Έχοντας εκδώσει το πρώτο του ιστορικό μυθιστόρημα «Ματωμένα Όνειρα», με φόντο την τουρκική εισβολή του 1974, σε ηλικία μόλις 16 ετών, ο Πέτρος Παπαδόπουλος επανέρχεται με την «Εισβολή 1570», μια μυθιστορηματική κατάδυση στην οθωμανική πολιορκία της Αμμοχώστου. Νομικός με ειδίκευση στο διεθνές δίκαιο και σπουδές στο Κέμπριτζ και τη Γενεύη, ο Παπαδόπουλος συνδυάζει τη νομική του κατάρτιση με τη λογοτεχνική του ματιά, φωτίζοντας ζητήματα εξουσίας, σύγκρουσης και ηθικής μέσα από την ιστορική μυθοπλασία.
–Ως παιδί της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, πώς βιώνεις τον ιστορικό παραλληλισμό της οθωμανικής εισβολής του 1570 με την τουρκική εισβολή του 1974; Τραγωδία η μια, τραγωδία και η άλλη. Το ζήτημα είναι πως λίγοι γνωρίζουν για την οθωμανική εισβολή του 1570, η οποία αποτελεί τρανό παράδειγμα πως υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία που ο εισβολέας πάτησέ το πόδι του στο νησί μας. Για εμένα, τούτες οι τραγικές και ιδιαίτερα μεταβατικές στιγμές, αποτέλεσαν κι αποτελούν πηγή έμπνευσης. Εμπνέομαι από τους αγώνες του τόπου μου και των λαών γενικά για τις αξίες και τα ιδανικά τους. Ίσως να θέλω να δικαιώσω όσους πόνεσαν από του πολέμου το αγρίμι. Ίσως να θέλω να κάμω κι εγώ τη δική μου δικαιοσύνη προς την πατρίδα μας- και σε κάθε πατρίδα- που τόλμησαν οι άπληστοι των εθνών να ρίξουν βλέμμα πάνω της και να προσπαθήσουν να τσαλαπατήσουν με των κανονιών τη δύναμη. Θαρρώ πως πάντα μ’ αρέσει να στέκω δίπλα στους αδύναμους και να τους υπερασπίζομαι. Ετούτο κάμνω και μέσα από τα βιβλία μου: μυθοπλαστικά απεικονίζω τις τραγικές ανθρώπινες στιγμές που ιστορικά βίωσε η πατρίδα μας.
–Πώς η πόλη φρούριο του 1570 «συνομιλεί» με την πόλη- φάντασμα του 2025; Διαμπερής πληγή η πόλη- φάντασμα. Πλέον, στέκει και χαιρετά βουβή τα περασμένα μεγαλεία. Σκέφτεται πώς θα ήταν τα σοκάκια της σαν θα έσφυζαν πάλι, όπως παλιά, με ζωή κι ανθρώπινες λαλιές. Συλλογιέται πώς μπορεί μια μέρα, αντί από τις απαίσιες ιαχές των σειρήνων και των τυμπάνων του πολέμου κι αντί για αγκάθινο στεφάνι, να υπάρξει ακμή, ευημερία και ειρήνη. Μέσα στις σκέψεις και στους συλλογισμούς, η Αμμόχωστος καταλαβαίνει- διότι η πόλη πάντα καλά ξέρει- πως η ίδια αγωνία με τότες την κυριεύει: θα το πάρουν απόφαση οι ισχυροί να κάμουν στην ειρήνη προσευχή; Η πόλη βέβαια ασφυκτιεί από τις αλυσίδες των τυράννων που κάθε φορά επιθυμούν τις δικές τους βουλές να επιβάλουν. Της φεουδαρχίας η απαίσια τυραννία των Ενετών βρήκε τους Έλληνες να πρέπει να πάρουν δυσεπίτευκτες αποφάσεις για να δώσουν μάχες άλλων. Κι άλλαξε με τους Οθωμανούς, τους Τούρκους, η σκυτάλη του κατακτητή και τώρα η Αμμόχωστος ακόμα ελευθερία καρτερεί…
