ζήσω κάτι, παρά να κάνω πίσω εξαιτίας του φόβου: Έζησα την απόρριψη αρκετές φορές στη ζωή μου. Αλλά μου αρέσει.
Η ζωή είναι εμπειρίες. Να έχω να λέω πως έζησα αυτά τα πράγματα, ακόμα κι αν ήταν αρνητικά {…} Όλα είναι περαστικά και δανεικά. Ποιος ξέρει αν θα είμαι για πάντα στην τηλεόραση ή αν θα είμαι για πάντα ηθοποιός;», θα κατέληγε. Ρητορική η ερώτηση, βέβαια, αφού, 15 χρόνια μετά, η «Αρτεμάκκα» συνεχίζει να «επιβιώνει» τηλεοπτικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο –η εκπομπή της «Πάμε παρέα», κάνει το απόγευμα πρεμιέρα στο Omega και η ίδια δηλώνει ήδη αισιόδοξη για την πορεία της. Στις ερωτήσεις, πάντως, που αφορούσαν κόντρες και κλίκες (κοινό «μυστικό» τότε, στην ευημερούσα κυπριακή τηλεόραση με τους local celebrities) η Χριστιάνα θα τηρούσε τις αποστάσεις της: «Ποτέ δεν υπήρξε καμία κλίκα!», θα τόνιζε. «Αλήθεια, δεν ξέρω πώς τα καταφέραμε. Πραγματικά εύχομαι στον Μαρίνο (σ.σ. Χατζηβασιλείου) ό,τι καλύτερο.
Χαίρομαι όταν νέοι άνθρωποι τολμούν να δοκιμαστούν. Από τη στιγμή που το κάναμε εμείς, γιατί να μην το τολμήσουν κι άλλοι;», ενώ σε άλλο σημείο θα έλεγε: «Ποτέ δεν ανταλλάξαμε κακή κουβέντα με τον Γιώργο (σ.σ. Τσιάκκα). Τα έντυπα δημιούργησαν αυτό τον ανταγωνισμό! Ο Τσιάκκας, άλλωστε, ήταν σε ένα κανάλι κι εμείς σε άλλο…».
