Ο τρόπος που λειτουργούν τα ποδοσφαιρικά σωματεία -και οι ομάδες στο γήπεδο- δεν είναι άσχετος με τον τρόπο που αξιολογούν, σκέφτονται, αποφασίζουν, πράττουν, μετανιώνουν, ανακαλούν, υπαναχωρούν, υπογράφουν, ακυρώνουν, ψηφίζουν οι άνθρωποι που συνθέτουν τα σωματεία, τις ομάδες, τις κερκίδες, τις κοινωνίες. Το χιλιοειπωμένο: «Το ποδόσφαιρο είναι καθρέφτης της κοινωνίας».
Η επιτυχία του Χένινγκ Μπεργκ στον πάγκο της Ομόνοιας, μετά τη νέα συμφωνία που υπέγραψε για διετές συμβόλαιο, δεν εξαρτάται από τον ίδιο. Εξαρτάται μόνο σε κάποιο βαθμό από τον ίδιο.
Όλοι συνηθίζουν να λένε «θα κριθεί από τα αποτελέσματα ο προπονητής». Ναι, αλλά πολλοί εννοούν -κι ας μην το λένε- «θα κριθεί από τα αποτελέσματα στα φιλικά», άλλοι εννοούν «θα τον κρίνουμε στην Ευρώπη», άλλοι περιμένουν την πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα για να κραυγάσουν «σας τα λέγαμε» και υπάρχουν ευτυχώς και αυτοί οι λίγοι που λένε «περιμένετε».
Προφανώς αυτά δεν αφορούν μόνο τον κ. Μπεργκ και την Ομόνοια. Αφορούν όλες τις ομάδες, όλους τους προπονητές. Και κυρίως, αφορούν όλους μας.
Αφορούν τον τρόπο που εμείς όλοι, εντός και εκτός ποδοσφαίρου, αντιλαμβανόμαστε σχεδιασμούς, έργα, προοπτικές, φιλοσοφίες, ιδεολογίες, πολιτικές και τον τρόπο που αξιολογούμε ανθρώπους που αναλαμβάνουν ρόλους, καθήκοντα, αρμοδιότητες.
Επιστρέφουμε στο παράδειγμα Χένινγκ Μπεργκ. Ότι είναι μια τρομερή προσωπικότητα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ούτε σήμερα -λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του κυπέλλου με την ΑΕΚ- αλλά ούτε αύριο, αν κάτι δεν πάει καλά στη νέα του θητεία στην Ομόνοια.
Στ’ αλήθεια, όμως, πιστεύουμε πως όλοι αναγνωρίζουν την ποιότητα του Μπεργκ ως προπονητή και καθοδηγητή;
Όταν ο πλανητάρχης αποφασίζει τη μια μέρα δασμούς 20%, την άλλη μέρα δασμούς 40%, την παράλλη 90% και στο τέλος λέει 10%, όταν όλο και πιο συχνά ο ειρμός αγνοείται ακόμα και από τις πραγματικά καθοριστικές αποφάσεις κυβερνήσεων και οργανισμών, περιμένουμε στ’ αλήθεια να έχει μια σταθερή θέση και μια λογική συνέπεια στις σκέψεις και τις τοποθετήσεις του ο απλός παγκόσμιος πολίτης; Και πολύ περισσότερο ο ποδοσφαιράνθρωπος στην κερκίδα ή τον καναπέ ή την καφετέρια;
Με την ίδια ακριβώς «λογική» διαδικασία και με την ίδια ευκολία που ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας απαξιώνει -εργολαβικά- ανθρώπους και κοινωνικές-πολιτικές δυνάμεις με έργο και προσφορά, για να αναδείξει και να προωθήσει ανθρώπους που πατούν όχι στη γνώση και την παιδεία και την εκπαίδευση και την εντιμότητα αλλά μόνο στην ορμή, την οργή, το ένστικτο, το πάθος, τον φανατισμό, την άγνοια, τη μισαλλοδοξία, τη διαστρέβλωση και το άρπα-κόλλα, απαξιώνονται, παραμερίζονται, λοιδωρούνται οι επαγγελματίες σε όλους τους χώρους. Του ποδοσφαίρου περιλαμβανομένου.
