Ο εκλιπών Γερμανός υπουργός Οικονομικών Λούντβιχ Έρχαρντ δείχνει τον δρόμο για να ανακάμψει θαυματουργικά η Γερμανία από την επικίνδυνη κρίση που διανύει σήμερα.
Η Γερμανία βρίσκεται σε δυσχερή θέση, γι’ αυτό και ένα ακροδεξιό πολιτικό κόμμα, η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), είναι πλέον το δεύτερο μεγαλύτερο της χώρας. Είναι αντικαπιταλιστικό, αντιαμερικανικό, αντι-ΝΑΤΟϊκό, αντιμεταναστευτικό, φιλο-Πουτινικό και ακραία εθνικιστικό. Δεδομένης της ιστορίας των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, η ανάληψη της εξουσίας στο Βερολίνο από μια τέτοια πολιτική δύναμη προκαλεί σαφώς μεγάλη ανησυχία.
Η Γερμανία βιώνει ένα χάος. Έχει παραλύσει από το υψηλό ενεργειακό κόστος, αφού έκλεισε πυρηνικά εργοστάσια, κήρυξε τον πόλεμο στα ορυκτά καύσιμα και επένδυσε τα πάντα σε ακριβές και αναξιόπιστες ανεμογεννήτριες και ηλιακούς συλλέκτες. “Επιδίωξε” να θέσει τον εαυτό της σε σχέση εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Η οικονομία της Γερμανίας παραμένει ως επί το πλείστον σε στασιμότητα. Οι κάποτε περίφημοι τομείς της μεταποίησης και της βιομηχανίας γίνονται όλο και λιγότερο ανταγωνιστικοί. Η κάποτε εντυπωσιακή εργασιακή ηθική της παρακμάζει Το υπερβολικά γενναιόδωρο και ακριβό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας έχει καταστεί οικονομικά μη βιώσιμο. Οι Γερμανοί πολίτες είναι απογοητευμένοι με τη μαζική, ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
Ο Φρίντριχ Μερτς, που εξελέγη καγκελάριος το 2025, γνωρίζει πολύ καλά ότι χρειάζονται μεγάλες αλλαγές για το restart της γερμανικής οικονομίας, συνθήκη ζωτικής σημασίας για να απορριφθούν οι τρομακτικές πολιτικές δυνάμεις. Για να μείνει εκτός κυβέρνησης η ισχυρή AfD, το συντηρητικό κόμμα του Μερτς αναγκάστηκε να συνασπιστεί με τους ανεπαρκέστατους Σοσιαλδημοκράτες.
Ο Μερτς προώθησε ένα “πακέτο” δαπανών για την αναγκαία αναβάθμιση των υποδομών και την ενίσχυση του γερμανικού στρατού, με φόντο και τις “αυτοκρατορικές” φιλοδοξίες του Πούτιν. Ο Μερτς χειρίζεται πολιτικά δύσκολες αλλαγές στο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και στο συνταξιοδοτικό. Έχει προχωρήσει επίσης σε μικρές, σταδιακές μειώσεις της φορολόγησης των εταιρειών, καθώς και στον περιορισμό της γραφειοκρατίας και των κανονιστικών περιορισμών.
Πολύ καλές όλες αυτές οι κινήσεις.
Ωστόσο, για να δώσει ώθηση στην οικονομία, ο Μερτς πρέπει να φανεί τολμηρός στις μειώσεις των φόρων. Η εμπειρία έχει επανειλημμένα δείξει ότι οι μεγάλες και ορθά εφαρμοσμένες μειώσεις των φορολογικών συντελεστών τονώνουν -με άμεσο αποτέλεσμα- την εμπορική δραστηριότητα.
Για να επιδείξει τόλμη, ο Μερτς θα πρέπει να εμπνευστεί από τον Λούντβιχ Έρχαρντ, που σχεδόν εν μία νυκτί, ξεκίνησε αυτό που έγινε γνωστό ως “το γερμανικό θαύμα” από τις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο, η γερμανική οικονομία ήταν “ετοιμοθάνατη”, φορτωμένη από εξωφρενικά υψηλή φορολόγηση, οι άνθρωποι σιτίζονταν με δελτία και το νόμισμα της χώρας ήταν άχρηστο. Η έλλειψη τροφίμων και άλλων βασικών αγαθών ήταν ολοφάνερη.
Χωρίς να έχει καμία σχέση με τους Ναζί, ο Έρχαρντ έγινε διευθυντής του οικονομικού συμβουλίου για τις ζώνες κατοχής των Συμμάχων. Παρά τον μεγάλο σκεπτικισμό, προώθησε ένα νέο νόμισμα, το Deutschmark, για να αντικαταστήσει το παλιό, που είχε χάσει την αξιοπιστία του. Ακόμα πιο ριζοσπαστικά, κατάργησε το σύστημα του δελτίου και τους ελέγχους που ίσχυαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο επικεφαλής αξιωματικός των ΗΠΑ προειδοποίησε τον Έρχαρντ ότι οι εμπειρογνώμονες των Συμμάχων θεωρούσαν ότι αυτή η τολμηρή προσέγγιση δεν θα λειτουργούσε. Ο Έρχαρντ απάντησε: “Μην ανησυχείτε. Οι δικοί μου εμπειρογνώμονες μού λένε το ίδιο πράγμα”. Ένας άλλος αξιωματικός είπε ότι ο Έρχαρντ θα έπρεπε να πάρει την έγκριση των Συμμάχων για να κάνει αλλαγές στο σύστημα. Ο Έρχαρντ απάντησε: “Έχετε δίκιο. Αλλά δεν αλλάζω το σύστημα. Το καταργώ”.
Ο Έρχαρντ θέσπισε μειώσεις της φορολογίας και, όταν έγινε υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης της Δυτικής Γερμανίας, μείωσε συστηματικά τους φόρους για πολλά χρόνια μετά.
Η γερμανική οικονομία γνώρισε πρωτοφανή ευημερία.
Σήμερα, η φορολογική επιβάρυνση των πολιτών στη Γερμανία είναι υπερβολικά υψηλή, πνίγοντας την οικονομία. Ο ανώτατος φόρος εισοδήματος για τα φυσικά πρόσωπα ανέρχεται σε 42%. Ο εταιρικός φορολογικός συντελεστής είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη και θα πρέπει να μειωθεί τώρα, όχι σε μερικά χρόνια, όπως προτείνει ο Μερτς. Οι φόροι για διάφορα προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης ανέρχονται στο εντυπωσιακό ποσοστό 40%-42% του μισθού, το οποίο επιμερίζεται εξ ημισείας σε εργοδότη και εργαζόμενο.
Ποσοστό σχεδόν τριπλάσιο από ό,τι ισχύει στις ΗΠΑ. Αυτά τα ποσοστά πρέπει να μειωθούν δραστικά. Ο φόρος κεφαλαιουχικών κερδών (26,375%) πρέπει να μειωθεί κατά το ήμισυ. Η επακόλουθη ευημερία θα οδηγήσει τελικά σε αύξηση των κρατικών εσόδων. Την επιτυχία της Γερμανίας θα μιμηθούν και άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Η πολιτική της επικίνδυνης δυσαρέσκειας θα υποχωρήσει.
Forbes
