Σφοδρές αντιδράσεις έχει προκαλέσει στην Κίνα η κυκλοφορία του νέου βιντεοπαιχνιδιού «Revenge on Gold Diggers», το οποίο κατηγορείται για σεξισμό και αναπαραγωγή έμφυλων στερεοτύπων. Το παιχνίδι, που έγινε viral μέσα σε λίγα 24ωρα, παρουσιάζει τις γυναίκες ως ύπουλες και εκμεταλλεύτριες, ενώ φέρει στο επίκεντρο άνδρες-θύματα που καλούνται να πάρουν την «εκδίκησή» τους.
Οι παίκτες αναλαμβάνουν τον ρόλο ανδρών οι οποίοι πέφτουν θύματα σεξουαλικής και οικονομικής εκμετάλλευσης από γυναίκες που χαρακτηρίζονται ως «χρυσοθήρες». Σκοπός του παιχνιδιού είναι να αποφύγουν την οικονομική καταστροφή και να… ανταποδώσουν το πλήγμα. Χαρακτηριστικές ατάκες όπως «Πιο υπάκουος κι από σκύλο… Αν έρχονταν κι άλλοι τόσο χαζοί» αποτυπώνουν τη σεξιστική οπτική που ενσωματώνει το σενάριο.
Η δημόσια κατακραυγή δεν άργησε να ξεσπάσει, με τα social media να μετατρέπονται σε πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης. Υποστηρικτές του παιχνιδιού το υπερασπίζονται ως «προειδοποίηση» απέναντι σε συναισθηματικές απάτες, ωστόσο η πλειονότητα των σχολίων κάνει λόγο για κατάφωρο μισογυνισμό και επικίνδυνη ενίσχυση των έμφυλων στερεοτύπων.
Υπό το βάρος των αντιδράσεων, οι δημιουργοί αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε μετονομασία του τίτλου, επιλέγοντας το λιγότερο προκλητικό «Emotional Anti-Fraud Simulator». Ωστόσο, η κριτική παρέμεινε έντονη, με τον σεναριογράφο Μαρκ Χου να αποκλείεται από αρκετές πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Παρά τη δημόσια κατακραυγή, οι πωλήσεις του παιχνιδιού κατέγραψαν ραγδαία άνοδο, επιβεβαιώνοντας την πολυσυζητημένη –και αμφιλεγόμενη– δυναμική του.
Η υπόθεση έχει αναζωπυρώσει τη συζήτηση γύρω από τον ρόλο της ψηφιακής ψυχαγωγίας στη διαμόρφωση κοινωνικών αντιλήψεων και τη διαρκή μάχη για ισότητα και σεβασμό ανάμεσα στα φύλα.
Η καλλιτέχνις Σου Γικούν σχολίασε στο BBC ότι τέτοιες ιδέες είναι «ο πιο κλασικός τρόπος να πουλάς -να διχάζεις και να προκαλείς». Για την ίδια, ο όρος «χρυσοθήρας» στάζει σεξισμό: «Αν έχεις πλούσιο γκόμενο, σε λένε χρυσοθήρα. Αν βάλεις ένα ωραίο φόρεμα, πάλι το ίδιο. Ακόμα κι ένα ποτό να δεχτείς, θα σε πουν έτσι».
Η άλλη πλευρά
Δεν είναι όμως όλοι κατά. «Δεν λέει ότι όλες οι γυναίκες είναι έτσι -και άντρες και γυναίκες μπορούν να εκμεταλλεύονται άλλους» σχολιάζει ο 31χρονος Ζουάνγκ Μενγκσένγκ. Το παράδοξο, βέβαια, είναι πως στο παιχνίδι όλοι οι «απατεώνες» είναι γυναίκες: influencers, CEO, «γκόμενες πολυτελείας», που θέλουν να τσεκάρουν πόσο θα ξοδέψει ο ανυποψίαστος άντρας. «Θες να ξέρεις αν σ’ αγαπάει; Δες πόσα χαλάει για σένα» λένε οι ηρωίδες.
Από σκάνδαλο σε επιτυχία
Η τοπική δημοσιογραφία διχάστηκε: άλλοι το χαρακτήρισαν «σεξιστική ταμπέλα» για ολόκληρο το φύλο, άλλοι μίλησαν για «ευρηματικό gameplay», που θίγει ένα αληθινό πρόβλημα. Οι συναισθηματικές απάτες στην Κίνα κοστίζουν δισεκατομμύρια γουάν κάθε χρόνο. Και, όσο αυξάνεται η κριτική, τόσο ανεβαίνουν οι πωλήσεις: το παιχνίδι βρέθηκε στην τοπ-10 λίστα της χώρας, ξεπερνώντας ακόμη και τίτλους, όπως το «Black Myth: Wukong».
Για πολλούς, η μεγαλύτερη πληγή είναι το κλισέ της «γυναίκας-παράσιτου», που συντηρεί το χάσμα ανάμεσα στα φύλα. «Το μόνο που κάνει είναι να ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά του μίσους» λένε οι επικριτές του.
Στην Κίνα του 2025, όπου οι γυναίκες εξακολουθούν να πιέζονται από τις οικογένειές τους και την κοινωνία, προκειμένου να κάνουν έναν «καλό γάμο», αντί να κυνηγούν καριέρα, τέτοια «παιχνιδάκια» δείχνουν πόσο μακριά είναι ακόμη η ουσιαστική ισότητα.
protothema.gr
