Πιο ώριμη και κατασταλαγμένη από ποτέ, το πανέμορφο κορίτσι από την Αγία Νάπα που είχαμε κάποτε γνωρίσει και ενθουσιαστεί από την φωνή και την φυσική της ομορφιά, παραμένει το ίδιο συνειδητοποιημένη όπως ήταν και τότε – με πολλές, και ριζικές, ταυτόχρονα αλλαγές, μέσα της και έξω της.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΑΥΓΟΥΛΗΣ
Μια και μπήκαμε πια στον αγαπημένο μας μήνα, εσύ τι έχεις να θυμάσαι από τα αγαπημένα σου Καλοκαίρια; Αναμνήσεις, ιστορίες, εκδρομές…
Από τα καλοκαίρια μου, ως μικρό παιδάκι, έχω να θυμάμαι τις στρωματσάδες που κάναμε με τα ξαδέλφια μου και τις αδελφές μου στην γιαγιά μου, τα μπάνια μας στην θάλασσα, τις ασταμάτητες βουτιές που προσπαθούσα να ανακαλύψω σε κάθε βράχο τι ψάρι κρυβόταν. Ατρόμητη, τότε, φυσικά και με άγνοια κινδύνου. Στο σήμερα, έχω να θυμάμαι τις στιγμές με τον Μιχάλη και την μικρή μας Ανατολή, όπου συνεχίζουμε να κάνουμε τις βουτιές μας, βγαίνουμε έξω με φίλους τα βράδια σε ταβερνάκια και τα παιδιά μας παίζουν όλο χαμόγελα και χαρά, και βέβαια τις συναυλίες και τις συναντήσεις με τον κόσμο σε κάθε σημείο της Ελλάδας και της Κύπρου.
Το γεγονός πως μένεις μόνιμα στην Αλεξανδρούπολη, εδώ και αρκετά χρόνια πια, δίπλα από τη θάλασσα, σου φέρνει αυτό αναμνήσεις από την Κύπρο και την Αγία Νάπα;
Σίγουρα το ότι μένω σε μια πόλη με θάλασσα μού θυμίζει την πόλη που έμενα στην Κύπρο – και αυτό είναι πολύ ευχάριστο! Άλλωστε, ποιος δεν θέλει να έχει δίπλα του θάλασσα τα καλοκαίρια… Είναι η πιο όμορφη και εύκολη λύση για να ξεφεύγεις από την ζέστη και να περνάς όμορφα τον χρόνο σου.
Γενικά, έχω την αίσθηση πως σου πάει το Καλοκαίρι, παρόλο που τραγουδάς για «…άστατο καιρό» στο νέο σου τραγούδι, το «Σαν το λουλούδι». Κάνω λάθος;
Αγαπώ πολύ το Καλοκαίρι! Μου αρέσει αυτή η ανεμελιά που υπάρχει όταν δεν δουλεύω. Ακόμη και το ότι π.χ. δεν χρειάζεται να στεγνώσεις τα μαλλιά σου γιατί έχει ζέστη ακόμη – και αυτό μου αρέσει (γελάει). Οι βόλτες, η θάλασσα, αυτή η ηρεμία που σου χαρίζει… Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως με χαλάει ο χειμώνας. Άλλωστε είμαι και «άστατος καιρός, μια λαμπερός μια βροχερός…» (γελάει).
Ιδανικά, πώς σου αρέσει να ξεκουράζεσαι – ανεξαρτήτως εποχής;
Δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει πολύ η ξεκούραση. Είμαι πιο πολύ της δράσης, της αλλαγής παραστάσεων, μου αρέσει η δουλειά και με γεμίζει δημιουργικά. Όταν, όμως, νιώθω την ανάγκη για ξεκούραση, επιλέγω να δω μια ταινία με την οικογένεια μου. Επίσης, ένα ταξίδι στο εξωτερικό, κάπου, είτε με φίλους είτε με την οικογένειά μου, πάντα το θεωρώ καλή ιδέα. Το αγαπημένο μου, βέβαια, όταν είμαι φορτισμένη, είναι να κάνω βόλτα στη θάλασσα. Είτε είναι χειμώνας είτε καλοκαίρι.
