Χαμός έγινε φέτος με την εβδομηκοστή επέτειο έναρξης του ενωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Μάλλον ενόψει της προεκλογικής για τις βουλευτικές του 2026, πολλαπλασιάστηκαν οι φουστανελάδες κάθε λογής, μα και οι «κηδεμόνες» του αγώνα του 1955-1959. Ειδικά στον ΔΗΣΥ, μάλλον φοβούμενοι τις ασταμάτητες διαρροές, ανακάλυψαν ακόμα και την Ένωση -τόσα χρόνια μιλούσαν μόνο για ελευθερία και ανεξαρτησία στις βαρύγδουπες ανακοινώσεις τους.
Από το Προεδρικό, λοιπόν, μέχρι και το ΑΚΕΛ (!), προσπάθησαν όλοι να τιμήσουν τον αγώνα, μάλλον για να πείσουν πως καταλαβαίνουν την ιστορική συνέχεια του κυπριακού Ελληνισμού, αλλά και το πόσα προσέφερε η ΕΟΚΑ στην εθνική και φυσική μας επιβίωση. Μπα, δεν καταλαβαίνουν. Ούτε η ηγεσία και τα στελέχη του αμαρτωλού ΔΗΣΥ που ξεχύθηκαν σε κάθε πόλη και κοινότητα, για να οικειοποιηθούν την υπέροχη επανάσταση της ΕΟΚΑ.
Αλλά πρέπει να καταλάβουν, αυτοί που ανασύρουν τις φουστανέλες στις εθνικές επετείους, στα μνημόσυνα, στα εθνικόφρονα σωματεία, ότι δεν είναι μόνοι τους σε αυτό τον τόπο. Ότι η Κύπρος δεν είναι μαγαζί του κόμματος και ότι η ΕΟΚΑ, η αγνότερη στιγμή του κυπριακού Ελληνισμού, δεν είναι προϊόν εκμετάλλευσης των κομματικών αρχηγών.
ΑΛ.ΜΙΧ.
