Δεν τελειώνει η ταλαιπωρία των παιδιών που χρειάζονται εργοθεραπεία και των γονιών τους.
Η μη επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας και ιδιωτών εργοθεραπευτών εξακολουθεί να αφήνει, σε πολλές περιπτώσεις, παιδιά χωρίς τις υπηρεσίες που χρειάζονται, ενώ αρκετές οικογένειες καταβάλλουν από την τσέπη τους μερικές εκατοντάδες ευρώ τον μήνα προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους.
«Πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο έχουμε θίξει πολλές φορές. Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο μας απασχολεί πολύ έντονα στην Ομοσπονδία Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου», ανέφερε στον «Φ» ο πρόεδρος της ΟΣΑΚ Χαράλαμπος Παπαδόπουλος.
Ως ΟΣΑΚ, πρόσθεσε, «έχουμε προσπαθήσει να γεφυρώσουμε τις διαφορές μεταξύ Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας και εργοθεραπευτών, δυστυχώς ανεπιτυχώς. Αποτέλεσμα οι πολίτες να έχουν στη διάθεση τους μόνο τους εργοθεραπευτές που εργάζονται στον ΟΚΥπΥ οι οποίοι βεβαίως και δεν μπορούν να καλύψουν όλες τις ανάγκες».
Το πρόβλημα, εξήγησε ο πρόεδρος της ΟΣΑΚ, «αφορά και ενήλικες και παιδιά που χρειάζονται εργοθεραπεία. Βεβαίως στην περίπτωση των παιδιών στην εξίσωση μπαίνουν πολλές παράμετροι και για αυτό είναι ανησυχία μας είναι ιδιαίτερη. Στις προθέσεις μας είναι να συμβάλουμε όσο γίνεται και όσο μπορούμε ώστε το πρόβλημα να επιλυθεί και να ενταχθούν στο ΓεΣΥ οι επαγγελματίες της συγκεκριμένης ειδικότητας. Βεβαίως αντιλαμβάνεστε ότι το συγκεκριμένο θέμα δεν εξαρτάται μόνο από εμάς, πρέπει να συμφωνήσουν μεταξύ τους ΟΑΥ και εργοθεραπευτές».
«Το σίγουρο είναι», πρόσθεσε, «ότι ο κόμπος έφθασε στο χτένι. Οι υπόλοιποι επαγγελματίες υγείας έχουν ενταχθεί στο ΓεΣΥ εδώ και χρόνια και δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η εκκρεμότητα που αποτελεί και ένα τεράστιο κενό στην εξυπηρέτηση των ασθενών».
Κραυγή αγωνίας από τους γονείς
«Αυτή η κατάσταση οδηγεί σε ανισότητες και οικονομικό αποκλεισμό οικογενειών που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν ιδιωτικές συνεδρίες», ανέφερε από πλευράς της στον «Φ» η πρόεδρος Συνδέσμου Στήριξης Ατόμων με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με/χωρίς Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ/Υ) Κύπρου Μαρίνα Γεωργίου.
Ακόμα πιο σοβαρό, είπε, είναι το γεγονός ότι «γνωρίζουμε πως οικογένειες που παρόλο που τα παιδιά τους χρειάζονται εργοθεραπεία, αδυνατούν να τους την παρέχουν ιδιωτικά με όλες τις αρνητικές συνέπειες στη μετέπειτα ζωή τους σε όλους τους τομείς» και σίγουρα αυτό προκαλεί και «καθυστέρηση στην πρώιμη παρέμβαση, με αρνητικές συνέπειες στη λειτουργικότητα και τη σχολική ένταξη του παιδιού».
Η ένταξη των ιδιωτών εργοθεραπευτών στο ΓεΣΥ, τόνισε η κ. Γεωργίου, «αποτελεί κρίσιμο βήμα για την εξασφάλιση ισότιμης και ποιοτικής φροντίδας σε παιδιά με ΔΕΠ/Υ, στο πλαίσιο μιας ολιστικής και συντονισμένης προσέγγισης των αναγκών τους».
Αυτή τη στιγμή «ο Σύνδεσμος μας, επιχορηγεί με ένα σταθερό ποσό (€50) κάθε μήνα, τα μέλη του, παιδιά ή ενήλικες, που πραγματοποιούν συνεδρίες για εργοθεραπεία, μιας και αυτή, δεν παρέχεται δωρεάν μέσω του ΓεΣΥ από τους ιδιώτες εργοθεραπευτές».
«Το ποσό αυτό όμως είναι πολύ μικρό, δεδομένου ότι οι εργοθεραπείες αποτελούν σχεδόν καθημερινή ανάγκη για τα άτομα με ΔΕΠΥ κατόπιν οδηγιών των γιατρών τους και το κόστος τους κυμαίνεται από 35 ευρώ έως 60 για κάθε συνεδρία».
Η εν λόγω επιχορήγηση, άλλωστε, «λειτουργεί μόνο ως προσωρινό αντιστάθμισμα απέναντι σε μια συστημική ανεπάρκεια. Δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανάγκη για θεσμοθετημένη, καθολική και δημόσια παροχή υπηρεσιών εργοθεραπείας μέσω του ΓεΣΥ».