Το «Σαν το λουλούδι», το νέο σου τραγούδι, έχει μια έντονη χορευτική διάθεση, ίσως διαφορετική από προηγούμενά σου τραγούδια – έχει περισσότερο «λαϊκά» χρώματα. Ήταν επιδίωξή σας με τον Μιχάλη, να κινηθείτε και σε άλλους ρυθμούς;
Ναι, πάντα μας αρέσει να πειραματιζόμαστε και να κάνουμε καινούργια πράγματα επάνω στην μουσική. Τι πιο ωραίο απ’ αυτό! Πάντα με σεβασμό προς την μουσική και τον στίχο. Εμένα, τα λαϊκά χρώματα μου αρέσουν πολύ. Άλλωστε, και ως παιδί άκουγα τέτοιου είδους μουσική. Και τώρα είναι ένα νέο «μονοπάτι» που θέλω να το βαδίσω και να το δοκιμάσω – με όμορφα τραγούδια και όμορφα λόγια, με νόημα και ουσία. Χαίρομαι επίσης που πλέον ανήκω στο δυναμικό της «Minos EMI, A Universal Music Company» και της «Golden Records». Είμαι πραγματικά χαρούμενη και έτοιμη να δημιουργήσουμε μαζί με την ομάδα μου μελωδίες και ιστορίες για το κοινό.
Σχεδόν πάντα, ωστόσο -ιδιαίτερα στην αρχή σου- σε θυμάμαι να ήσουν αφοσιωμένη στην pop μουσική. Το λαϊκό τραγούδι δεν το σκέφτηκες ποτέ σου, έως πρόσφατα; Δεν ήταν στα σχέδιά σου; Ή, ακόμη, δεν σου προτάθηκε ποτέ, προκειμένου να ανεβάσεις το… κασέ σου, όπως λένε στα νυχτερινά μαγαζιά;
Γενικά, όλα τα είδη μουσικής μου αρέσουν – ανεξαρτήτως του «κασέ» και των «μαγαζιών». Και το reggaeton-pop που έκανα είναι ένα είδος που λατρεύω, όπως και το λαϊκό. Απλώς όταν ξεκίνησα στα 16 μου ήταν λογικό να κάνω πιο pop κομμάτια γιατί δεν θα μπορούσα τότε να υποστηρίξω στίχους και μουσική τόσο λαϊκή. Δεν συμβάδιζε με την ηλικία και την εικόνα μου τότε, αν θες. Στο σήμερα όμως, ήρθε η ώρα να ανακατέψω την τράπουλα ξανά, μετά από τόσα χρόνια σε αυτή την δουλειά, και να κάνω κάτι καινούργιο που μπορώ να υποστηρίξω φυσικά.
Γενικότερα, σου αρέσει να ρισκάρεις; Ή είσαι άνθρωπος που προτιμά να βαδίζει εκ του ασφαλούς;
Είμαι τολμηρή, γενικά. Βέβαια, όσο μεγαλώνω, αναθεωρώ για κάποια πράγματα, αλλάζω γνώμη και άποψη, και όλα αυτά είναι λογικά. Ειδικά όταν έχεις μια οικογένεια, ένα παιδί. Δεν μπορείς να τα ρισκάρεις όλα για όλα, χωρίς να σκέφτεσαι. Αλλά σίγουρα πρέπει να τα παίρνεις πολλά ρίσκα για να υπάρχει εξέλιξη, αλλαγή στη ζωή. Μέσα από μια ευθεία και μια ρουτίνα δεν μπορείς να μάθεις πράγματα. Μέσα από ρίσκα όμως, παίρνεις μαθήματα και, πολλές φορές, πετυχαίνεις και στόχους. Οπότε πριν πάρω κάποια ρίσκα μετράω κάποια πράγματα.
Νιώθεις «προστατευμένη» με τον Μιχάλη δίπλα σου; Πέρα από την προσωπική σχέση που έχετε. Πως είναι ο άνθρωπος που σε έχει προστατεύσει από πολλές «κακοτοπιές» ως τώρα;
Σίγουρα, είναι ένας άνθρωπος που ήταν πριν από μένα στον χώρο και είχε περισσότερη εμπειρία. Οπότε, αυτό βοήθησε και εμένα και ένιωθα πιο προστατευμένα. Είμαστε πολλά χρόνια μαζί με τον Μιχάλη και το ότι το ξέρουν οι περισσότεροι -και εντός και εκτός δουλειάς- είναι από μόνο του κάτι που βοηθάει στην συμπεριφορά των γύρω σου προς εσένα.
