Η κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας και στην Ουκρανία είναι επιεικώς φρικτή. Είναι δύσκολο να βρούμε την κατάλληλη λέξη για να περιγράψουμε όσα συμβαίνουν και στις δύο αυτές περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης.
Οι άνθρωποι, σε όλο τον κόσμο, πιστεύουν ότι βρίσκονται στη σωστή πλευρά της ιστορίας και εκφράζουν τα αισθήματα τους με κάθε τρόπο. Στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης διεξάγεται ένας άλλος πόλεμος. Άλλοι υπέρ των Παλαιστινίων και εναντίον του Ισραήλ, άλλοι -και είναι αρκετοί- υποστηρίζουν το Εβραϊκό Κράτος, συνδέοντας αυτή την υποστήριξη με την αντισιωνιστική στάση του Ταγίπ Ερντογάν.
Στο Ουκρανικό μέτωπο, τα ίδια και χειρότερα. Εντοπίζουμε μεγάλη υποστήριξη στον αυταρχικό Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαδίμηρο Πούτιν και στη συνεχιζόμενη εισβολή στην Ουκρανία. Εντοπίζουμε και υποστηρικτές του Κιέβου καθώς η εισβολή είναι παράνομη και παραπέμπει και στην άνανδρη παράνομη παρόμοια ενέργεια της Τουρκίας εναντίον της Κύπρου, τον Ιούλιο του 1974.
Τελικά, η ιδεολογία είναι αυτή που καθορίζει τα αισθήματα των ανθρώπων και αυτό είναι λάθος. Εκατοντάδες κατεβαίνουν στους δρόμους, ιδιαίτερα στην Ελλάδα και υποστηρίζουν τους άμοιρους Παλαιστίνιους, που δεν είναι μόνο θύματα του Ισραήλ. Είναι και της τρομοκρατικής Χαμάς. Θα βρεθούν πολλοί να μην συμφωνήσουν με αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός, αλλά η αλήθεια δεν μπορεί να παραποιηθεί. Εάν δεν κτυπούσε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 το Ισραήλ, και εάν δεν δολοφονούσε 1200 Ισραηλινούς, δεν θα τολμούσε το Εβραϊκό Κράτος να προχωρήσει στις καθημερινές μαζικές δολοφονίες εναντίον των Παλαιστινίων.
Αναρωτηθήκαμε πολλές φορές γιατί η Χαμάς προχώρησε σε εκείνο το κτύπημα, όπως αποδεικνύεται με τη σύμφωνη γνώμη του Κατάρ, της Τουρκίας και του Ιράν, ίσως και άλλων χωρών. Για το Ισραήλ, καταλαβαίνουμε γιατί άφησε το κτύπημα να συμβεί. Για να αποκτήσει το άλλοθι που δεν είχε ώστε να προχωρήσει σε εθνοκάθαρση και να αδειάσει τη Λωρίδα της Χαμάς.
Αλλά ποιος ήταν ο λόγος που οι τρεις τρομοκρατικές αντισιωνιστικές χώρες έδωσαν τη συγκατάθεση τους για να υλοποιηθεί το δολοφονικό αυτό σχέδιο. Δεν γνώριζαν ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου αναζητούσε μία ευκαιρία για να ισοπεδώσει τη Γάζα;
Όταν αποφασίζουμε να πάρουμε θέση για διεθνή γεγονότα και μάλιστα που επηρεάζουν τη γειτονιά μας, πρέπει να σκεφτόμαστε με το μυαλό, όχι με την καρδιά. Διότι η Κύπρος είναι μία κατεχόμενη χώρα, που δεν έχει τη βοήθεια ούτε των εταίρων της για να απελευθερώσει τα εδάφη που κατέχει παράνομα η Τουρκία.
Όπως έχω επανειλημμένα σημειώσει οι άμοιροι Παλαιστίνιοι έχουν ανάγκη από νερό και τρόφιμα. Βαρέθηκαν τις δηλώσεις και τις εκδηλώσεις συμπαράστασης. Δεν χορταίνουν τη πείνα τους, ούτε ξεδιψούν. Αντί να ξοδεύονται εκατομμύρια δολάρια για τις διαδηλώσεις, έπρεπε να χρήματα να χρησιμοποιηθούν για την ανθρωπιστική βοήθεια. Είμαι ξεκάθαρος σε αυτό και νομίζω δεν υπάρχει αντίλογος.
Προσωπικά με προβληματίζει το γεγονός ότι τα ιδρύματα του Σόρος και των άλλων Αμερικανών πολυεκατομμυριούχων δίνουν χρήματα για τις διαδηλώσεις, αλλά όχι για την ανθρωπιστική βοήθεια. Που είναι οι τρισεκατομμυριούχοι της Σαουδικής Αραβίας, των Εμιράτων, του Κατάρ και οι άλλοι Άραβες; Θα τολμούσε ο Ισραήλ να πει όχι, εάν αποφάσιζαν να στείλουν τρόφιμα, νερό και φάρμακα; Η απάντηση είναι αρνητική.
Και φτάνουμε στο δια ταύτα: Δεν διαφωνώ με τι όποιες ενέργειες εναντίον του Ισραήλ και της Ρωσίας. Αντίθετα τις επικροτώ. Αλλά διαφωνώ με τις επιλεκτικές διαμαρτυρίες διότι η εισβολή είναι εισβολή, και η κατοχή είναι κατοχή. Δεν υπάρχουν καλές και κακές εισβολές, ούτε καλές και κακές κατοχές. Είναι παράνομες ενέργειες.
