Μάς χωρίζουν λιγότερες από 365 μέρες από τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και εκείνο που κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό είναι η αυξανόμενη ισοπεδωτική αντιπαλότητα. Τοξικός λόγος και συνεχείς αλληλοκατηγορίες. Λείπει η δημιουργική προσέγγιση και οι υλοποιήσιμες προτάσεις.
Απουσιάζει το μέτρο και εν πολλοίς η κοινή λογική. Όχι μόνο στο επίπεδο των υπερβολικά πολλών για τα δεδομένα της Κύπρου, πολιτικών οργανισμών που θα διεκδικήσουν τις βουλευτικές έδρες, αλλά και στο επίπεδο των πλείστων όσων ΜΜΕ και φυσικά στο επίπεδο των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Αυτή η ατμόσφαιρα είναι το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθούν αυτό που τα παραδοσιακά τουλάχιστον κόμματα φοβούνται. Ο λαϊκισμός και οι ακραίες προσεγγίσεις. Τα οποία όλοι εξορκίζουν και όλοι σχεδόν μπαίνουν στον πειρασμό να τα δοκιμάσουν.
Αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι κοινή λογική, σοβαρός λόγος και υπεύθυνες προτάσεις, δημιουργική προσέγγιση με κριτική και πολεμική επι θέσεων αλλά όχι εξοντωτική αντιπαράθεση και μηδενισμός. Επιβάλλεται όσοι διεκδικούν παρουσία στη Βουλή να κατορθώσουν να διακριθούν ο ένας από τον άλλο. Δηλαδή η διατύπωση των θέσεων και προτάσεων του κάθε Κόμματος να διαφέρει κατά τρόπο διακριτό, κατ’ ελάχιστον στα σοβαρά θέματα. Και έρχομαι στο επόμενο σοβαρό θέμα. Η ανάγκη όπως διατυπώσει με απλό και σαφή τρόπο ο κάθε σχηματισμός το δικό του συνολικό όραμα για την Κύπρο, λαμβάνοντας όμως υπόψη τις συγκεκριμένες συνθήκες τις οποίες βρισκόμαστε. Κυρίως δύο καθοριστικά δεδομένα. Το ένα ότι είμαστε χώρα υπό κατοχή με το μέτωπο της επιβίωσης ανοικτό. Το άλλο ότι είμαστε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά τα δύο συνεπάγονται ορισμένα πλαίσια, όρια και δυνατότητες.
Δεν μπορεί για παράδειγμα οι προτάσεις των πολιτικών σχηματισμών στα θέματα της οικονομίας και του προϋπολογισμού, όταν αυτά καθορίζουν τις θέσεις τους να αγνοούν ή να υποτιμούν την αναγκαιότητα της διεθνούς διαφώτισης στο κυπριακό και της αμυντικής θωράκισης για παράδειγμα.
Δεν μπορεί επίσης να μη λαμβάνεται υπόψη στον ενεργειακό τομέα ότι αυτός ο πλούτος, ο ενεργειακός, ανήκει στην Κύπρο και στο σύνολο του λαού της και ταυτόχρονα αποτελεί παράγοντα που μπορεί να διευκολύνει ουσιαστικά την εξεύρεση λύσης. Στον ίδιο τομέα, την ενέργεια δεν μπορεί π.χ. η αναγκαιότητα να καλυφθεί ένας συγκεκριμένος στόχος παραγωγής μέσον ΑΠΕ, να παραβλέπει το γεγονός ότι η κατοχή δημιούργησε στενότητα γης και κυρίως εύφορης και παραγωγικής. Συνεπώς και η τοποθέτηση των ΑΠΕ πρέπει να γίνεται έχοντας υπόψη αυτήν την πραγματικότητα.
