Έντεκα χρόνια μετά που βύθισε την Υεμένη σε έναν εφιαλτικό εμφύλιο ο οποίος στοίχισε τη ζωή σε μισό εκατομμύριο ανθρώπους και προκάλεσε μια ανυπολόγιστη ανθρωπιστική καταστροφή με τη χώρα να είναι η δεύτερη σε επίπεδα πείνας παγκοσμίως μετά το Μπουρούντι, το Ιράν εγκαταλείπει όπως όλα δείχνουν τους Χούθι στην τύχη τους.
Αντιλαμβανόμενο ότι σύντομα θα χρειαστεί ό,τι μπορεί να έχει στη διάθεσή του σε στρατιωτικό δυναμικό, έμψυχο και μη το αιμοσταγές καθεστώς των μουλάδων συγκεντρώνει όλες τις δυνάμεις του στο Ιράν και αποσύρει από την Υεμένη ό,τι είχε διαθέσει στους Χούθι τους οποίους, σημειωτέον εκείνο δημιούργησε στους κόλπους των σιιτών Γεμενιτών ώστε να ελέγξει τη χώρα, παρότι οι σιίτες είναι μόλις το 35% του πληθυσμού.
Θα ήταν αστείο να θεωρήσει κανείς πως οι Ιρανοί και ο ιρανικός οπλισμός που αποσύρεται από την Υεμένη θα χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση των βομβαρδισμών από τα είκοσι Β-2 Stealth (το ένα τρίτο όσων διαθέτουν οι ΗΠΑ) τα οποία μεταφέρθηκαν πριν από μια εβδομάδα στη Βάση Diego Garcia στον Ινδικό Ωκεανό.
Τα κόστους δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων (έκαστο) βομβαρδιστικά τα οποία δεν εντοπίζονται ακόμα και από τις πιο προηγμένες μορφές ραντάρ, μπορούν να μεταφέρουν βόμβες ισχυρές για να διαπεράσουν τα πάντα και να καταστρέψουν όσα άλλα αεροσκάφη δεν μπορούν.
Η δε αεράμυνα του Ιράν έχει σε μεγάλο βαθμό εξουδετερωθεί από το Ισραήλ στις 28 περασμένου Οκτωβρίου, ως ανταπόδοση της επιχείρησης «Πραγματική Υπόσχεση 2» της Τεχεράνης, την 1η Οκτωβρίου, του μαζικού ιρανικού βομβαρδισμού με 200 περίπου βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον του Ισραήλ.
Το Ιράν απειλεί ότι θα απαντήσει σκληρά στην όποια επίθεση των ΗΠΑ, όμως ρεαλιστικά ομιλούντες μια «Πραγματική Υπόσχεση 3» είναι εκτός συζήτησης. Είτε μιλάμε για «Φανταστική Υπόσχεση 1» είτε για «Πραγματική Ανοησία 1». Οι δε προειδοποιήσεις των Ρώσων προς τις ΗΠΑ, επίσης δεν έχουν κάποιο αξιοσημείωτο αντίκρισμα.
Όσο για τον οπλισμό και τους στρατιωτικούς που επαναπατρίζει το Ιράν το ζήτημα είναι απλό: η Τεχεράνη θέλει να αποφύγει μια νέα ταπείνωση όπως αυτήν που υπέστη με τη διάλυση της Χεζμπολάχ και κατόπιν την ανατροπή Άσαντ, με τους εναπομείναντες Φρουρούς της Επανάστασης να φεύγουν άρον – άρον και όπως μπορούσαν προς τα σύνορα με το Ιράκ για να γλιτώσουν αλλά και την καταστροφή του ιρανικού πολεμικού υλικού επί του εδάφους.
Πέραν τούτου, προσωπικό και οπλισμός επαναπατρίζονται για να χρησιμοποιηθούν στη μοναδική επιχείρηση που μπορεί να κάνει το παρανοϊκό αυτό καθεστώς αυτή τη στιγμή: να προσπαθήσει να πνίξει στο αίμα την οργή του κόσμου στο Ιράν τον οποίο τσάκισαν οι κυρώσεις και οι αστρονομικές δαπάνες των μουλάδων για εξοπλισμούς και για τη στήριξη τρομοκρατικών οργανώσεων στο εξωτερικό. Πρώτα της Χεζμπολάχ και μετά της Χαμάς και άλλων.