Το συγκεκριμένο ζήτημα, τόνισε, «όπως εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί, δημιουργεί σοβαρά εμπόδια στην πρόσβαση παιδιών σε αναγκαίες υπηρεσίες έγκαιρης και πρώιμης παρέμβασης».
Παράλληλα και με δεδομένο το γεγονός ότι «η εργοθεραπεία αποτελεί βασικό πυλώνα υποστήριξης για παιδιά με ΔΕΠ/Υ, ειδικά όσον αφορά τη ρύθμιση αισθητηριακών ερεθισμάτων, την ανάπτυξη εκτελεστικών λειτουργιών και την ενίσχυση δεξιοτήτων καθημερινής ζωής, η απουσία συμβεβλημένων ιδιωτών εργοθεραπευτών στο ΓεΣΥ μετακυλίει το κόστος εξολοκλήρου στις οικογένειες».
Ενδεικτικά, «μια οικογένεια που καλύπτει ιδιωτικά δύο συνεδρίες εργοθεραπείας την εβδομάδα, επιβαρύνεται με €300 έως €500 τον μήνα, ποσό απαγορευτικό για τη μέση κυπριακή οικογένεια και να υπογραμμίζουμε ότι σε πολλές περιοχές της υπαίθρου δεν υπάρχουν καν διαθέσιμες οι δημόσιες εργοθεραπευτικές υπηρεσίες».
Ανισότητες και οικονομικός αποκλεισμός οικογενειών
Η μη ένταξη ιδιωτών εργοθεραπευτών στο ΓεΣΥ, τόνισαν πρόεδρος της ΟΣΑΚ και πρόεδρος του συνδέσμου για το ΔΕΠΥ, οδηγεί, μεταξύ άλλων, σε:
– Οικονομικό αποκλεισμό οικογενειών που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν ιδιωτικές συνεδρίες.
– Ανισότητες στην παροχή φροντίδας, όπου παιδιά με ίδιες ανάγκες λαμβάνουν άνιση υποστήριξη ανάλογα με το οικονομικό προφίλ της οικογένειας. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε οικογένειες που παρόλο που τα παιδιά τους χρειάζονται αεροθεραπεία, αδυνατούν να τους την παρέχουν ιδιωτικά με όλες τις αρνητικές συνέπειες στη μετέπειτα ζωή τους σε όλους τους τομείς.
– Καθυστέρηση στην πρώιμη παρέμβαση, με αρνητικές συνέπειες στη λειτουργικότητα και τη σχολική ένταξη του παιδιού.
– Δημιουργία συνθηκών διάκρισης, κατά παράβαση του Άρθρου 24 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, το οποίο διασφαλίζει το δικαίωμα κάθε παιδιού στην υψηλότερη δυνατή στάθμη υγείας και πρόσβασης σε υπηρεσίες θεραπείας ασθενειών και αποκατάστασης.
Η κ. Γεωργίου καταλήγοντας τόνισε ότι ο ΟΑΥ πρέπει να προχωρήσει αμέσως στις απαραίτητες ενέργειες και να εξεταστεί «άμεσα η δυνατότητα ένταξης των ιδιωτών εργοθεραπευτών στο ΓεΣΥ, είτε με απευθείας συμβάσεις είτε με την αξιοποίηση προγραμμάτων στήριξης, ώστε να διασφαλιστεί η ισότιμη πρόσβαση όλων των παιδιών σε αναγκαίες υπηρεσίες».
«Το απαιτούμενο κονδύλι υπάρχει»
Η κ. Γεωργίου επεσήμανε το γεγονός ότι πριν την εφαρμογή του ΓεΣΥ, «το υπουργείο Υγείας, επιδοτούσε τους γονείς παιδιών που πραγματοποιούσαν θεραπείες εργοθεραπείας, με το ποσό των €20 ανά επίσκεψη, μετά από την προσκόμιση των σχετικών παραστατικών».
«Εύλογο είναι και το ερώτημα που εγείρεται, σχετικά με τη διαχείριση του ποσού που μεταφέρεται ετησίως στον Οργανισμό Ασφάλισης Υγείας (ΟΑΥ) και προορίζεται για εργοθεραπευτικές υπηρεσίες, χωρίς ωστόσο να αξιοποιείται πλήρως λόγω της μη ένταξης ιδιωτών εργοθεραπευτών στο ΓεΣΥ».
Το κονδύλι αυτό, υποστήριξε, «ενώ έχει προβλεφθεί για την κάλυψη ουσιαστικών αναγκών παιδιών με αναπτυξιακές διαταραχές, όπως η ΔΕΠ/Υ, τελικά παραμένει ανεκμετάλλευτο. Σε μια περίοδο που οικογένειες επιβαρύνονται δυσανάλογα και η πρώιμη παρέμβαση καθυστερεί, η αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων για την κάλυψη πραγματικών αναγκών θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα και του ΟΑΥ και του υπουργείου Υγείας».
Ενόψει των πιο πάνω, εισηγούμαστε όπως εξεταστεί άμεσα η δυνατότητα ένταξης των ιδιωτών εργοθεραπευτών στο ΓεΣΥ, είτε με απευθείας συμβάσεις είτε με την αξιοποίηση προγραμμάτων στήριξης, ώστε να διασφαλιστεί η ισότιμη πρόσβαση όλων των παιδιών σε αναγκαίες υπηρεσίες.