Η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργεί δυνατότητες από τη μια, όπως άντληση κεφαλαίων μέσον διαφόρων προγραμμάτων, γεγονός όμως το οποίο συνεπάγεται προϋποθέσεις , όρια και εκτέλεση συγκεκριμένων στόχων. Επίσης η εξωτερική πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να συνδυάζει για παράδειγμα τις υποχρεώσεις μας που απορρέουν από τις αποφάσεις της Ε.Ε. αλλά και τις ανάγκες τις οποίες προκαλεί ο αγώνας για απελευθέρωση, λύση και επανένωση. Είναι κατά τη γνώμη μου αφύσικο να μην διατυπωθούν σαφείς θέσεις επι αυτών των ζητημάτων. Είναι ανώφελο και αντιπαραγωγικό να αρκούνται οι πολιτικοί σχηματισμοί μόνο σε κριτική προς διάφορες κατευθύνσεις, χωρίς όμως να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο. Οι γενικόλογες προτάσεις δεν αποτελούν σήμερα πλέον λύσεις.
Αν θέλουν όλοι όσοι θα διεκδικήσουν τις βουλευτικές έδρες το 2026 να ληφθούν υπόψη, θα πρέπει να είναι συγκεκριμένοι, αλλιώς και πάλιν θα αγνοηθούν. Δεν θα ελκύσουν ούτε καν την προσοχή. Πέραν τούτου θα ήταν καταστροφικό αν στο επίκεντρο της προεκλογικής δεν βρεθούν τα κεφαλαιώδη ζητήματα του τόπου. Όπως το κυπριακό και η οικονομία αλλά και τα προβλήματα της καθημερινότητας, κατά τρόπο απλό και συγκεκριμένο. Είναι αδιανόητο για παράδειγμα να μην ακουστούν οι θέσεις όσων κατέρχονται στις εκλογές επι συγκεκριμένων θεμάτων. Να αναφέρω, χάριν συζήτησης ορισμένα, που είναι τώρα και στην επικαιρότητα:
α) Πρέπει ή δεν πρέπει να διώκονται οι σφετεριστές των ε/κ περιουσιών.
β) Τα οικονομικά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Δήμων και ΕΟΑ πρέπει να καλύπτονται κατά τον τρόπο που προνοείται στο νόμο ή όσα απρόβλεπτα προκύπτουν για τον ένα ή τον άλλο λόγο, πρέπει να καλύπτονται επιπρόσθετα από το Κράτος.
γ) Οι ξένες επενδύσεις στην Κύπρο που χρειάζονται, μέσα σε ποια πλαίσια θα πρέπει να γίνονται. Και εννοώ όχι μόνο το προσφιλές θέμα του αν είναι καθαρές αλλά και όσον αφορά τους τομείς που κατευθύνονται, την εφαρμογή των κείμενων εργασιακών νόμων, των φορολογικών επιβαρύνσεων/ελαφρύνσεων, την εργοδότηση κυπρίων, τη δυνατότητα εξαγωγής και ποιό ποσοστό από τα κέρδη τους κ.λ.π.
δ) Να διατυπώσουν αν έχουν συγκεκριμένες θέσεις προτάσεις υλοποιήσιμες σε θέματα όπως το κυκλοφοριακό, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και άλλα.
Η διατύπωση συγκεκριμένων, απλών και υλοποιήσιμων θέσεων είναι μεν εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση αλλά αναγκαία. Διαφορετικά η ανευθυνότητα και ο λαϊκισμός και η ανέξοδη και αστήρικτη προβολή «ελκυστικών» αλλά ανεφάρμοστων τοποθετήσεων θα κερδίζουν έδαφος. Και μετά θα διερωτούνται για όσα η κάλπη θα καταγράψει.
Θεωρώ ότι ορισμένοι τουλάχιστον πολιτικοί οργανισμοί έχουν τη δυνατότητα να συμπεριφερθούν προεκλογικά κατά τρόπο υπεύθυνο και δημιουργικό. Αρκεί να ξεκαθαρίσουν από μόνοι τους, τους στρατηγικούς τους στόχους και κυρίως τον πολιτικο-ιδεολογικό τους προσανατολισμό. Αν συνεχισθεί η παρούσα πορεία πολιτικής συμπεριφοράς τότε πολύ πιθανόν το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών να είναι ανατρεπτικό.
