Η ΑΕΛ έμοιαζε έτοιμη να κάνει το ιδανικό πέρασμα από το ντέρμπι, όμως η πραγματικότητα την προσγείωσε απότομα. Προηγείτο με 2-0, είχε το μομέντουμ, τον έλεγχο και την ψυχολογία, αλλά δεν κατάφερε να κρατήσει ούτε τακτική σταθερότητα ούτε καθαρό μυαλό, επιτρέποντας στον Απόλλωνα να γυρίσει στο παιχνίδι και να πάρει τον βαθμό (2-2). Η απογοήτευση στο «στρατόπεδο» των γαλαζοκίτρινων είναι εμφανής: το αποτέλεσμα μοιάζει περισσότερο χαμένη ευκαιρία παρά θετικό βήμα, γιατί η ομάδα είχε στα χέρια της το μεγάλο ντέρμπι και το άφησε να της ξεφύγει.
Το 2-2 με τον Απόλλωνα αφήνει πίσω του μια σειρά από συμπεράσματα που αγγίζουν τόσο την απόδοσή της όσο και τη διαχείριση κρίσιμων στιγμών. Για δεύτερο συνεχόμενο ματς παρουσιάστηκε ανταγωνιστική, έβγαλε ενέργεια στο γήπεδο και κατάφερε να χτίσει προβάδισμα δύο τερμάτων, όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη.
Η ομάδα του Ούγκο Μαρτίνς μπήκε στο ματς ανεβάζοντας σταδιακά ένταση και από το 15’ και μετά πήρε τον πλήρη έλεγχο. Κέρδισε τις μονομαχίες, έκλεψε μπάλες ψηλά και αξιοποίησε την πίεση στον άξονα. Το πέναλτι που μετέτρεψε σε γκολ ο Σινγκ και το δοκάρι του Γκλάβσιτς ήταν δείγματα της ανωτερότητας σε εκείνο το διάστημα.
Το 2-0 στις αρχές της επανάληψης με τον Νατέλ έμοιαζε να «κλειδώνει» τα πάντα. Το μομέντουμ ήταν ξεκάθαρα υπέρ της ΑΕΛ. Και όμως, η εικόνα αυτή εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα όσο δημιουργήθηκε. Η απευθείας εκτέλεση κόρνερ του Βάισμπεκ που κατέληξε στα δίχτυα (με ευθύνη του Οτσόα) έφερε αναστάτωση. Χάθηκε η συγκέντρωση, το πλάνο άμυνας σε στατικές φάσεις και η συνοχή στις γραμμές. Λίγα λεπτά μετά, η ισοφάριση βρήκε την ΑΕΛ ανοργάνωτη και ψυχολογικά «παγωμένη». Το δίλεπτο-τρίλεπτο που χάνεται ο έλεγχος γίνεται μόνιμο πρόβλημα. Στο φινάλε κινδύνεψε κιόλας· αν κάποιος είχε μεγαλύτερη ορμή για το τρίτο γκολ, αυτός δεν ήταν η ΑΕΛ.
Το μεγαλύτερο «χαμένο κέρδος» είναι οι τρεις βαθμοί που θα την έφερναν ισόβαθμη με τον Απόλλωνα. Αντίθετα, έμεινε σταθερή στο -3, χάνοντας την ευκαιρία να μπει για τα καλά στη διεκδίκηση της εξάδας μέσω ενός ντέρμπι που είχε στη… χούφτα της.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα ήταν αρνητικά. Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι η ΑΕΛ παρουσιάζει στοιχεία ομάδας με αρχές, ρυθμό και σαφέστερη επιθετική ταυτότητα. Παρά την απογοήτευση, η εικόνα της, ειδικά στο πρώτο μέρος, είναι ενθαρρυντική. Η άνοδος στην απόδοσή της είναι πραγματική και η πίστη για είσοδο της ομάδας στην πρώτη εξάδα δικαιολογημένη.
