Ανατροπή είχαμε στην υπόθεση του θανατηφόρου του 2022 στο Πλατύ με θύμα 25χρονο ποδηλάτη. Το Εφετείο μετέτρεψε την ποινή φυλάκισης 10 μηνών με τριετή αναστολή που του επιβλήθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο σε άμεση και έτσι ο κατηγορούμενος στάληκε τελικά στο κελί.
Το Εφετείο αποδέχθηκε εν μέρει την έφεση του Γενικού Εισαγγελέα κατά της αναστολής της ποινής φυλάκισης για την κατηγορία της εγκατάλειψης σκηνής, αφού απέρριψε αρχικά το σκέλος που αφορούσε την καταδίκη σε 10 μήνες φυλάκισης με αναστολή για το αδίκημα της πρόκλησης θανάτου λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης ή συμπεριφοράς.
Το ατύχημα έλαβε χώρα περί τις 5 το πρωί στις 03.09.2022, ενώ ήταν σκοτάδι και ενώ το θύμα του ατυχήματος, άντρας ηλικίας 25 ετών από τη Ρουμανία, τέως κάτοικος Στροβόλου, επέβαινε σε ποδήλατο επί της λεωφόρου Λεμεσού, προς Πλατύ Αγλαντζιάς, καθ’ οδόν προς την εργασία του.
Παρά το γεγονός ότι το Εφετείο (τρεις δικαστές) προβληματίστηκε για τη βαρύτητα που δόθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο στις προσωπικές περιστάσεις του εφεσίβλητου καθώς και στις περιστάσεις της διάπραξης των αδικημάτων, τονίζει πως ενδεχομένως, προσμετρώντας τις, να επιλέγαμε υψηλότερες ποινές. Όπως, όμως, καταδεικνύεται από τη νομολογία, στην οποία αναφέρθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο, η επιλογή του, ως προς το ύψος των ποινών φυλάκισης, κινείται εντός του εύρους της επιείκειας.
Έχουμε την άποψη, τονίζει το Εφετείο, ότι η επιβληθείσα ποινή, αν και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιεικής, και ιδιαιτέρως όσον αφορά το αδίκημα της εγκατάλειψης της σκηνής, θα μπορούσε να λεχθεί ότι πλησιάζει το όριο της έκδηλα ανεπαρκούς ποινής, στη βάση των περιστάσεων της υπό κρίσης υπόθεσης κρίνουμε ότι δεν εκφεύγει των επιτρεπτών ορίων. Άλλωστε, υπενθυμίζουμε ότι κάθε υπόθεση κρίνεται στη βάση των δικών της δεδομένων, χωρίς να είναι ορθό να γίνεται ακριβής καθορισμός ποινής ανά αδίκημα. Συνεπώς, κρίνουμε ορθότερο όπως μη παρέμβουμε στο ύψος της ποινής σε καμία εκ των δύο κατηγοριών.
«Στην παρούσα υπόθεση, προβληματιστήκαμε από το ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν συνυπολόγισε πως, σύμφωνα με τη νομολογία, αναφορικά με το αδίκημα της εγκατάλειψης του τόπου του ατυχήματος, επιβάλλεται η επιβολή αυστηρής ποινής. Κατά την άποψή μας, ως εκ τούτου, έπεται πως η αναστολή δεν αποτελεί, σε σχέση με το εν λόγω αδίκημα, συνήθη επιλογή», σημειώνει το Εφετείο.
Αφού απέρριψε τη θέση του συνήγορου υπεράσπισης την οποία αποδέχθηκε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας ότι μέχρι τη δίκη του άλλαξαν άρδην τα προσωπικά δεδομένα του κατηγορούμενου, επειδή στη δουλειά του έγινε «manager», το Εφετείο έκρινε ότι υπήρξε σφάλμα αρχής στην πρωτόδικη κρίση αναφορικά με την αναστολή της ποινής. Ουσιωδώς, κρίνουμε ότι η εγγενής σοβαρότητα του αδικήματος της εγκατάλειψης του θύματος καθώς και η ανάγκη επιβολής ποινής που να προστατεύει επαρκώς το κοινωνικό σύνολο και να είναι αποτρεπτική, καθώς και οι περιστάσεις διάπραξής του, επέβαλλαν τη μείωση της σημασίας των όποιων μετριαστικών παραγόντων και περιστάσεων του εφεσίβλητου.
Όπως αποφάνθηκε το Εφετείο, επιπλέον το πρωτόδικο Δικαστήριο απέδωσε λανθασμένα, βαρύτητα στις προσωπικές περιστάσεις του εφεσίβλητου, χωρίς να τις αποτιμήσει στο ορθό πλαίσιο, ως απαιτείται από τη νομολογία. Συνακόλουθα, ο δεύτερος λόγος έφεσης επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση διαφοροποιείται με την έκδοση διαταγής όπως η έκτιση της συντρέχουσας ποινής φυλάκισης δέκα μηνών, που επιβλήθηκε στον εφεσίβλητο, είναι άμεση και όχι με αναστολή.