Αλληλοεπηρεάζεστε στις μουσικές σας επιλογές ή προσπαθείτε να κρατάει ο καθένας την αυτονομία του;
Πάντα συζητάμε τα πάντα και επειδή ο Μιχάλης κάνει ένα είδος μουσικής πολύ δικό του -με «ταυτότητα» στον ήχο του-, είναι κάτι που το ξεχωρίζει. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν υπάρχει αυτονομία. Εγώ, στο σήμερα θα τραγουδήσω και πιο λαϊκότροπα τραγούδια από έναν άνθρωπο που είναι ο ίδιος που γράφει και τα πιο pop τραγούδια που έχω πει. Οπότε αυτό δίνει και αυτονομία και τον κάνει ακόμη πιο ξεχωριστό.
Σήμερα που κάνουμε την συνέντευξή μας είσαι στην Κύπρο για μία τηλεοπτική εμφάνιση, αλλά να πούμε πως είσαι συνεχώς με μία βαλίτσα στο χέρι: Αλεξανδρούπολη-Αθήνα-Κύπρος, κυρίως. Όλο αυτό, το «αντέχεις» ή πλέον είναι και θέμα συνήθειας; Μοιάζει σα να ‘ναι το «δεύτερό σου σπίτι» το αεροπλάνο…
Δεν νομίζω ότι «συνηθίζεται» ακριβώς. Είναι κάτι πολύ δύσκολο. Προσπαθώ, όμως, πάντα να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό – πρώτα ως μητέρα και σύζυγος και μετά στα επαγγελματικά μου. Όλα «τέλεια» δεν μπορούν να είναι ποτέ. Προς το παρόν το κάνουμε και τα καταφέρνουμε. Αν, κάποια στιγμή, δούμε ότι δεν γίνεται και είναι καλύτερο για όλους μας να το αλλάξουμε αυτό ως συνθήκη στην ζωή μας, θα το δούμε. Επί του παρόντος είμαστε δυο γονείς και επαγγελματίες που προσπαθούμε να συνδυάσουμε την δουλειά και την προσωπική μας ζωή, όσο καλύτερα γίνεται!
Πλέον, άρχισε να το συνηθίζει και η Ανατολή-Νεφέλη;
Η Ανατολή μας προσπαθεί να το καταλάβει. Το συζητάμε πολύ μαζί της, καθημερινά. Της δίνουμε πολλά παραδείγματα και από τους δικούς μας γονείς αλλά και από άλλους γονείς φίλων μας. Θεωρώ ότι πολλά τα καταλαβαίνει και είναι ένα παιδί πολύ χαρούμενο και ώριμο. Που παρόλη την ωριμότητα της είναι και ένα παιδί της ηλικίας της. Και είναι κάτι που το χαίρομαι ιδιαίτερα.
Αλήθεια, πώς είναι πια οι σχέσεις σας, τώρα που έφτασε στα 7 της χρόνια; Βάζεις όρια στη σχέση σας;
Πάντα έβαζα όρια στην σχέση μας. Γενικά είμαι του προγράμματος και, όσο περνάει ο καιρός, επιβεβαιώνομαι ότι τα παιδιά τα έχουν ανάγκη τα όρια – μέχρι ένα σημείο. Έχουμε μια πολύ πολύ όμορφη σχέση. Ό,τι και να περιγράψω θα είναι λίγο μπροστά στην πραγματικότητα που ζω καθημερινά μαζί της. Είναι τα πάντα μου αυτό το παιδί!
Εκ των υστέρων, νομίζεις πως ήταν σωστή η απόφαση να μεγαλώνει το παιδί σας σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας και όχι στην Αθήνα;
Νομίζω ότι σε αυτό δεν υπάρχει ακριβώς λάθος και σωστό. Όλοι οι γονείς παλεύουν για το καλύτερο. Το θέμα είναι η δουλειά που γίνεται από εμάς προς τα παιδιά μας, στο σπίτι μέσα. Να δίνουμε την ουσιαστική σημασία που χρειάζεται ένα σημερινό παιδί. Γιατί τα πράγματα αλλάζουν συνεχώς και πολύ γρήγορα. Εννοείται ότι στην επαρχία όλα είναι πολύ πιο εύκολα στην καθημερινότητα, και πιο βατά. Χαίρομαι που το κάναμε αυτό και ελπίζω να συνεχίσουμε να το καταφέρνουμε, όσο δύσκολο κι αν είναι. Αλλά η ζωή είναι ένας ζωντανός οργανισμός…
Αυτό δεν σημαίνει πως «θυσιάζεις» εσύ «ευκαιρίες» ή κομμάτια της καριέρας σου και της εξέλιξής σου; Δεν υπάρχουν στιγμές που να νιώθεις πως «περιορίζεσαι»;
Δεν μου αρέσει η λέξη «θυσιάζω». Η οικογένεια είναι ό,τι πιο ιερό και πάντα θα παλεύω για το καλύτερο. Θεωρώ ότι, μέχρι τώρα, με τον προγραμματισμό που κάνουμε και την οργάνωση που έχουμε, όλα πάνε καλά. Πάντα κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις. Κι αν χρειαστεί ποτέ να αλλάξουμε κάτι και είναι για το καλό όλων μας θα το κάνουμε.
