Στα δύσκολα χρόνια που ζούμε έχει εξαιρετική σημασία οι αποφάσεις να λαμβάνονται στην ώρα τους, γιατί στην οικονομία ο χρόνος είναι χρήμα.
Σήμερα, η πολιτεία (Κυβέρνηση και Βουλή) ορθά επέβαλαν πλαφόν στη λιανική τιμή πώλησης του νερού στις κλειστές αγορές, π.χ. αεροδρόμια, λιμάνια, γήπεδα, αλλά η κοινωνία πρέπει να γνωρίζει πως το θέμα αυτό άρχισε να συζητείται στα αρμόδια Σώματα του υπουργείου Εμπορίου από τον Νοέμβριο του 2005.
Από τότε, ο γράφων, εκπροσωπώντας τη ΣΕΚ, το έθεσε στην ημερήσια διάταξη της Συμβουλευτικής Επιτροπής Καταναλωτών. Δυστυχώς, μέχρι να κάνουμε το απλό και αυτονόητο πέρασαν είκοσι χρόνια. Και αυτό μάς απογοητεύει και μας προσβάλλει γιατί σε κορυφαία και κρίσιμα ζητήματα οι φορείς εξουσίας κινούνται με ρυθμούς χελώνας.
Το θέμα με το πλαφόν στο νερό δεν είναι το μοναδικό. Ήδη από τη δεκαετία του 1980 συζητούμε την ανάγκη για επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης, όμως η βραδυδικία ακόμα καλά κρατεί.
Να υπενθυμίσω ακόμα πως, για να λειτουργήσει το Γενικό Σχέδιο Υγείας τον Μάρτιο του 2019, οι πρώτες συζητήσεις άρχισαν το 1965. Χρειάστηκε να περάσουν συνολικά 54 χρόνια για να κάνουμε αυτό που θα ωφελούσε τους πολίτες και την περίθαλψη τους.
Οι συζητήσεις για τη μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κράτησαν δέκα συνολικά χρόνια. Μετά από τόσα χρόνια μελετών και συζητήσεων κάναμε μια μεταρρύθμιση γεμάτη στρεβλώσεις και προβλήματα, που δυστυχώς χρειάζεται ξανά μεταρρύθμιση! Η δήθεν μεταρρύθμιση που ζούμε σήμερα, αποτελεί προϊόν ανικανότητας του πολιτικού μας συστήματος.
Η ανάγκη για σοβαρή μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, ως θέμα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη του Εργατικού Συμβουλευτικού Σώματος από το 2019. Είμαστε αισίως στο 2025 και ακόμα φαίνεται πως έχουμε αρκετό δρόμο να διανύσουμε μέχρι να φθάσουμε στο τέρμα.
Σαν αποτέλεσμα πολιτικής ολιγωρίας και ανικανότητας, όσοι διαχειρίστηκαν τα τελευταία 30 τουλάχιστον χρόνια, την εκτελεστική εξουσία, άφησαν τον τόπο, το λαό και την οικονομία του, σκλάβο και όμηρο του πετρελαίου. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πρόοδο και ευημερία των ανθρώπων.
Καμία σωστή απόφαση για τα ενεργειακά ζητήματα δεν λήφθηκε στη σωστή ώρα με αποτέλεσμα σήμερα να χρυσοπληρώνουμε τον ηλεκτρισμό και να βιώνουμε την απειλή για περικοπές στο ρεύμα την επερχόμενη καλοκαιρινή περίοδο.
Μέχρι να φθάσουμε στην ψήφιση από τη Βουλή του νέου επαγγελματικού σχεδίου συνταξιοδοτικών ωφελημάτων που θα καλύπτει τους εργαζόμενους στη Δημόσια Υπηρεσία και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα χρειάστηκε μια δεκαετία προσπαθειών. Μια δεκαετία παρακαλώ…
Είπαμε, στην οικονομία ο χρόνος είναι χρήμα και, προσοχή, γιατί η καθυστέρηση στη λήψη των σωστών αποφάσεων σκοτώνει … και την οικονομία και τους πολίτες.
Για να πάμε μπροστά, όπως συχνά – πυκνά μάς υπόσχεται ο πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης, (ο οποίος κληρονόμησε όλες τις παθογένειες του κυπριακού συστήματος, αλλά και τους αερόσακους Τakata), χρειάζονται σωστές και θαρραλέες αποφάσεις στη σωστή ώρα, πάντα με ποιοτικό κοινωνικό διάλογο, που θα λειτουργεί και θα κινείται με ευελιξία μακριά από γραφειοκρατία και δαιδαλώδεις διαδικασίες.
Μέχρι στιγμής, το πολιτικό προσωπικό στην Κύπρο μάς απέδειξε (όπως προκύπτει και από τα παραδείγματα που προαναφέραμε), πως δεν κινείται γρήγορα και αποτελεσματικά. Αντίθετα, κινείται με ρυθμούς χελώνας και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Υ.Γ.: Για να ασχοληθεί η Κυπριακή Δικαιοσύνη με τους σφετεριστές των κατεχομένων περιουσιών μας χρειάστηκε να περάσουν πενήντα χρόνια. Μισός αιώνας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ…
*Οικονομολόγος – Δημοσιογράφος
