Με τις τελευταίες εξελίξεις στον πόλεμο της Ουκρανίας, τα περιθώρια για σχεδιασμό της επόμενης ημέρας εμφανίζονται περιορισμένα, ενώ οι προοπτικές για κατάπαυση του πυρός και επανεκκίνηση ειρηνευτικών πρωτοβουλιών στην Ανατολική Ευρώπη παραμένουν ιδιαίτερα δυσοίωνες.
Ο τρόπος με τον οποίο έχει επιλέξει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ να αφήσει και χρόνο αλλά κυρίως χώρο στην Ρωσία που πλέον επιλέγει χωρίς πίεση τους στόχους της τόσο στα πεδία όσο και στην διπλωματία έχουν δημιουργήσει δεδομένα τα οποία θα έχουν δεδομένα πολύ υψηλότερο κόστος για την Ουκρανία αλλά και τους συμμάχους της.
Το Κίεβο πήρε εσχάτως άδεια για χρήση δυτικών όπλων μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς σε ρωσικά εδάφη αλλά στα δικά του εδάφη δέχεται τις τελευταίες 10 ημέρες κάποιες από τις μεγαλύτερες επιθέσεις που έχει εξαπολύσει η Ρωσία από την αρχή του πολέμου. Είναι ξεκάθαρο, αφού τα τρία τηλεφωνήματα και η μία συνάντηση κορυφής στην Σαουδική Αραβία δεν έχουν φέρει κανένα απτό αποτέλεσμα, πως οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ έχουν μπροστά τους πολύ συγκεκριμένες επιλογές, καμία μάλιστα από τις οποίες δεν εγγυάται αποτέλεσμα…
Τα δύο επώδυνα αλλά ρεαλιστικά σενάρια
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δηλώσει ανοιχτά αρκετές μάλιστα φορές πως δεν είναι εκτός αμερικανικού σχεδιασμού η επιβολή πρόσθετων οικονομικών κυρώσεων με στόχευση στην ρωσική ενέργεια αλλά και σε όσους εξακολουθούν να την προμηθεύονται. Οι δασμοί -εάν αυτοί επιλεγούν ως μέτρο- θα χτυπήσουν και θα πονέσουν τη Μόσχα αλλά όχι μόνο.
Κίνα και Ινδία θα έχουν πρόσθετα προβλήματα και μάλιστα σημαντικότερα σε σύγκριση με αυτά που έφερε η «Ημέρα Απελευθέρωσης»του Τραμπ με τους τεράστιους δασμούς προς ολόκληρο τον πλανήτη. Εάν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να σκληρύνουν την στάση τους θα είναι και η πρώτη φορά που ο Τραμπ ως 47ος Πρόεδρος θα εφαρμόσει μία τακτική που ακύρωσε αναλαμβάνοντας τα ινία της χώρας τον περασμένο Ιανουάριο από τον Τζο Μπάιντεν.
Ο Τραμπ πιστεύει πως το μέτρο μπορεί να πιέσει ουσιαστικά την Ρωσία αλλά η αλήθεια είναι πως μία τέτοια κίνηση αντίκειται στις ρεαλιστικές του προσδοκίες που δεν είναι άλλες από το άνοιγμα της εμπορικής πόρτας ξανά με την Ρωσία… Όλο και πιο συχνά την περασμένη εβδομάδα –ειδικά μετά το δίωρο τηλεφώνημα ανάμεσα σε Τραμπ και Πούτιν– διαρρέεται από το Οβάλ Γραφείο πως ο πρόεδρος της χώρας θα εκφράσει και έμπρακτα την δυσαρέσκειά του και μάλιστα σύντομα. Αν αυτή είναι η αμερικανική επιλογή, η Ρωσία και πάλι δύσκολα θα αλλάξει στάση στα πεδία καθώς ουδέποτε το έπραξε και με τον Τζο Μπάιντεν και τις ασφυκτικές κυρώσεις που αυτός επέβαλλε.
