Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, όπως όλοι λένε και όπως δείχνουν οι πράξεις του, είναι απρόβλεπτος. Κανένας δεν ξέρει κανείς πώς σκέφτεται, τι σχεδιάζει και τι θα κάνει. Έτσι, μόλις αναλάβει κάποια πρωτοβουλία όλοι τρέχουν από πίσω του να μαζέψουν … τα αποκαΐδια.
Πριν λίγες μέρες μίλησε από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και όπως αναμενόταν έκρυβε εκπλήξεις. Εκτός του υπεροπτικού ύφους του, που μπορεί να αποδοθεί στον πλανηταρχικό ρόλο τον οποίο θέλει να επιδεικνύει σε κάθε περίπτωση, είπε και πολλά ενδιαφέροντα.
Ως πλανητάρχης παρουσιάστηκε σαν διεθνής ειρηνοποιός και ζήτησε από όλους να τερματίσουν τους πολέμους. Η ορθή αυτή τοποθέτηση του συνοδεύθηκε, όμως, με περιαυτολογίες όπως «εγώ τερμάτισα 7 πολέμους» και ότι «θα έπρεπε να πάρω Νόμπελ Ειρήνης».
Σε μια άλλη και πάλι ορθή τοποθέτηση του διερωτήθηκε «τι κάνει και πού είναι ο ΟΗΕ;». Εντύπωση ακόμη προκάλεσε η αναφορά του για το Ουκρανικό, που είπε ότι «οι χώρες του ΝΑΤΟ θα έπρεπε να καταρρίπτουν τα ρωσικά αεροσκάφη που παραβιάζουν τον εναέριο χώρο τους», θέση που έρχεται σε αντίθεση με τον διαμεσολαβητικό ρόλο του για τερματισμό του πολέμου μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας.
Στην ομιλία του είπε και άλλα αξιοπρόσεκτα, όπως «στη Βρετανία θα επιβληθεί η Σαρία», «η κλιματική αλλαγή είναι στη φαντασία ορισμένων», «οι οικολόγοι θέλουν να σκοτώσουν τις αγελάδες», «η μετανάστευση και η κλιματική πολιτική είναι δίδυμο τέρας που καταστρέφει την Ευρώπη» και άλλα.
Κι’ όμως, ο Τραμπ, ως πλανητάρχης και κυρίως ως διεθνής ειρηνοποιός που θέλει να εμφανίζεται, θα μπορούσε να αξιοποιήσει το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, καταθέτοντας ουσιαστικές προτάσεις, που θα αναδείκνυαν τον ρόλο του ίδιου και των ΗΠΑ και θα βοηθούσαν την ανθρωπότητα.
Για παράδειγμα, στο θέμα της διεθνούς ειρήνης και του τερματισμού των πολέμων θα μπορούσε να ανακηρύξει το 2026 ως έτος ειρήνης στον πλανήτη, καλώντας όλα τα εμπόλεμα κράτη να κατεβάσουν τις κάννες των όπλων τους.
Μάλιστα, θα μπορούσε να συνοδεύσει αυτή τη διακήρυξη του, με μια πρόταση προς τους δυνατούς του πλανήτη (Ρωσία, Κίνα, Ε. Ένωση) να συγκροτήσουν κοινή ομάδα κρούσης, η οποία να παρεμβαίνει όπου υπάρχει εμπόλεμη σύγκρουση το 2026. Μια τέτοια πρόταση θα χαιρετιζόταν από όλα τα κράτη του ΟΗΕ, θα εκτιμάτο τα μέγιστα απ’ όλη την ανθρωπότητα, θα έφερνε σε δύσκολη θέση τη Ρωσία και θα αναδείκνυε τον ίδιο και τις ΗΠΑ ως τους πιο φιλειρηνικούς στον πλανήτη.
Στο ίδιο πλαίσιο και εφόσον διαπιστώνει αδυναμίες στον ΟΗΕ, θα μπορούσε να καλέσει τον ΓΓ του ΟΗΕ και τα στελέχη του να αφήσουν τα υπερσύγχρονα γραφεία τους στη Νέα Υόρκη και να απλωθούν σ’ όλο τον πλανήτη για να συμβάλουν στην ειρήνη, επιβάλλοντας τα ψηφίσματα του διεθνούς οργανισμού.
Ακόμα, στο θέμα τις κλιματικής αλλαγής δεν θα έπρεπε να είναι μόνο επικριτικός για όσους την επικαλούνται, αλλά να κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργεί σε πολλές χώρες.
Και στο θέμα της μετανάστευσης, που έχει δίκαιο ότι προσέλαβε ανησυχητικές διαστάσεις στην Ευρώπη, θα μπορούσε να προτείνει μια διεθνή συνεργασία με την Ε. Ένωση για κοινή αντιμετώπιση της.
Αδρομερώς, μπορούμε να πούμε ότι ο Τραμπ άγγιξε καυτά θέματα στην ομιλία του στον ΟΗΕ, αλλά δεν έκανε προτάσεις που θα δώσουν λύσεις σ’ αυτά που ορθώς επέκρινε.
Ο Τραμπ και οι ΗΠΑ έχουν τη δύναμη και τους τρόπους να αλλάξουν πολλά στον πλανήτη. Όμως, θα πρέπει να προχωρήσουν ένα βήμα πιο μπροστά από τις διαπιστώσεις.
Χρειάζεται να ασκήσουν πλήρως τον ρόλο του πλανητάρχη, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να εξελιχθούν ως το κράτος που δίνει λύσεις στα πολλά προβλήματα της ανθρωπότητας.
Δυστυχώς, όμως, τα πολλά συμφέροντα τους, οι αντικρουόμενες πολιτικές τους και ο εγκλωβισμός τους σε στερεότυπα δεν τις αφήνουν να διαδραματίσουν τον ρόλο που μπορούν.
Έτσι, η ομιλία Τραμπ στον ΟΗΕ έφερε τα προβλήματα της ανθρωπότητας στην επιφάνεια, αλλά δεν πρόκειται να επιλύσει κανένα.
Και αυτό είναι απογοητευτικό…