Επίσης με ενοχλεί αφάνταστα το γεγονός ότι πριν 20 ημέρες η Κύπρος τίμησε τα θύματα της τουρκικής εισβολής. Θυμηθήκαμε την μαύρη «επέτειο» της 20ης Ιουλίου 1974. Όλοι αυτοί που διαδηλώνουν για τους Παλαιστίνιους -και καλά κάνουν- δεν ένοιωσαν την ανάγκη να καταδικάσουν την κατοχική Τουρκία. Μα ούτε μία εκδήλωση, έτσι για τα μάτια του κόσμου.
Έλαβα μηνύματα με τα οποία με κακίζουν επειδή υποστηρίζω την πραγματική συμπαράσταση στους Παλαιστίνιους με την αποστολή της βοήθειας που τόσο έχουν ανάγκη. Είναι απλά υποκριτές.
Τα ξημερώματα της Παρασκευής το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ αποφάσισε να προχωρήσει στην κατάληψη της Γάζας, Είναι χωρίς την παραμικρή αμφιβολία μία θλιβερή απόφαση. Τι θα πράξουν τώρα η Τουρκία, το Κατάρ και όλες αυτές οι κυβερνήσεις που ώθησαν τη Χαμάς να τα βάλει με το Ισραήλ; Μα τίποτα…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Θυμάμαι ότι πριν από τις προεδρικές εκλογές, οι γνωστές «ανανιάδες» του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) ισχυρίζονταν ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν δήθεν ο υποψήφιος της Ρωσίας και του Βλαδίμηρου Πούτιν. Μάλιστα έπεισαν και τον ανόητο τότε Επίτροπο της Ελλάδας να διακινήσει την πληροφορία πρώτα στα ανώτατα δώματα των Βρυξελλών και αργότερα δημόσια στην Κύπρο και την Ελλάδα. Επρόκειτο για μία αισχρή πράξη την οποία τότε στηλιτεύσαμε από τον φιλόξενο χώρο του Φιλελεύθερου. Η πράξη του Μαργαρίτη Σχοινά, με πολιτικούς όρους, ήταν «εγκληματική». Επρόκειτο για επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρα του σημερινού Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν είναι δικαιολογία ότι τον εξαπάτησε ο Αβέρωφ Νεοφύτου, τότε πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα ο Σχοινάς απολογήθηκε στον κ. Χριστοδουλίδη και έπραξε καλά. Στη συνέχεια ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας τον έστειλε στη σύνταξη, και ένας λόγος ήταν και η παραπληροφόρηση και η διασπορά fake news για τον δήθεν υποψήφιο του αυταρχικού Πούτιν στις κυπριακές προεδρικές εκλογές. Μετά τη διαρροή της βρώμικης λίστας της Μόσχας, τι έχουν να πουν ο κ. Νεοφύτου, ο Σχοινάς και οι λοιπές «ανανιάδες» του ΔΗΣΥ; Στον κατάλογο των «αντιρώσων» εκτός του κ. Χριστοδουλίδη και του Κυριάκου Μητσοτάκη, βρίσκεται και η κ. Αννίτα Δημητρίου!
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Τι έμεινε από το δημόσιο καυγά των δύο στελεχών του ΔΗΣΥ; Του Πέτρου Δημητρίου και του Μιχάλη Ιωαννίδη; Μα τι άλλο; Ότι ο πρώην πρόεδρος του κόμματος, γνωστός ως και «πικραμένος» λόγω της ταπεινωτικής ήττας του στις προεδρικές εκλογές του 2023, παρέδωσε το μητρώο του κόμματος στο ΑΚΕΛ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από την προεδρική εκστρατεία του Ανδρέα Μαυρογιάννη, στην προσπάθεια του να κερδίσει το Νίκο Χριστοδουλίδη. Η κίνηση δείχνει το απύθμενο μίσος του Αβέρωφ Νεοφύτου. Αντί να υποστηρίξει τον υποψήφιο που ήταν πιο κοντά στο κόμμα του, δηλαδή τον σημερινό Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, προσπάθησε να βοηθήσει τον αντίπαλο του και υποψήφιο του ΑΚΕΛ.
Τι άλλο καταλάβαμε; Ότι η Πρόεδρος Αννίτα Δημητρίου δεν ασκεί πλέον κανένα έλεγχο στο κόμμα, αντίθετα την αμφισβητούν ακόμα οι «αβερωφικοί», φυσικά ο ίδιος ο Αβέρωφ και άλλοι, διότι ενώ του υποσχέθηκε να είναι ξανά υποψήφιος το 2028, αποφάσισε να διεκδικήσει η ίδια την Προεδρία. Είτε είναι η ίδια, είτε όχι, το αποτέλεσμα είναι γνωστό, Εάν υποθέσουμε ότι θα είναι υποψήφιος ο σημερινός Πρόεδρος, ο πρώην Γενικός Ελεγκτής, ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ και ο …Φειδίας, η κ. Δημητρίου θα καταταγεί σίγουρα τέταρτη! Ευτυχώς υπάρχουν και οι Συναγερμικοί, οι οποίοι με τα καμώματα τους μας κάνουν να γελάμε…