Μπορεί η Ρωσία να «χρεώθηκε» διπλωματικά και οικονομικά ακόμη και στην Βόρεια Κορέα, μπορεί να κατέγραψε σημαντικές ήττες όπως αυτή στη Χερσώνα στον πρώτο χρόνο του πολέμου αλλά παραμένει εντός Ουκρανικών εδαφών και επιμένει στην στρατηγική και την κόκκινη γραμμή που χάραξε τον Φεβρουάριο του 2022.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει επίσης την επιλογή μετά τη συμφωνία για τις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας που έχει και την αμερικανική υπογραφή -μετά από 60 ημέρες με ατελείωτα «μπρος – πίσω» που έφεραν την έκρηξη κατά την επίσκεψη Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον- να στείλει στο Κίεβο ξανά μεγάλες ποσότητες οπλικών συστημάτων και μάλιστα αυτή την φορά πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, δίνοντας στην Ουκρανία τον τρόπο να πλήξει η ίδια την Ρωσία σε σημεία στα οποία μπορεί να προξενήσει πρόβλημα στον ανεφοδιασμό των ρωσικών δυνάμεων στα εδάφη της. Ο Τραμπ μπορεί μάλιστα το συγκεκριμένο σχέδιο να το εφαρμόσει και παράλληλα με τις κυρώσεις.
Το πρόβλημα έγκειται και πάλι στον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος έχει τοποθετηθεί προσωπικά και πολιτικά στον πόλεμο. Αν πράξει κάτι τέτοιο ο Αμερικανός πρόεδρος θα είναι μία στροφή 180ο από τις τοποθετήσεις του περί τέλους του πολέμου άμεσα αλλά και τα περί αμερικανικών κεφαλαίων που δεν θα πηγαίνουν επί δικής του Προεδρίας στην Ουκρανία – έστω και με μελλοντικές εγγυήσεις. Για τον Τραμπ όπως τον έχουμε δει μέχρι σήμερα, είναι πιθανό το να αλλάξει στάση στα πράγματα και τις καταστάσεις -το έπραξε εν μέρει με τους κινεζικούς δασμούς- αλλά ποτέ δεν θα εκτεθεί σε μία κριτική που θα ισοδυναμεί με επικοινωνιακή ήττα.
Το καταστροφικό σενάριο του «νίπτω τα χείρας μου»
Καθόλου τυχαία το τελευταίο διάστημα τόσο ο ΥΠΕΞ όσο και ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας, έχουν δηλώσει πως οι «ΗΠΑ δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να παραμείνουν ενεργές στην ρωσοουκρανική σύγκρουση». Ο Τραμπ έχει επίσης υπογραμμίσει λίγο μετά το τέλος του τελευταίου τηλεφωνήματος με τον Βλαντίμιρ Πούτιν πως Ρωσία και Ουκρανία θα πρέπει να συζητήσουν μόνες χωρίς τρίτους και πως ο ίδιος θα κάνει ό,τι μπορεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Εάν ο Τραμπ επιλέξει την έξοδο από την διένεξη και δηλώσει επίσημα και κατηγορηματικά πως «αυτός ο πόλεμος δεν είναι δικός μου» τότε είναι ξεκάθαρο πως η κρίση θα γιγαντωθεί. Χωρίς τις ΗΠΑ, διπλωματικά αλλά και αμιγώς επιχειρησιακά Ευρώπη και Κίεβο θα βρεθούν μπροστά σε έναν πόλεμο που θα παραταθεί για πολύ και που θα κοστίσει ακόμη ακριβότερα σε ανθρώπινες ζωές, κεφάλαια και όπλα.
Η Ευρώπη έχει δηλώσει έτοιμη να στηρίξει την Ουκρανία σε κάθε ενδεχόμενο αλλά ο τρόπος της Ρωσίας που έχει επιλέξει έναν πόλεμο αντοχής σε όλα τα επίπεδα δεν θα είναι μία καθόλου εύκολη υπόθεση. Εάν οι ΗΠΑ και ο Ντόναλντ Τραμπ κάνουν τη συγκεκριμένη επιλογή η Μόσχα θα έχει ξεκάθαρα το έρεισμα να βάλει στο στόχαστρό της όχι μόνο το Κίεβο και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι αλλά και την ίδια την Ευρώπη και αυτό μόνο ελπιδοφόρο δεν είναι.
protothema.gr
