Ένα θέμα που πρέπει να επανέλθει στην πρώτη γραμμή της καθημερινής επικαιρότητας είναι το θέμα του χρέους της Κυβέρνησης προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ). Ένα χρέος που συσσωρεύτηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια και το οποίο φαίνεται πως ξεπέρασε αισίως τα €12.5 δισ. Το θέμα δεν είναι καινούργιο, είναι παλιό και χρονολογείται.
Όλες οι Κυβερνήσεις έχουν υποπέσει στο ίδιο αμάρτημα. Δανείζονται τα λεφτά του ΤΚΑ, χωρίς κανένα χρονοδιάγραμμα -έστω- σταδιακής αποπληρωμής.
Για τεκμηρίωση της θέσης αυτής, αναφέρουμε πως το 1988 το χρέος της Κυβέρνησης προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ήταν £388 εκ. και το 1993 με την ολοκλήρωση της Κυβέρνησης Βασιλείου – ΑΚΕΛ έφθασε τα £866 εκ. (αυξήθηκε σε πέντε χρόνια κατά 123%).
Μέχρι το 2003 το χρέος ανήλθε στα £2693.8 εκ., ενώ το 2008 με τη συμπλήρωση της Κυβέρνησης Παπαδόπουλου – ΑΚΕΛ αυξήθηκε στα £3623,4 εκ. Κοντολογίς από το 1988 μέχρι το 2008, δηλαδή μέσα σε 20 χρόνια το χρέος πέτασε από τα £388 εκ. στα πέραν των 3,5 δισ. λίρες.
Τότε ήταν λίρες, τώρα είναι ευρώ. Σημασία βέβαια δεν έχει το νόμισμα αλλά το χρέος, το ύψος του και η ταχύτητα αύξησης του. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται συνεχής αύξηση του.
Το συνδικαλιστικό κίνημα άρθρωσε πολλές φορές λόγο για το συγκεκριμένο ζήτημα, όμως κανένας από την εκτελεστική εξουσία δεν ακούει, γιατί αποτελεί για τους εκάστοτε κυβερνώντες εύκολο τρόπο εσωτερικού δανεισμού. Και μάλιστα δανεισμού χωρίς την καταβολή επιτοκίου.
Έντονη διαφωνία για το θέμα αυτό διατύπωσε κατά καιρούς στις ετήσιες εκθέσεις της η Ελεγκτική Υπηρεσία της Δημοκρατίας, η οποία «υποδεικνύει ότι με την πολιτική που ακολουθείται διαχρονικά, δηλαδή, το κράτος να δανείζεται με διοικητικές διευθετήσεις τα πλεονάσματα του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων με ευνοϊκούς όρους, δεν διασφαλίζονται τα συμφέροντα του ΤΚΑ, καθώς και των άλλων ταμείων».
Η Υπηρεσία μας, συνεχίζει η σχετική έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, εξέφρασε επανειλημμένα την άποψη ότι, η επενδυτική πολιτική για τα πλεονάσματα των Ταμείων επιβάλλεται όπως επαναξιολογηθεί, με σκοπό την αναθεώρηση της, έτσι ώστε οι επενδύσεις να γίνονται με τον πιο συμφέρον για τα Ταμεία τρόπο. Αναφερόμενη σε Ταμεία η Ελεγκτική Υπηρεσία εννοεί πέραν του ΤΚΑ, το Κεντρικό Ταμείο Αδειών, το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού, το Ταμείο Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού, το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης, όπως επίσης και το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και χρήζει σοβαρής μελέτης αλλά και διαχείρισης. Πρόκειται για ένα κορυφαίο και κρίσιμο ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει τον κοινωνικό διάλογο, (στα πλαίσια του Εργατικού Συμβουλευτικού Σώματος), που αφορά τη συνολική μεταρρύθμιση του Συνταξιοδοτικού συστήματος, η οποία προγραμματίζεται το 2026.
Μια πρώτη θεραπεία θα είναι το κράτος να αρχίσει να καταβάλλει επιτόκιο για το συγκεκριμένο δανεισμό, ενώ μια δεύτερη θεραπεία πρέπει να είναι ο καθορισμός ενός χρονοδιαγράμματος για τη σταδιακή – έστω σε βάθος χρόνου – αποπληρωμή του. Δανεικά και αγύριστα δεν μπορούν και δεν πρέπει να υπάρχουν.
Είπαμε όμως όλα στον κοινωνικό διάλογο, για ολικές και όχι αποσπασματικές λύσεις, που θα εξυπηρετούν τα πραγματικά συμφέροντα του ΤΚΑ και των μελών του.
Υ.Γ: Η απόφαση της Κυβέρνησης να εκτελούν κοινωφελή εργασία όσοι λαμβάνουν Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα είναι προς την ορθή κατεύθυνση και ως εκ τούτου χαιρετίζεται με ικανοποίηση. Πρόκειται για ένα ορθό μέτρο, που θα κλείσει παράθυρα εκμετάλλευσης και θα στείλει πολλαπλά μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις.
* Οικονομολόγος – Δημοσιογράφος