Ήβη, σε γνωρίσαμε έφηβη στην Κύπρο. Αμέσως ξεχώρισες ως «το νέο μεγάλο ταλέντο στο τραγούδι». Από τότε άλλαξαν πολλά, σε σχέση με εκείνο το μικρό κοριτσάκι που μεγάλωνε στην Αγία Νάπα. Θα συμφωνούσες αν και η κόρη σου αποφασίσει να ακολουθήσει την ίδια πορεία με σένα ή θα την οδηγήσετε προς κάτι έξω από τον μουσικό «δρόμο»;
Αν η κόρη μου αποφασίσει ότι θέλει αυτό να ακολουθήσει εγώ θα είμαι δίπλα της. Θέλω να βλέπω τα δυο της μάτια να λάμπουν πάντα από ευτυχία και να μου χαμογελάει! Θα προσπαθήσω να την συμβουλεύσω όσο πιο σωστά γίνεται και, από εκεί και πέρα, το κάθε παιδί κάνει τις επιλογές του όταν μεγαλώσει. Θέλω να είμαι δίπλα της και θα είμαι ό,τι και να αποφασίσει. Μόνο να είναι καλά!
Τελευταία, παρατηρούμε πως πολλές τραγουδίστριες «δοκιμάζονται» και ως παρουσιάστριες στην τηλεόραση (π.χ. Έλλη Κοκκίνου, Ελένη Χατζίδου κ.α.). Θα ήθελες να το δοκιμάσεις κι εσύ αυτό; Έστω, ως κριτής σε κάποιο talent show, όπως έχει κάνει ήδη κι ο Μιχάλης, ή ακόμη και σε μία αμιγώς ψυχαγωγική εκπομπή…
Στο παρελθόν, μου είχαν γίνει κάποιες προτάσεις για παρουσίαση εκπομπής. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω. Δεν αισθάνομαι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Εγώ, αγαπάω να τραγουδάω. Από εκεί και πέρα αν υπάρξει κάποια όμορφη πρόταση σε μουσική εκπομπή ως κριτής, ίσως το σκεφτόμουν. Αλλά, για παρουσίαση, δεν το νομίζω σε αυτή την φάση.
Αλήθεια, γιατί δεν σας είδαμε ποτέ, μαζί με τον Μιχάλη τηλεοπτικά έως σήμερα σε κάποια εκπομπή ως παρουσιαστές; Είμαι βέβαιος πως δεν είμαι ο μόνος που το σκέφτηκε… Ποια θα ήταν η ιδανική εκπομπή για να παρουσιάζατε μαζί;
Δεν ξέρω αν υπάρχει ιδανική. Αν ακούγαμε, όμως, κάποια πρόταση που θα έμοιαζε ιδανική, ίσως το κάναμε. Προς το παρόν, δεν έχει έρθει!
Κοιτώντας πίσω την πορεία σου, νομίζεις ήταν αρκετά νωρίς ακόμη ώστε να εκπροσωπήσεις την Κύπρο στη Eurovision, σε ηλικία μόλις 19 ετών, με το τραγούδι «La La Love», το 2012, κατακτώντας τελικά την 16η θέση στον Διαγωνισμό;
Δεν νομίζω ότι ήταν νωρίς. Ήταν μια εμπειρία την οποία δεν θα ξεχάσω ποτέ! Πέρασα πολύ όμορφα και έμαθα μέσα από αυτήν όλη την διαδικασία. Θα το ξαναέκανα αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω. Απλά τώρα είμαι σε μια πιο ώριμη φάση και ίσως το έκανα με άλλες βάσεις. Τότε ήμουν 19 και θεωρώ ότι για 19 χρόνων, σε κάτι τόσο μεγάλο, τα κατάφερα μια χαρά! Νιώθω ευγνώμων!
Τι θυμάσαι από την Eurovision, έπειτα από τόσα χρόνια πια; Ως μία γλυκιά ανάμνηση για σένα; Ή και με πικρία, για κάποιους λόγους;
Μια γλυκιά ανάμνηση, θα έλεγα. Που έμαθα μέσα από αυτήν και έζησα μια εμπειρία που θα ήθελαν πάρα πολλά παιδιά στην ηλικία μου να την ζήσουν. Οπότε νιώθω πολύ τυχερή που το βίωσα!
