>Δεδομένου ότι περνά ζόρια η παγκόσμια οικονομία, με την ευκαιρία της μετάβασης του Προέδρου της Δημοκρατίας στην έδρα του παγκόσμιου καπιταλισμού, τον καλώ να απευθυνθεί με «ξεκάθαρες» κουβέντες στον Πρόεδρο των ΗΠΑ και να τον ανακαλέσει σε τάξη. Αν δε, δεν συνετιστεί, καλώ τον Πρόεδρο να απειλήσει τον κ. Τραμπ, ότι θα κάνουμε δεύτερες σκέψεις στην αποστολή πατατών στη χώρα. Η απειλή μπορεί να περιλαμβάνει και το ακραίο μέτρο αποστολής του τέως Εθελοντισμού κ. Γιαννάκη Γιαννάκη , του ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου, του βουλευτή Αλέκου Τρυφωνίδη και δύο-τρεις άλλους εθνομάρτυρες, για να τους πάρουμε τα σώβρακα τους καουμπόηδες. Ας μην κακοφανεί της Ελένης Θεοχάρους που δεν την περιλαμβάνω στην πιο πάνω πατριωτική ομάδα, διότι μπορεί με την ένταξη της στο ΔΗΚΟ χρειαστεί να αυτοπυρποληθεί στα εδάφη της τάλαινας πατρίδας.
>Καλώ επίσης τον κ. Χριστοδουλίδη (νομίζω αυτός είναι ο Πρόεδρός μας) να εξαγγείλει επενδύσεις της Κύπρου στην Αμερική ώστε να στηρίξουμε στην φίλη και σύμμαχο χώρα σε μια δύσκολη στιγμή, όπως έπραξε και αυτή το 1974 βοηθώντας την Αϊσέ να έρθει διακοπές στην Κύπρο καταλαμβάνοντας την μισή. Συνιστώ επίσης στον Αβέρωφ Νεοφύτου να μην ανησυχεί μπας και ο αντίκτυπος των δασμών που επέβαλε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ φτάσει και στην Κύπρο, διότι κακώς χολοσκά, υπό την έννοια ότι ισχύει η ρήση πως «όταν δεν πάει το βουνό στον Μωάμεθ, πάει ο Μωάμεθ στο βουνό». Εντάξει, ο Πρόεδρος μας, ο οποίος μετέβη στις ΗΠΑ για να προσελκύσει, να έλξει επενδύσεις, είναι ισχυρότερος και από το μαγνητικό πεδίο της γη και προσωπικά αναμένω μιλιούνια επενδυτές. Βεβαίως, ο Πρόεδρος δεν είναι ο Μωάμεθ, αλλά όπως τον χαρακτήρισε ευστόχως (;) ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β,’ είναι κάτι σαν τον Μακάριο (όχι τον συγγραφέα του βιβλίου Κράτος Μαφία») οπόταν δεν είναι δα και λίγο πράγμα.
>Προσωπικά θεωρώ ότι μπορούν να γίνουν θαύματα φτάνει να δώσουμε όλοι ένα χεράκι και μιλώ για εθελοντική προσφορά. Και για το καλό του τόπου και του δημοσίου συμφέροντος, γιατί δεν αναστέλλεται η ποινική δίωξη του τέως Επιτρόπου Εθελοντισμού δόκτορος (που λέει ο λόγος) για να βγάλει τον τόπο από τη δύσκολη κατάσταση. Άλλωστε, στις τελευταίες προεδρικές εκλογές απαρνήθηκε τον Αβέρωφ Νεοφύτου και στήριξε τον Πρόεδρο μας, ο οποίος με τέτοιους υποστηριχτές δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει. Και δεν αναφέρομαι τυχαία στον κ. Γιαννάκη, ο οποίος δήλωσε ότι σπούδασε «πολιτικός μηχανικός με έμφαση στην πολιτική επιστήμη». Είναι ωσάν να λέμε, «σπούδασα μάγειρας με έμφαση στην γεωμετρία» αν και το παράδειγμα μου έχει περισσότερη σχέση από ότι η πολιτική μηχανική με την πολιτική επιστήμη. Αλλά, τέτοια κουφά λέει και ο πρόεδρος των ΗΠΑ και γίνεται χαμός στην παγκόσμια οικονομία.
