Μου έλεγε ο αγαπημένος μου φίλος που διαμένει στη Λάρνακα ότι με €500 μηνιαίως θεωρείται υψηλοσυνταξιούχος… Μου εξηγούσε ότι λαμβάνει €1.043 σύνταξη ανικανότητας για το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει και τον καθιστά ανήμπορο να αυτοεξυπηρετείται. Απ΄ αυτά τα χρήματα τα €460 είναι μισθός και κοινωνικές ασφαλίσεις της κοπέλας που τον φροντίζει. «Έχω ένα άλλο σωρό προβλήματα και δεν μου πληρώνουν τίποτε για την κοπέλα που με φροντίζει γιατί λένε ότι είμαι υψηλοσυνταξιουχος» σχολίασε.
Με τον καλό μου φίλο τον Σ. Τ. γνωριζόμαστε χρόνια. Αξιοπρεπής και δουλευταράς ήταν δυο από τα χαρακτηριστικά του. Τα οποία χαρακτηριστικά προσδίδουν και βαρύτητα στο ακόλουθο καταληκτικό σχόλιο της συνομιλίας μας: «Αυτό είναι το κράτος που ζούμε. Σαν να και ήθελα να αρρωστήσω και να αφήσω τη δουλειά μου. Σαν κι εμένα κι άλλοι πολλοί… Ζούμε σε ένα κράτος στο οποίο αυτοί που αμείβονται με 6 και 8 χιλιάδες ευρώ τον μήνα αποφασίζουν ότι κάποιοι άλλοι μπορούν να ζήσουν με 500 ευρώ».
Δεν θα ξεχάσω την υπόθεση ενός εκ των ζώντων θυμάτων του Astrasol που μου είχε αναφέρει ότι μόλις αυξήθηκε λίγο πιο πάνω από τα €500 η σύνταξή του, μειώθηκε αναλόγως το πενιχρό επίδομα φροντίστριας που του καταβαλλόταν. Κι όταν ζητήσαμε διευκρινίσεις από αρμόδια κυβερνητική υπηρεσία μας ειπώθηκε πως αυτό είναι απόλυτα λογικό και νομότυπο…
Φ.Μ.
