Είναι καιρός αυτή η πολιτεία να αρχίσει να αποδίδει τις πρέπουσες τιμές στα εκλεκτά τέκνα της πατρίδας τα οποία διέπρεψαν σε διάφορους τομείς προβάλλοντας την μικρή Κύπρο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.
Και αυτό πρέπει να γίνει, ανεξαρτήτως αν αυτά τα τέκνα (παρολίγον να γράψω τεκνά) προέρχονται από την αντιπολίτευση έστω και αν (εν μέρει) αποτελούν συμπολίτευση και ντρέπονται να το ομολογήσουν.
Από την πιο πάνω περιγραφή είναι εμφανές πως το μυαλό όλων πήγε στον κ. Χάρη Γεωργιάδη, άλλοτε δεξί χέρι της τρόικα και ιδιαίτερα του κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ (πίσσα στα κόκκαλα του που λέει ο λόγος) αλλά και για την μεγάλη υπηρεσία που προσέφερε στις τράπεζες διαλύοντας τον συνεργατισμό εις τα εξ ων συνετέθη.
Αλλά, δεν αναφέρομαι μόνο στα πιο πάνω τα οποία είναι αρκετά για να τον κατατάξουν εν σκηνές αγίων (Θεέ μου συγχώρα με) όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου αλλά και να γράψουν το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του τόπου, κάτι το οποίο διευκολύνεται και από το γεγονός ότι αρκετοί Κύπριοι τον έχουν ήδη γραμμένο.
Αναφέρομαι κυρίως στις μάχες (;) που έδωσε (;) στα σύγχρονα μαρμαρένια αλώνια, όπου, ως άλλος Διγενής Ακρίτας, πάλεψε με τον Χάροντα ενώ είναι έτοιμος να προτάξει το στήθος και στον αδελφοκτόνο πόλεμο με το ΕΛΑΜ.
Ας μην μας διαφεύγει, όμως, και η θρυλική μάχη του Κιέβου στην οποία πολέμησε εκ του συστάδην κατά των ρωσικών Drones . Εντάξει, όταν λέμε «μάχη» δεν εννοούμε ακριβώς μάχη. Μάχη τρόπος του λέγειν. Ο κ. Γεωργιάδης, ο οποίος το έχει να παίζει με τη φωτιά (όπως έπαιζε παλαιότερα με τα νεύρα και με την τσέπη των εργαζομένων) βρέθηκε προσφάτως στο Κίεβο μαζί με άλλους προέδρους κοινοβουλευτικών επιτροπών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εντάξει, δεν θέλω να αναξέω πληγές και να αναφέρομαι στο απωθημένο του να διοριστεί υπουργός Εξωτερικών αντί του κ. Νίκου Χριστοδουλίδη, διότι σήμερα ίσως θα ήταν αυτός Πρόεδρος μας και να λέγαμε «τι αδικία για τον τόπο που δεν διορίστηκε ΥΠΕΞ ο Νίκος Χριστοδουλίδης και μπλέξαμε με τον Χάρη Γεωργιάδη». Ενώ τώρα, κάποιοι λένε το αντίθετο. Άσε που το πιο πιθανό θα ήταν να έχουμε Πρόεδρο τον Αβέρωφ Νεοφύτου, τον οποίον πολλοί νοσταλγούν.
Τέλος πάντων, για να μην μακρηγορώ, ο Χάρης βρέθηκε στο Κίεβο, κάτι το οποίο έγινε αντιληπτό από την αντικατασκοπεία του Πούτιν, ο οποίος βλέπει τον κ. Γεωργιάδη (μετά συγχωρήσεως) όπως ο διάολος το λιβάνι, σε αντίθεση με εμάς που τους θεωρούμε ένα και το αυτό (και δεν αναφέρομαι στον Πούτιν).
Μόλις, λοιπόν έπεσε σύρμα πως ο Χάρης πάτησε Κίεβο, ο Πούτιν εταράχθη σφόδρα και διέταξε επίθεση κατά του Κιέβου με τη χρήση Drones, με την ελπίδα ή έστω την ψευδαίσθηση ότι θα σκοτωνόταν ο παγκοσμίου εμβέλειας Κύπριος πολιτικός, χωρίς να γνωρίζει πως ακόμη και αν ο στόχος επιτυγχάνετο, «του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται». Δεν γνώριζε επίσης τη λαϊκή ρήση, η οποία αναφέρεται σε κατοικίδιο ζώο, το οποίο λόγω της κακίας του δεν αποδημεί εύκολα.