–Πώς προσεγγίζεις το θέμα της ενδοχριστιανικής έντασης και της πολιτισμικής συνύπαρξης σε εποχές κρίσης; Αρκετές φορές είναι έντονος ο διχασμός ανάμεσά σε ανθρώπους διαφορετικούς- θρησκευτικά, εθνικά, πολιτιστικά, ιδεολογικά- κι αυτό αναδεικνύεται ακόμη πιο ισχυρό σ’ εποχές κρίσης όπου οι άνθρωποι χαμένοι μέσα στης μοίρας τις βουλές, τρέμουν κι επιδιώκουν να βρουν αποδιοπομπαίους τράγους. Θεωρώ ότι στο βιβλίο μου, μέσα από τα προσωπικά διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι ήρωες ένεκα των κρίσιμων εποχών της παρακμής, αναδύεται η τραγικότητα των απλών ανθρώπων οι οποίοι επιθυμούν ν’ αφεθούν ελεύθεροι να ζήσουν φυσιολογικά, πέρα από δόγματα και ηγεμόνες. Φυσικά, για τους Έλληνες της Κύπρου, δυνάστες ήταν και οι Ενετοί, δυνάστες και οι Οθωμανοί. Η ενετική φεουδαρχία είχε κατασπαράξει τους Έλληνες στην Κύπρο. Ωστόσο, παρόλο που αρκετοί είχαν λιποτακτήσει κι επαναστατήσει, κάποιοι τελικά έμειναν και πολέμησαν στο πλευρό των Ενετών, ισορροπώντας ανάμεσα στις ποικίλες εντάσεις και υπερασπιζόμενοι τις κοινές τους χριστιανικές αξίες.
–Τι διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε απ’ αυτό; Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε ν’ αγωνιζόμαστε για αρχές κι αξίες που έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από προσωπικά συμφέροντα κι εγωιστικές συγκρούσεις, κάνοντας πέρα την έχθρα και μαθαίνοντας να δίδουμε έμφαση σ’ αυτά που μας ενώνουν και μας φέρνουν πιο κοντά.
–Υπάρχουν κοινές αρχές ανάμεσα στο διεθνές δίκαιο και την ιστορική λογοτεχνία; Ως δικηγόρος με εξειδίκευση στο διεθνές δίκαιο, έχω μάθει να σκέφτομαι δημιουργικά και οικουμενικά και το εκφράζω αυτό γράφοντας ιστορικά μυθιστορήματα. Η νομική επίσης απαιτεί αναλυτική σκέψη κι επιμονή. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και για τη λογοτεχνία. Επιπλέον, στο διεθνές δίκαιο καλό είναι να έχεις ιστορικές γνώσεις, αλλά και να γνωρίζεις γενικά τη γεωπολιτική. Αυτό ισχύει και για την ιστορική λογοτεχνία. Πιο σημαντικό όμως, είναι το ψηλό αίσθημά μου για δικαιοσύνη. Αυτό θεωρώ πως είναι και η κινητήρια δύναμή μου.
–Πιστεύεις ότι η λογοτεχνία μπορεί να φωτίσει πλευρές της ιστορίας που μένουν στο σκοτάδι; Είναι ένα ισχυρό εργαλείο ώστε να βγουν από το περιθώριο εποχές που ξεχάστηκαν άθελα ή ηθελημένα. Ετούτο είναι ένα από τα πράγματα που επιδιώκω μέσα από τα βιβλία μου. Επιθυμώ μέσα από τη μυθοπλασία να φέρω πιο κοντά τον κόσμο με την ιστορική πραγματικότητα, την παράδοση, τις ιστορικές αλήθειες, αλλά και να παρέχω δικαίωση στις ανθρώπινες σχέσεις και τις αδικημένες μορφές της τότε εποχής μέσα από έναν έντονο συναισθηματικό λαβύρινθο όπου το καθήκον συγκρούεται με την προσωπική επιθυμία.
Εκδ. Εν Τύποις
Σελ. 408
Τιμή: €20.60
* Το βιβλίο του Πέτρου Παπαδόπουλου «Εισβολή 1570» παρουσιάζεται την Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου στις 7μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο Πάνος Σολομωνίδης στη Λεμεσό από τον τέως Υπουργό Παιδείας Πρόδρομο Προδρόμου. Χαιρετισμοί: Βούλα Κοκκίνου (εκδότρια), Γιάννης Αρμεύτης (Δήμαρχος Λεμεσού), Ευθύμιος Δίπλαρος (βουλευτής)
Ελεύθερα, 3.8.2025