Θα το ξαναδοκίμαζες, τώρα που έχει περάσει μία 15ετία σχεδόν;
Θα το ξαναδοκίμαζα, ίσως. Αλλά με εντελώς άλλα μυαλά πια στα 30 μου. Θέλω, όμως, κάποιες προϋποθέσεις: Ένα πολύ δυνατό τραγούδι που να είναι σε ακούσματα πανευρωπαϊκά, μια ωραία ιδέα στην σκηνική παρουσία, κάτι έξυπνο που θα μείνει στο μάτι του θεατή και, φυσικά, μια πολύ καλή ερμηνεία! Ένα «πακέτο», δηλαδή. Αν όλα αυτά συμβούν και έρθουν τόσο ιδανικά, ίσως να έμπαινα ξανά στην διαδικασία.
Μια και αναφέρουμε τα χρόνια, η σχέση σου με τον χρόνο πώς είναι; Σου αρέσει που μεγαλώνεις; Που βλέπεις τις πρώτες ρυτίδες; Ή σε πιάνει τρόμος;
Το θέμα δεν είναι ο χρόνος, Γιάννη μου. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς, μέσα στον χρόνο που περνάει. Άλλες είναι οι αναρωτήσεις μας, όχι οι ρυτίδες. Γιατί η ομορφιά έρχεται και φεύγει κάποια στιγμή. Το θέμα είναι τι πληγές μετράς μέσα σου. Πόσο αφήνεις να μεγαλώνουν ή όχι. Πόσο έχεις εξελίξει τα πράγματα στη ζωή σου. Αν έχεις θέσει στόχους και κατά πόσο έχουν πετύχει. Γενικά, την ζωή θέλω να την χαίρομαι όσο μπορώ και να απολαμβάνω το κάθε τι που συμβαίνει. Από κει και πέρα, μέσα στα χρόνια, όπως προσέχω την ψυχή μου, θα προσπαθήσω -όσο γίνεται- να προσέχω και το σώμα και το πρόσωπο μου γιατί με αυτό βαδίζω και αντιμετωπίζω τα πάντα. Είμαστε οι επιλογές μας και, μέχρι τώρα, χαίρομαι πολύ για τις επιλογές που έχω κάνει.
Ο Μιχάλης νομίζεις πως σε έκανε περισσότερο εξωστρεφή, Ήβη;
Και εγώ και ο Μιχάλης είμαστε πολύ έξω καρδιά ως άνθρωποι. Θεωρώ ότι ο ένας βοηθάει τον άλλον επάνω σε αυτό. Όταν ένας από τους δυο είναι λίγο πιο «πεσμένος» πάντα προσπαθούμε να ανεβάζουμε ψυχολογικά τον άλλον. Με βοήθησε σίγουρα -με τον τρόπο του και τον χαρακτήρα του- να γίνω ακόμη πιο ανοιχτή! Κι αυτό είναι πολύ όμορφο αυτό σε μια σχέση!
Αλήθεια, δεν επήλθε ποτέ φθορά στη σχέση σας, όλα αυτά τα χρόνια και να θελήσετε να κρατήσετε κάποια «απόστασή» μεταξύ σας, για λίγο, μέχρι να… επανέλθετε;
Καλά, και να υπήρχε δεν θα στο έλεγα (γελάει). Αλλά, γενικά, όχι, δεν έχει υπάρξει απόσταση. Οποιαδήποτε δυσκολία έχει έρθει μας έχει δέσει πιο πολύ!
Πόσο θέλετε ακόμη να μεγαλώσετε την οικογένειά σας; Ή, προς το παρόν, καλύπτει όλο σας το χρόνο η μοναχοκόρη σας;
Προς το παρόν, είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι με την Ανατολή μας! Είμαστε γεμάτοι. Τώρα, στο μέλλον, αν αποφασίσουμε να μεγαλώσουμε την οικογένειά μας δεν το ξέρω. Δεν είναι κάτι που αποκλείουμε. Αλλά τώρα απολαμβάνουμε το σήμερα με την υπεροχή κορούλας μας!
Info:
Το νέο single της Ήβης «Σαν το λουλούδι», σε μουσική και στίχους του Μιχάλη Κουινέλη (Stavento), και παραγωγή του Παναγιώτη Μπρακούλια, κυκλοφορεί από την «Minos EMI, A Universal Music Company» και την «Golden Records».
