Η απόφαση της κυβέρνησης του Κιρ Στάρμερ να προχωρήσει στην αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτους πριν από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ σηματοδοτεί μια σημαντική πολιτική και διπλωματική καμπή.
Αν και σε πρακτικό επίπεδο δεν αλλάζει άμεσα την κατάσταση στο πεδίο – καθώς οι στρατιωτικές επιχειρήσεις και η ανθρωπιστική κρίση συνεχίζονται – η κίνηση αυτή έχει έντονο συμβολικό φορτίο. Για πρώτη φορά το Ηνωμένο Βασίλειο, μία χώρα με διεθνές κύρος και ιστορικό ρόλο στη Μέση Ανατολή, επιλέγει να αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, στέλνοντας μήνυμα τόσο προς το Ισραήλ όσο και προς τη διεθνή κοινότητα.
Παράλληλα η αναγνώριση μερικά μόλις λεπτά πριν από το Ηνωμένο Βασίλειο από τον Καναδά αλλά και της Αυστραλίας μπορεί να μην προσθέτουν ειδικό βάρος στο μεγάλο διπλωματικό κεφάλαιο της Βρετανίας αλλά είναι δηλωτικές του μετώπου που έχει ήδη αποφασιστεί να δημιουργηθεί απέναντι στο Ισραήλ. Εάν σε αυτό μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα προστεθεί και η Γαλλία με δεδομένες εδώ και καιρό τις θέσεις της Ισπανίας μεγάλο μέρος της Ευρώπης ξεκαθαρίζει πως πλέον θα πιέσει με περισσότερα και ίσως πιο αποτελεσματικά μέσα το Τελ Αβίβ για άμεση λύση στη Γάζα.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση δεν ήταν αυτόματη. Το Λονδίνο είχε θέσει συγκεκριμένες προϋποθέσεις: εκεχειρία στη Γάζα, ελεύθερη ροή ανθρωπιστικής βοήθειας, παύση εποικιστικών σχεδίων στη Δυτική Όχθη και δέσμευση σε λύση δύο κρατών.
Παρά το γεγονός ότι οι όροι αυτοί δεν εκπληρώθηκαν πλήρως, η βρετανική κυβέρνηση προχώρησε στην αναγνώριση, επικαλούμενη την ανάγκη να διατηρηθεί ζωντανή η προοπτική ειρηνικής λύσης.
Οι υποστηρικτές της απόφασης θεωρούν ότι πρόκειται για ηθική και πολιτική πράξη που αυξάνει τη διπλωματική πίεση προς το Ισραήλ και ενισχύει τη διαπραγματευτική θέση των Παλαιστινίων. Παράλληλα, δίνει ώθηση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.
Από την άλλη πλευρά, αρκετοί Παλαιστίνιοι εκφράζουν επιφυλάξεις, υποστηρίζοντας ότι η αναγνώριση χωρίς συγκεκριμένα μέτρα – όπως κυρώσεις, τερματισμό της βίας και αλλαγές στην πολιτική των εποικισμών – παραμένει άδεια χειρονομία.
Στο εσωτερικό του Ηνωμένου Βασιλείου, η απόφαση αντανακλά την ισχυρή πίεση που ασκήθηκε εντός του Εργατικού Κόμματος, αλλά και τη διάθεση ενός σημαντικού μέρους της κοινής γνώμης, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις στηρίζει την αναγνώριση.
Οι διεθνείς συνέπειες μένει να φανούν: το σίγουρο είναι ότι η κίνηση του Λονδίνου θα εντείνει τον διάλογο για το μέλλον της περιοχής και θα υποχρεώσει όλους τους εμπλεκόμενους να επανατοποθετηθούν απέναντι στο αδιέξοδο της σύγκρουσης.
protothema.gr
