Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Κυριάκος Μητσοτάκης μεταβαίνει στην Ιερουσαλήμ την Κυριακή για συνομιλίες με τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου.
Το γεγονός ότι αυτό είναι το πρώτο ταξίδι του έλληνα Πρωθυπουργού στο εβραϊκό κράτος από τον Οκτώβριο του 2023 όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πραγματοποίησε επίσκεψη σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τη χώρα μετά τις φρικαλεότητες της 7ης Οκτωβρίου, έχει τη δική του αξία αλλά και τη δική του ερμηνεία. Η Ελλάδα, αν και ποτέ δεν άλλαξε στάση έναντι του Ισραήλ, κινήθηκε πολύ προσεκτικά και πολύ συγκρατημένα στο διάστημα που μεσολάβησε, χρησιμοποιώντας περισσότερο την ευκολία που της πρόσεφερε η οδός της Κύπρου και η σαφώς πολύ πιο άμεση επικοινωνία της Λευκωσίας με τα Ιεροσόλυμα.
Το Ισραήλ αν και κατανοούσε τη θέση της Αθήνας, μια θέση η οποία έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων και το εξαιρετικά λεπτό θέμα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και των εκεί φωνών οι οποίες ζητούν αραβόφωνο Πατριάρχη αντί για Έλληνα, δεν έκρυβε το γεγονός ότι η ανταπόκριση δεν ήταν αυτή που ανέμενε.
Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον γράφοντα τον περασμένο Ιανουάριο για τον «Φιλελεύθερο», η υφυπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Σάρεν Χάσκελ, τονίζοντας μεν ότι οι σχέσεις του Ισραήλ παραμένουν εξαιρετικά ισχυρές με Ελλάδα και Κύπρο είχε πει: «Προφανώς, ειδικά κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, θα εκτιμούσαμε εάν αυτή η εξαιρετικά ισχυρή τριμερής σχέση είχε μεταφερθεί και στους διεθνείς οργανισμούς». Σε ερώτηση εάν αναφερόταν στη στάση των δύο χωρών στις ψηφοφορίες στον ΟΗΕ για τη Γάζα απάντησε: «Ναι και κάποιες δηλώσεις σχετικά με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και το Διεθνές Δικαστήριο».
Οι εξελίξεις έδωσαν την ευκαιρία στη Ελλάδα να κλείσει τα όποια θέματα, μικρά έστω, ενδέχεται να προέκυψαν στη σχέση με το Ισραήλ και πλέον το προσεγγίζει με πολύ μεγαλύτερη εξωστρέφεια. Το γεγονός ότι το ταξίδι Μητσοτάκη πραγματοποιείται αμέσως μετά την Τετραμερή στο Παρίσι η οποία στην πορεία έγινε Πενταμερής με τη συμμετοχή, πέραν των ηγετών Γαλλίας, Ελλάδας, Κύπρου και Λιβάνου, και του ηγέτη του νέου καθεστώτος στη Συρία Άχμαντ αλ Σάρα δεν είναι τυχαίο. Η Αθήνα με τις επιπρόσθετες προσβάσεις που απέκτησε και μέσω των προσπαθειών της Λευκωσίας, των προσωπικών δεσμών του Νίκου Χριστοδουλίδη με τον Πρόεδρο του Λιβάνου αλλά και τη διπλωματική προσέγγιση της Λευκωσίας με τη Συρία ειδικά και το εκεί ταξίδι του ΥΠΕΞ Κωνσταντίνου Κόμπου, προσέγγιση για την οποία η Τουρκία δείχνει να έχει ολοένα και λιγότερες ενστάσεις, αναλαμβάνει πλήρως το ρόλο που παραδοσιακά είχε η Ελλάδα στη Μέση Ανατολή.
Αυτό, το Ισραήλ το προσεγγίζει θετικά καθώς η εμπιστοσύνη ανάμεσα στις τρεις πρωτεύουσες είναι δεδομένη. Για να δει κανείς πόσο σημαντικό είναι αυτό το κομμάτι αρκεί να ανατρέξει στην επίσκεψη – αστραπή του Προέδρου του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτσογκ στη Λευκωσία και την άτυπη τριμερή που είχε με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και τον ΥΠΕΞ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Αμντουλάχ Μπιν Ζαγιέντ αλ Ναχιγιάν. Το Ισραήλ επενδύει στον κρίσιμο για το ίδιο ρόλο τόσο της Λευκωσίας όσο και της Αθήναςνσε καιρούς εξαιρετικά δύσκολους για τη συνεννόησή του με τον αραβικό κόσμο. Τα όσα συζητήθηκαν με την ηγεσία του Λιβάνου αλλά και της Συρίας στο Παρίσι είναι δεδομένο ότι θα συζητηθούν εκτενώς κατά την επίσκεψη Μητσοτάκη.
Προσεγγίζοντάς το αντίστροφα, η Ελλάδα προσβλέπει στη βοήθεια του Ισραήλ κυρίως στο ζήτημα των ενεργειακών προσπαθώντας να εκμεταλλευθεί στο έπακρο το περιβάλλον που δημιουργούν οι κινήσεις του ενεργειακού κολοσσού Chevron στην περιοχή. Χθες μόλις εκπρόσωπος αυτής της δεύτερης μεγαλύτερης εταιρείας ενέργειας στον κόσμο όταν ρωτήθηκε για τα πρότζεκτ που σχεδιάζει η Chevron στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο, συγκεκριμένα στα νότια της Κρήτης και της Πελοποννήσου απάντησε ότι «η ανατολική Μεσόγειος είναι προτεραιότητα» για τον αμερικανικό κολοσσό. Με δεδομένη τη δραστηριοποίηση της Chevron και στην κυπριακή ΑΟΖ, η Αθήνα επιδιώκει να εξασφαλίσει τη βοήθεια του Ισραήλ και των δυνατοτήτων της κυβέρνησης Νετανιάχου ως του στενότερου συμμάχου του Ντόναλντ Τραμπ για την άσκηση πιέσεων προς την Άγκυρα με στόχο και την επανέναρξη των εργασιών για μελλοντική πόντιση του Great Sea Interconnector (GSI) το οποίο όταν και εφόσον ολοκληρωθεί με την προσθήκη του μέρους Ισραήλ – Κύπρου θα είναι το μεγαλύτερο σε μήκος καλώδιο ηλεκτροδότησης στον κόσμο.
Το βασικότερο επιχείρημα της Αθήνας είναι, πως όσο η Τουρκία μπορεί να αφήνει σκιές ή να δημιουργεί διακοπές στα όποια ενεργειακά project αυτό που τίθεται σε κίνδυνο είναι το ευρύτερο ενεργειακό σκηνικό και πως αυτό επηρεάζει τα συμφέροντα όλων, όπως τα επηρεάζουν βέβαια και κινήσεις προώθησης παρανομιών από την Άγκυρα, με καλύτερο παράδειγμα το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο.
Πρόκειται λοιπόν για ένα ταξίδι το οποίο πρωτίστως αποσκοπεί στη δημιουργία ενός μετώπου στις ΗΠΑ έναντι των προσπαθειών που καταβάλλει η Άγκυρα για να εξασφαλίσει μεγαλύτερα ερείσματα εκεί.
Και αυτό, αφορά κυρίως, όχι όμως αποκλειστικά την ενέργεια.
