Όσοι προέβλεπαν ότι το Ισραήλ και η Τουρκία θα βρίσκονταν αργά ή γρήγορα σε πορεία σύγκρουσης, σίγουρα δικαιώνονται. Ειδικά εκείνοι οι οποίοι διέβλεψαν ότι αυτό μπορεί να έρθει πολύ πιο σύντομα από ότι θα περίμενε κανείς.
Οι σφοδροί βομβαρδισμοί της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας στην περιοχή της Παλμύρας, ήταν μια προειδοποίηση προς την Άγκυρα ότι η Ιερουσαλήμ δεν πρόκειται να ανεχθεί τα όποια σχέδια της Τουρκίας στην περιοχή.
Tι σχεδιάζει η Τουρκία; Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση Ερντογάν έχει συμφωνήσει με το καθεστώς της Δαμασκού να δώσει στην Τουρκία τον έλεγχο της περιοχής της Παλμύρας. Η δε Άγκυρα σχεδιάζει να τη χρησιμοποιήσει για την προβολή της ισχύος της στην περιοχή αλλά και για να απειλεί μέσω της το Ισραήλ.
Το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Παλμύρας, το οποίο ισοπεδώθηκε όπως φαίνεται από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, εκτιμάται ότι ήταν το σημείο το οποίο η Άγκυρα θα ανέπτυσσε και θα μετέτρεπε σε επίκεντρο των δραστηριοτήτων της. Την πρώτη της βάση από μια σειρά στρατιωτικών εγκαταστάσεων, όπως εκτιμούν οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ.
Η Ιερουσαλήμ έστειλε μέσω αυτής της κίνησης αλλά και μέσω κάθε διαθέσιμης οδού την προειδοποίηση ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ανεχθεί κάτι τέτοιο, καθώς αυτό θα ανέτρεπε τις ισορροπίες σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η νέα προέλαση του IDF εντός του συριακού εδάφους. Αυτό, είναι μια προειδοποίηση προς την ίδια τη Δαμασκό, ότι όσο οι Τούρκοι προχωρούν άλλο τόσο και το Ισραήλ θα προελαύνει, με το επόμενο βήμα να είναι η προσάρτηση των εδαφών.
Είναι δε πλέον ξεκάθαρο – και πέρα από τους βομβαρδισμούς και μια ματιά στο χάρτη είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς το γιατί – ότι το Ισραήλ δεν θα διστάσει να συγκρουστεί και πολεμικά με την Τουρκία εάν η τελευταία προχωρήσει.
Η Παλμύρα, σχεδόν στο κέντρο της Συρίας είναι τεράστιας στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο της χώρας και της περιοχής και δεν είναι τυχαίο ότι και στον Συριακό Εμφύλιο αποτέλεσε μήλον της έριδος και πεδίο σφοδρών συγκρούσεων.
Το Ισραήλ όμως δεν περιορίζεται εκεί. Οι χθεσινοβραδινοί βομβαρδισμοί στρατιωτικών στόχων και στην περιοχή της Λαττάκειας έστειλαν ένα παρόμοιο μήνυμα στη Δαμασκό – και στην Άγκυρα – καθώς οι παράκτιες περιοχές της Συρίας, στις οποίες η πλειονότητα των κατοίκων είναι σιίτες είναι εξίσου νευραλγικής σημασίας. Για αυτό και το Ισραήλ ήταν στην πρώτη γραμμή όσων στήριξαν, τότε λεκτικά, τους αλεβίτες εκεί κατά τη διάρκεια των ομωτήτων τις οποίες διέπραξαν δυνάμεις του καθεστώτος αλ Σάρα προ δεκαπενθημέρου, σφάζοντας κυριολεκτικά 1.500 αμάχους σε μερικές ώρες. Έκτοτε η Δαμασκός «διερευνά».
Αυτό το κομμάτι γης είναι μοναδική πρόσβαση της Συρίας στη Μεσόγειο κυρίως από τα δύο μεγάλα λιμάνια, την Ταρτούς και τη Λαττάκεια. Το Ισραήλ το οποίο στήριξε επίσης σθεναρά τη διατήρηση των ρωσικών βάσεων – μίας θαλάσσιας και μίας αεροπορικής – στην περιοχή μετά την ανατροπή Άσαντ, διαμηνύει στη Δαμασκό με αυτές τις κινήσεις του ότι δεν θα διστάσει να χτυπήσει τις δυνάμεις του αλ Σάρα στην περιοχή, δίνοντας έτσι μεγάλο περιθώριο στους υποστηρικτές του ανατραπέντος καθεστώτος και των Σιιτών οι οποίες κατέφυγαν στο ορεινά να ανασυνταχθούν ακόμα περισσότερο και ενδεχομένως να ελέγξουν σημεία της περιοχής ή και ολόκληρη τη ακτογραμμή.
Η οποία καταλήγει στην Τουρκία.
Το Ισραήλ με την προνοητικότητα που χαρακτηρίζει τη διπλωματία του, έχει βελτιώσει με συστηματική δουλειά τους τελευταίους μήνες τις σχέσεις του με τη Μόσχα με μυστικές και μη αποστολές αξιωματούχων του στη Ρωσία γισ επαφές με το καθεστώς Πούτιν. Ενδεικτικό του πόσο έχει προχωρήσει αυτός ο διάλογος είναι και το γεγονός ότι το Ισραήλ προσκλήθηκε στην παρέλαση της 9ης Μαΐου στη Μόσχα από την οποία αποκλείστηκαν με επιδεικτικό μάλιστα τρόπο όλες οι «μη φιλικές» προς τη Ρωσία χώρες.
Επί Μπάιντεν, οι σχέσεις Ιερουσαλήμ – Μόσχας είχαν φτάσει σε οριακό σημείο.
Επί Τραμπ, ωστόσο, η νέα προσέγγιση της αμερικανικής ηγεσίας έναντι της Μόσχας, επιτρέπει στο Ισραήλ να αναδιαμορφώσει τις σχέσεις του με τη Ρωσία χωρίς να ενοχληθεί η Ουάσιγκτον. Είναι δε σαφές ότι και η Μόσχα προτιμά τη συμμαχία με το Ισραήλ στη συγκεκριμένη περιοχή καθώς, αφενός μεν δεν εμπιστεύεται την Τουρκία, αφετέρου δε το Ισραήλ δεν έχει και δεν μπορεί να έχει τις όποιες βλέψεις στις παράλιες περιοχές της Συρίας ενώ αντιθέτως η Τουρκία η οποία συνορεύει μ’ αυτές απειλεί με τον επεκτατισμό της και τα ρωσικά συμφέροντα.
Οι ΗΠΑ οι οποίες κινούνται επίσης παρασκηνιακά σε επίπεδο συνομιλιών και συμφωνιών με το καθεστώς αλ Σάρα πάντα σε επίπεδο ανταλλαγμάτων είναι ο τρίτος παράγοντας ο οποίος αποδυναμώνει τη θέση της Τουρκίας και ενδυναμώνει τη θέση του Ισραήλ στη Συρία ή τουλάχιστον επιτρέπει στο Ισραήλ να κινηθεί με άνεση ακόμα και στρατιωτικά αν χρειαστεί έναντι της Άγκυρας.
Στη χειρότερη θέση εξακολουθεί να βρίσκεται ο αλ Σάρα και το καθεστώς του το οποίο καλείται να βρει ισορροπίες με όλους. Και για το οποίο οι εξωτερικές απειλές είναι μεγάλες, οι δε εσωτερικές μεγαλύτερες.
Ειδικά εκεί όπου οι πρώτες υποκινούν και στηρίζουν τις δεύτερες.