>Και μπορεί να έχει δίκιο ο Αβέρωφ πως η συγκυρία να είναι αρνητική αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Θα την βρει την άκρη. Αλλά για να πω το ήμαρτον μου, θεωρώ πως «η υπόθεση έχει γρουσούζη μέσα», για να μην πω τίποτε άλλο. Πόση ατυχία; Ξεκίνησε ο Πρόεδρος να πάει στις ΗΠΑ (και πήγε) και έγινε ο κακός χαμός με τις εξαγγελίες Τραμπ. Καλά, ο περιβόητος σύμβουλος του Αμερικανού Προέδρου (αυτός με τον οποίον συναντήθηκε πριν τις εκλογές στις ΗΠΑ στον προεδρικό μέγαρο) γιατί δεν τον προειδοποίησε για τα μέτρα που θα ελάμβανε ο Αμερικανός Πρόεδρος μπας και κάναμε καμιά Τράμπ-α; Τώρα που αναφέρθηκα στη συνάντηση του Προέδρου μας με τον (υπαρκτό ή ανύπαρκτο) εκπρόσωπο του υποψήφιου (τότε) Προέδρου των ΗΠΑ, θυμήθηκα πως και εκεί υπήρξε γρουσουζιά επειδή πήγαμε στον Λευκό Οίκο, κορδώσαμε, φωτογραφηθήκαμε και τελικά δεν εξελέγη ο κ. Μπάιντεν και μείναμε με δυό χείλη καμένα.Όμως ας μην χάνουμε το θάρρος μας αφού είμαστε (τουλάχιστον αυτό θεωρούμε εμείς) στρατηγικοί εταίροι των ΗΠΑ, οπόταν θα μας χειριστούν με το γάντι.
>Εν πάση περιπτώσει, ενώνω κι εγώ τη φωνή μου με τον Αβέρωφ Νεοφύτου και υιοθετώ όσα είπε στον Πρόεδρο: «Ελπίζω στο ταξίδι σου στις ΗΠΑ να είσαι εφοδιασμένος με συναίσθηση της κρισιμότητας της κατάστασης αλλά και με ρεαλιστικές επιδιώξεις και προσδοκίες». Ευσεβάστως υποβάλλω δε, πως ο Πρόεδρος μας ενδείκνυται να διερευνήσει κατά πόσον ισχύουν οι ψίθυροι που φέρουν τον Έλον Μασκ (ο κολλητός του Φειδία Παναγιώτου) θα αποχωρεί από την κυβέρνηση Τραμπ, και αν ευσταθούν, ας τον καλέσει να αφιχθεί στην Κύπρο για επενδύσεις. Να του δώσουμε και μπόνους καμιά ντουζίνα διαβατήρια και πέντε κιλά χαλούμι (με 3% αιγοπρόβειο γάλα).
> Πάντως, για να σοβαρευτούμε, ουδείς αμφιβάλλει ότι ο Πρόεδρος δραστηριοποιείται έντονα προς την κατεύθυνση επίλυσης του κυπριακού και ήδη πέτυχε σημαντικά βήματα στα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Πιο σημαντικό από όλα θεωρώ την αποναρκοθέτηση. Αν λάβει κανείς υπόψιν πως οι πολίτες διέρχονται μέσω των οδοφραγμάτων και ότι εδώ και χρόνια δεν υπάρχουν συγκρούσεις κατά μήκος της πράσινης γραμμής, με την αποναρκοθέτηση οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων βοηθούν δύο ομάδες ανθρώπων των να συναλλάσσονται απρόσκοπτα. Και βεβαίως αναφέρομαι στους λαθρέμπορους και των δύο κοινοτήτων, οι οποίοι είναι οι μόνοι που επωφελούνται από το συγκεκριμένο μέτρο. Εντάξει, θα φτιάξουμε και τα κοιμητήρια να ικανοποιήσουμε και τους πεθαμένους οι οποίοι ήδη ζουν εν ειρήνη. Μένουν τα οδοφράγματα και τα φωτοβολταϊκά, αλλά ας μην χαλούμε τις καρδιές μας. Προσωπικά δεν ανησυχώ. Αν δεν λυθούν τώρα, θα τα λύσει ο χρόνος. Αν με ανησυχούσε κάτι, θα ήταν το γεγονός, ότι ενώ οι Τούρκοι δεν ήθελαν καν να γίνουν επαφές, ξαφνικά άλλαξαν ρότα. Μακάρι να έχει δίκιο ο Πρόεδρος μας που ελπίζει. Μακάρι να μην εκμεταλλεύονται απλώς τις συγκυρίες και τα τεκταινόμενα σε παγκόσμια κλίμακα αλλά και στην περιοχή, να επωφεληθούν όσο μπορούν και ύστερα να εκδοθεί διαζύγιο και να μας μείνει η διατροφή, για να πανηγυρίζουμε στο τέλος ότι γλυτώσαμε με μισά-μισά.