Άλλωστε ιρανικής επινόησης και σχεδιασμού ήταν η 7η Οκτωβρίου η οποία γύρισε μπούμερανγκ στην Τεχεράνη και παρά τα όσα οι ισλαμιστές κατάφεραν να πετύχουν με την προπαγάνδα και τη βοήθεια των χρήσιμων ηλιθίων στη Δύση, των «προοδευτικών» κυρίως, σήμανε την αρχή του τέλους του ελέγχου της Τεχεράνης στην περιοχή.
Το τέλος των Χούθι έχει ήδη σφραγιστεί. Όσο κι αν βίντεο όπως αυτό του Ντόναλντ Τραμπ με την εξουδετέρωση ενός αριθμού Χούθι δεν είναι κάτι με το οποίο ένας πολιτισμένος άνθρωπος θα πρέπει να χαίρεται ή ακόμη χειρότερα να κάνει πλάκα, όπως έκανε ο αμερικανός Πρόεδρος, ο κατακλυσμός από τη γνωστή μηχανή παραπληροφόρησης στα social media και τους useful idiots, woke και μη, με fake news ότι ήταν πολίτες και ότι έτσι μαζεύονται οι Γεμενίτες στις γιορτές τους – εδώ στη μέση του πουθενά – είναι γελοίος.
Πέρα από το ότι οι φωτογραφίες που αρχικά διοχετεύθηκαν ήταν σε κατοικημένη περιοχή ενώ από το βίντεο είναι ξεκάθαρο πως δεν υπήρχε απολύτως τίποτα τριγύρω σε κτήρια.
Το εάν οι Χούθι, μέλη μια επίσης τρομοκρατικής οργάνωσης μαζεύονται στη μέση της ερήμου χωρίς να υπάρχει καν γιορτή (σ.σ. το Ραμαζάνι και το Ιντ αλ Φιτρ είχαν τελειώσει) για να διασκεδάσουν εν μέσω πολέμου, περνά κάτω από τον πήχη της λογικής.
Και μάλιστα όταν κάποιος τον έχει θέσει σε πολύ χαμηλό νοητικό ύψος.
Όσο για τη διαμαρτυρίες για τους… Χούθι που χάθηκαν στην επίθεση, επιβεβλημένη αν και καταδικασμένη να μείνει αναπάντητη είναι η ερώτηση: Μισό εκατομμύριο άνθρωποι οι οποίοι σκοτώθηκαν ή και πέθαναν από την πείνα ανάμεσά τους πολλές χιλιάδες παιδιά, συνεπεία του Εμφυλίου ώστε να εξυπηρετηθούν τα σχέδια των Ιρανών μουλάδων, δεν είχαν ψυχή; Την ώρα, μάλιστα που ορδές ηλιθίων σε ολόκληρη τη Δύση φώναζαν σε διαδηλώσεις «υπέρ της Παλαιστίνης» συνθήματα όπως το αδιανόητο “Yemen, Yemen make us proud” (Υεμένη, Υεμένη κάνε μας περήφανους) όταν οι Χούθι χτυπούσαν πλοία και εκτελούσαν αντιφρονούντες και ΛΟΑΤΚΙ άτομα στις πλατείες;
Ευτυχώς, βρισκόμαστε μπροστά στο τέλος των Χούθι και του δράματος στην Υεμένη, όπως όλα δείχνουν. Δυστυχώς όμως το τέλος αυτό θα στοιχίσει και πολλές ανθρώπινες ζωές, πέραν των τρομοκρατών. Αυτό είναι το κακό με τους πολέμους, ειδικά όταν τους ξεκινούν αδίστακτοι τρομοκράτες στη βάση αρρωστημένων θρησκευτικών και πολιτικών αντιλήψεων.
Αυτό έγινε στη Γάζα, αυτό έρχεται και στην Υεμένη.
Ανταποκριτής, Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση ΕΡΤ
