Ένα ραδιόφωνο και ένα μουσικό όργανο (μπάντζο), δύο πολύ προσωπικά αντικείμενα, ψηφίδες της προσωπικότητας του ήρωα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, Μιχαλάκη Καραολή, παραδόθηκαν σήμερα στο Μουσείο Αγώνος κατά τη διάρκεια τελετής από το Υφυπουργείο Πολιτισμού. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε ανήμερα της επετείου του απαγχονισμού του ήρωα από τις βρετανικές Αρχές.
Ο αδελφότεκνος του ήρωα, επίσης Μιχαλάκης Καραολής, σημείωσε στη διάρκεια της τελετής: «Ον οι θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος, δηλαδή, εκείνον που αγαπούν οι θεοί, παίρνουν τον κοντά τους. Αυτό χαρακτηρίζει τον θείο μου τον Μιχαλάκη, διότι ήταν χρυσό παιδί».
«Μαζευτήκαμε εδώ, 68 χρόνια μετά τον απαγχονισμό του Μιχαλάκη και του Ανδρέα Δημητρίου. Φέρνουμε στη μνήμη μας τον λαμπρό νέο που μαρτύρησε για την πατρίδα του. Ο Μιχαλάκης Καραολής, παιδί του Σάββα και της Παναγιώτας από το Παλαιχώρι, υπήρξε ανήσυχο πνεύμα, αεικίνητος και παράλληλα μια ήρεμη δύναμη, με αντοχές που τον ακολούθησαν ως τον πρόωρο και άδικο θάνατό του, μόλις στα 23 του χρόνια. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του το Παλαιχώρι και ήρθε στη Λευκωσία, όπου αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή με άριστα και υποτροφίες».
Ο Μιχαλάκης Καραολής, όπως ανέφερε, ήταν πολυμαθής και τον χαρακτήριζε δίψα για μάθηση. «Ήταν εξαίρετος γνώστης της αγγλικής γλώσσας, αθλητής στίβου στο ΓΣΠ και στον ΑΠΟΕΛ, λάτρης της μουσικής. Εξού και το πάντζο (έχει και ένα βιολί, το οποίο βρίσκεται στην κατοχή άλλων συγγενών) και το ραδιόφωνό του, το οποίο ήταν στολίδι της εποχής», είπε και πρόσθεσε ότι ο Μιχαλάκης ήθελε να είναι μέσα σε όλα.
«Θυμάμαι τον πατέρα μου, Ανδρέα, να μας αναφέρει χαρακτηριστικά ότι δεν τον χωρούσε η Κύπρος τον Μιχαλάκη. Ήταν πολύ μικρή. Διάβαζε βιβλία από οπουδήποτε, ακόμη και από τα σκουπίδια. Στην Αγγλική Σχολή ήταν αναμεμειγμένος σε όλες της δραστηριότητες, τις αθλητικές, τις κοινωνικές, στα περιοδικά. Μέχρι σήμερα οι συμμαθητές τους και το σχολείο του τον τιμούν με μνημόνευση και τρισάγιο στην προτομή του».
Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ, υπογραμμίζει, τον βρίσκει και πάλι πρώτο. «Πρώτος στις ομάδες του εκτελεστικού της Λευκωσίας. Ήταν δημόσιος υπάλληλος, ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει τα έξοδα για τις σπουδές τους στην ιατρική, καθώς ήταν πενιχρά τα εισοδήματα της οικογένειάς του. Ήταν ο στόχος του να σπουδάσει. Ο αγώνας τον βρίσκει στο Τμήμα Φόρου Εισοδήματος».
Ο ίδιος θα συμμετάσχει μαζί με την ομάδα του στην εκτέλεση ενός αστυνομικού συνεργάτη των Άγγλων στο τέλος Αυγούστου του ’55. «Από εκεί ξεκινάει μια πορεία θανάτου του Μιχαλάκη. Οτιδήποτε έκανε, οδηγούσε στο θάνατό του. Γράφτηκε, όμως με χρυσά γράμματα στην ιστορία του τόπου και έμεινε αθάνατος».
Ο ανιψιός του ήρωα σημείωσε ότι με μεγάλη χαρά και συγκίνηση προσφέρει αυτά τα δύο ταπεινά, όπως τα χαρακτήρισε, αλλά και σημαντικά προσωπικά αντικείμενα του Μιχαλάκη Καραολή. «Ως ένδειξη εκτίμησης στο έργο που επιτελεί το Μουσείο Αγώνος και ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές της Κύπρου».