Πέραν πάσης προσδοκίας (για τον Πούτιν) ο Χάρης Γεωργιάδης επιβίωσε για να χαρακτηριστεί «γάτος εφτάψυχος» και εύχομαι ο μεγαλοδύναμος να μου αφαιρεί βάσανα και να μου προσθέτει χρόνια.
Ο κ. Γεωργιάδης, ύστερα από τη δραματική διάσωση του από τα ρωσικά drones, ως άλλος επιθεωρητής Κλουζώ, προχώρησε σε αυτοψία των σημείων που επλήγησαν. Φέρεται δε να εισηγήθηκε να πλήξουμε τον ρωσικό στρατό, τον ρωσικό στόλο και την ρωσική αεροπορία απ’ άκρου εις άκρον της χώρας και μάλιστα για την αντιμετώπιση των πολεμικών αεροπλάνων εισηγήθηκε να χρησιμοποιήσουμε τα αντιαεροπορικά συστήματα τα οποία μας πούλησε προσφάτως «η αυτοκρατορία του κακού», η οποία μπορεί να πουλήσει και την ίδια την Κύπρο, αν βρει καλή τιμή.
Ωστόσο, σε περίπτωση κατά την οποίαν τα αντιαεροπορικά συστήματα τα οποία προμηθευτήκαμε δεν είναι ετοιμοπόλεμα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα που διαθέτει η Κύπρος, τώρα μάλιστα που ο συντονιστής της κατάσβεσης των πυρκαγιών επέστρεψε από την Αυστραλία, όπου μετέδωσε την εμπειρία της Κύπρου, αν όχι στην κατάσβεση των πυρκαγιών, τουλάχιστον στην απρόσκοπτη εξάπλωση της.
Και μιας και το έφερε η κουβέντα στους συμμάχους μας Ισραηλίτες, να αναφέρουμε, πως ο κ. Γεωργιάδης πολέμησε και σε αυτό το μέτωπο. Και για του λόγου το αληθές, παραπέμπω σε παλαιότερη ανάρτηση του, δια της οποίας μας ενημέρωσε (και μην ρωτήσει κανείς «ποιος τον κάλεσε) για επίσκεψη του, επίσης με άλλους ευρωπαίους βουλευτές, στα σύνορα Ισραήλ-Γάζας. Στην ανάρτηση του σημείωνε:
«Συγκλονιστική η επίσκεψη στη Sderot και το Kfar Aza στα σύνορα Ισραήλ-Γάζας που βρέθηκαν στο επίκεντρο των τρομοκρατικών επιθέσεων της Χαμάς/επίσκεψη αλληλεγγύης ευρωπαίων βουλευτών».
Αυτή είναι αλληλεγγύη, όχι να στηρίζουμε τους Παλαιστίνιους επειδή ο Ισραήλ δολοφόνησε περίπου 60.000 από αυτούς.
Και επειδή πολλοί τα έχουν με ΜΚΟ, αναφέρουμε προς ενημέρωση τους, πως δεν υπάρχουν μόνο κακές ΜΚΟ που προσπαθούν αν σώσουν ναυαγούς πρόσφυγες ή που αντιτίθενται σε μεγάλους ηγέτες όπως ο Βενιαμίν Νετανιάχου και ο Ντόναλτ Ντακ (ή πως αλλιώς τον λένε), αλλά υπάρχουν και οι καθώς πρέπει ΜΚΟ, όπως αυτή που οργάνωσε την επίσκεψη Χάρη και άλλων συνοδοιπόρων του στο Ισραήλ. Ακούει δε στο όνομα European Leadership Network και έχει ως αποστολή την «ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ Ευρώπης και Ισραήλ.
Πάντως ο Χάρης Γεωργιάδης δεν πτοήθηκε και σε άλλη ανάρτηση του εμφανίζεται να κάνει χειραψία με τον Πρόεδρο του Ισραήλ, Ισαάκ Χέρτζοκ. Είχε δε σημειώσει, πως η στρατηγική συνεργασία Ισραήλ, Ελλάδας, Κύπρου «δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρη».
Μερικές μέρες πριν τη χειραψία είχε κάνει, retweet (αναμετάδωσε ή αναμάσησε) τη δήλωση του Ισραηλίτη πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου στην οποία ανέφερε, ανάμεσα σε άλλα, ότι «ο ισραηλινός στρατός είναι ο πιο ηθικός στρατός σε όλο τον κόσμο»!
Είναι αυτή η ηθική που με τρομάζει, περισσότερο από ότι με τρομάζει ο ίδιος ο Χάρης Γεωργιάδης. Ο οποίος φορούσε και αλεξίσφαιρο γιλέκο κρατώντας και κράνος, το οποίο (για να είμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα) θα έπρεπε να φοράμε εμείς και όχι αυτός.
