Από την Πάνω Ακουρδάλεια της «νεολιθικής περιόδου» έως τα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κι από τη δημοσιογραφία και την πολιτική πίσω στην ποίηση, ο Τάκης Χατζηγεωργίου διανύει μια διαδρομή όπου ο Χρόνος γίνεται κεντρικός συνομιλητής. Στην 3η του ποιητική συλλογή «meta-ΧΡΟΝΟΣ», επιστρέφει με μια κατάθεση που κοιτά κατάματα τον κόσμο, άλλοτε με τρυφερότητα κι άλλοτε με σαρκασμό. Για τον ίδιο, η ποίηση δεν είναι καταφύγιο, αλλά τρόπος να συνεχίσει τον διάλογο με την ιστορία, την πολιτική και τον άνθρωπο.
–Έπειτα από 26 χρόνια σιωπής, πώς βίωσες την επιστροφή στη δημοσιευμένη ποίηση; Ήταν μια ανάγκη που ωρίμαζε αργά ή μια ξαφνική «έκρηξη χαράς», όπως αναφέρεις στο ποίημα «Επιστροφή»; Δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρω την απάντηση. Κάποιος που γράφει ποίηση, είτε μυθιστόρημα, είτε είναι αμπελουργός, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην πως ξέρει και να ερμηνεύει τα πώς και τα γιατί. Ωστόσο πάντα ήξερα πως κάποια στιγμή θα εξέδιδα μέρος έστω των όσων κατά καιρούς έγραφα, είτε σε διαλείμματα, είτε ακόμα και κατά τη διάρκεια μακρόσυρτων και συνήθως ανούσιων συνεδριάσεων. Η «έκρηξη χαράς» έχει να κάνει με το κλείσιμο μιας χρήσιμης μα και επώδυνης εμπειρίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
–Πώς μετουσιώνεται η μνήμη της πολιτικής διαδρομής σε ποίηση; Κάθε διαδρομή μπορεί να μετουσιωθεί σε κάτι άλλο- σε ποίηση στην προκειμένη περίπτωση-, εφόσον έτσι αισθάνεσαι, ή έτσι θέλεις, ή έτσι η σωματική σου συνείδηση σε υποχρεώνει. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει «επειδή».
-Τι σημαίνει ο όρος meta-Χρόνος; Είναι μια προσωπική συμφιλίωση με το παρελθόν ή μια ποιητική απόπειρα υπέρβασής του; Η έννοια ΧΡΟΝΟΣ με απασχολούσε πάντα. Υπάρχει ο χρόνος αν δεν ήμασταν εμείς εδώ να τον συλλογιστούμε; Είναι ο χρόνος αυτό που μετράμε με τα ρολόγια, ή μήπως αυτό που αποκαλούμε χρόνο δεν έχει τίποτα να κάμει με τα ρολόγια, τα οποία εν πάση περιπτώσει είναι μια αναγκαία εφεύρεση για να μη χαθούμε, να μη τρελαθούμε; Επειδή είμαι άνθρωπος που έφτασα το τέλος της Νεολιθικής περιόδου και ζω στην εποχή της κβαντικής μηχανικής, δεν μπορεί παρά ο Χρόνος να με γοητεύει, να με παραπλανεί και να με κυβερνά, όπως βέβαια κυβερνά όλους. «Χρόνος πάντων πατήρ», για να παραφράσω λίγο τον Ηράκλειτο. Πιστεύω, ή νομίζω πως πιστεύω, ότι αυτό που εξερράγη και δημιούργησε το παν δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο στάσιμος χρόνος. Τώρα σε κούφανα!
–Στα ποιήματα εμφανίζονται Τουρκοκύπριοι, τόποι και πρόσωπα, με τρυφερότητα αλλά και πικρία. Η ποίηση μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα εκεί που η πολιτική αδυνατεί; Η ποίηση μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο αν μπει στα στόματα του λαού. Καλώς ή κακώς, σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο αυτό έγινε στις πλείστες των περιπτώσεων μόνο όταν η ποίηση μελοποιήθηκε. Έγινε τραγούδι. Γίνεται κάποια δουλειά στην Κύπρο προς αυτή την κατεύθυνση, μα έχουμε ακόμα δρόμο. Έχουμε σπουδαίους νέους μουσικούς, συνθέτες, ηθοποιούς, στιχουργούς, τραγουδιστές, στους οποίους παραδίδω όλη την πίστη μου για το μέλλον της τέχνης στην πατρίδα μας. Πρέπει επειγόντως να ενισχύσουμε τον αυτόχθονα πολιτισμό μας. Όσον αφορά τους Τουρκοκύπριους, θα πω μόνο το εξής: Σε κανένα σημείο του πλανήτη δεν υπήρξε (πλην μάλλον σε εμφυλίους) μεταξύ «αντιμαχομένων» τόση συγγένεια κουλτούρας, καταγωγής, τρόπου επικοινωνίας και συμπεριφοράς, κοινής και βαθιάς αγάπης για τα χώματα που μας γέννησαν, όσο η συγγένεια μεταξύ ημών και ημών. Τι έγινε; Επιτρέψαμε στους ολίγους να καθορίσουν το μέλλον των πολλών. Και τώρα φοβούμαι μήπως οι ολίγοι είναι οι πολλοί. Και επειδή δεν υπάρχει τίποτα, μα τίποτα που δεν το είπα στην ώρα του, μοχθώ να μην πω κάτι που θα θεωρηθεί βλάσφημο. Δεν είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρω.
–Είσαι σήμερα πιο κατασταλαγμένος απέναντι στον κόσμο ή πιο αποφασισμένος να τον αντιπαλέψεις μέσα από την ποίηση; Όχι μόνο μέσα από την ποίηση. Αντιπαλεύει κανείς τα κακά του κόσμου με την καθημερινή του πράξη. Ποιητής είναι αυτός που όταν μπαίνει στην αίθουσα φεύγουν τα κακά τα πνεύματα. Με τον θυμό, με τις λέξεις, με την εγγενή μας ευγένεια και με τη γνώση πως κάθε μας κίνηση συμβάλλει ή αποδομεί την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού. Όλοι έχουμε αυτή την ευθύνη. Ανησυχώ; Μα βέβαια. Η κατάπτωση του ανθρώπινου πολιτισμού έχει πιάσει κατακόρυφη πτώση. Μόνο οι άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού αποτελούν εχέγγυο.
Εκδόσεις Το Ροδακιό
Σελίδες 84
Τιμή: €10.60
Ελεύθερα, 31.8.2025
