Πολύ σωστά, το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης, τιμώντας το όνομα, την αποστολή και τον λόγο ύπαρξής του, εξέφρασε δυναμικά την αντίθεσή του στη σκληρή δοκιμασία των Παλαιστινίων στη Γάζα, με ανακοινώσεις και επανειλημμένες κινητοποιήσεις καταδίκης του Ισραήλ. Και σ’ αυτό συνταχθήκαμε μαζί του. Στο μέτωπο της Ουκρανίας, ωστόσο, η παράνομη ρωσική εισβολή συνεχίζεται και στις μέρες των γιορτών χιλιάδες κάτοικοι του Κιέβου, ανάμεσά τους ηλικιωμένοι, ασθενείς και παιδιά, αντί στα σπίτια τους, πέρασαν δραματικές νύκτες σε καταφύγια, υπό τους ήχους πυραυλικών επιθέσεων και σειρήνων. Εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια στην παγωμένη και πολύπαθη Ουκρανία έμειναν χωρίς ρεύμα, λόγω των ρωσικών καταστροφικών κτυπημάτων σε πολυκατοικίες και έργα υποδομής, δηλαδή σε μη στρατιωτικούς στόχους. Διερωτόμαστε και ερωτούμε: Γιατί το ΠΣΕ σιωπά; Γιατί δεν εκδίδει ανακοινώσεις καταδίκης; Γιατί δεν διαδηλώνει έξω από τη ρωσική πρεσβεία; Ολοκλήρωσε την αποστολή του με μία φραστική καταδίκη της ρωσικής εισβολής πριν από μήνες/χρόνια; Διαφοροποιείται ο ανθρώπινος πόνος, η απειλή και ο θάνατος, αναλόγως της ταυτότητας του εισβολέα; Πώς πείθουμε ότι δεν ενεργούμε επιλεκτικά; Δεν αισθάνονται ότι οφείλουν μια δημόσια εξήγηση για τη στάση τους οι επικεφαλής του ΠΣΕ;
ΠΑΥ.Κ.ΠΑΥ.
