Η χθεσινή εξαγγελία της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στην ετήσια ομιλία της για την Κατάσταση της Ένωσης 2025, περί δημιουργίας ενός νέου ευρωπαϊκού πυροσβεστικού κόμβου με έδρα την Κύπρο, έρχεται μεν ως αναγνώριση του γεωστρατηγικού ρόλου της χώρας μας στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά αναπόφευκτα επαναφέρει στο προσκήνιο παλαιές πληγές και συγκεκριμένα, την παταγώδη αποτυχία της Κυπριακής Δημοκρατίας να αποκτήσει δική της πλήρως εξοπλισμένη βάση εναέριων μέσων πυρόσβεσης, εδώ και σχεδόν μια δεκαετία.
Δεν μπορούμε να μην υπενθυμίσουμε πως, σύμφωνα με πληροφορίες που είχαν δει το φως της δημοσιότητας τα προηγούμενα χρόνια, υπήρξε συγκεκριμένη πρόταση από την Κομισιόν για εξοπλισμό της Κυπριακής βάσης με δύο αεροσκάφη τύπου Canadair. Η απάντηση των κυπριακών αρχών ήταν αρνητική, βασισμένη στην εισήγηση των τεχνικών του Τμήματος Δασών, οι οποίοι υποστήριξαν ότι τα Canadair, λόγω μεγέθους και επιχειρησιακών χαρακτηριστικών, δεν είναι κατάλληλα για την κυπριακή μορφολογία. Αντιπρότειναν την προμήθεια μικρότερων και ευέλικτων Air Tractor, που θα ανταποκρίνονταν καλύτερα στις ιδιαιτερότητες του κυπριακού εδάφους.
Η διαφωνία αυτή φαίνεται πως αποτέλεσε τροχοπέδη στην πρόοδο του σχεδιασμού και τελικά, η βάση ουδέποτε υλοποιήθηκε.
Πλέον, με την έρευνα της Αστυνομίας για τα σκάνδαλα με τις μίζες για τα πτητικά μέσα να πλησιάζει στην ολοκλήρωσή της, ανοίγει ο δρόμος και ο λογαριασμός για μια ειλικρινή συζήτηση: γιατί, επί τόσα χρόνια, δεν προχώρησε η δημιουργία βάσης εναέριων μέσω στην Κύπρο; Ποιοι και γιατί μπλόκαραν αποφάσεις; Και πώς μπορεί η πρόταση της Ούρσουλα να λειτουργήσει ως καταλύτης για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη;
Α.Ν.