Και είναι τόση πολλή και μεγάλη η ελαφρότητα με την οποία αξιολογεί μια μεγάλη μερίδα, αν όχι η πλειοψηφία, που δεν της επιτρέπει να δει τι πραγματικά υπόσχεται και τι πραγματικά μπορεί να δώσει ένας πρόεδρος, ένας βουλευτής, ένας ευρωβουλευτής, ένας προπονητής, ένας παίκτης, ένας συνάδελφος.
Εν ολίγοις, κ. Μπεργκ η στήλη ανησυχεί. Δεν θα κριθείτε ψύχραιμα, δίκαια, λογικά, υπομονετικά, ορθολογικά. Από την κερκίδα και τους καναπέδες. Τίποτε στη σημερινή πραγματικότητα δεν εγγυάται κάτι τέτοιο. Υπάρχει μια ελπίδα να σε στηρίξει έντιμα η διοίκηση που σε επέλεξε. Σου θυμίζω, αγαπημένε Νορβηγέ, πως όταν έπαιξε τα πρώτα παιγνίδια πέρσι ο Νταμπράουσκας, πανηγυρίζαμε για το επιθετικό ποδόσφαιρο, τον… πλουραλισμό στην ανάπτυξη, τα πολλά γκολ, τις νίκες, τις προκρίσεις στην Ευρώπη, το θέαμα.
Και μετά… Μετά μάς έκαναν 5-6 κλασικές ευκαιρίες ανά αγώνα η Καρμιώτισσα και ο πάσα ένας και αποφασίσαμε, πλειοψηφικά, πως δεν ξέρει να παίζει άμυνα ο άνθρωπος και αυτό ήταν καταστροφικό, αποφασίσαμε, διότι… «η άμυνα δίνει πρωταθλήματα». Και αντί να λυθεί το οποιο πρόβλημα, λύθηκε το συμβόλαιο του προπονητή. Πάντα και παντού πρόσφορη η εύκολη λύση.
Όταν μετά ο Γιάννης Αναστασίου προσπάθησε να παίζει άμυνα, με αποτέλεσμα να κάνουμε μια ευκαιρία την εβδομάδα για κάποιο διάστημα, είπαμε, κατά πλειοψηφία, πως δεν έχει κότσια να παίξει επιθετικά. Αλλά η ομάδα είχε τελικά την καλύτερη επίθεση στα στατιστικά.
Και τώρα εσείς κ. Μπεργκ. Ξέρει όλη η Κύπρος με ποιο τρόπο στήνετε -μεγαλοφυώς- τις ομάδες σας, με προσήλωση στη βαθμοθηρία και όχι κατά προτεραιότητα στο θέαμα. Αυτό επιλέγετε να κάνετε σε όλες τις ομάδες σας και το κάνετε πάρα πολύ καλά. Προφανώς αυτό θα (ξανα)κάνετε και στην Ομόνοια. Αυτό πρέπει να αναμένουν όλοι από εσάς, δεν είναι;
Αλλά, η στήλη ανησυχεί πως είναι θέμα χρόνου να σας φωνάζει πάλι η χορωδία της μάζας (παρόλο που γνωρίζει πλέον πολύ καλά ποιος είστε και πώς παίζετε) «κάμε αλλαγή ρε κκέλη», «βάλε επιθετικό, τρώμεν τες», «ρε, μα εν θωρείς;». Πάλι θα σας ζητούν να παίξετε όπως αυτοί θέλουν και όχι όπως εσείς επιλέξατε μέσα από χρόνια δοκιμασίας και επιτυχίας στα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Καλή επιτυχία σε όλους τους προπονητές του κόσμου, σε όλους τους ανθρώπους με διάθεση και δυνατότητα να προσφέρουν, σε όλους όσοι δεν υποκύπτουν στις κραυγές και «τες πουρούδες».
