Ο Τραμπ βαδίζει προς μια αποτυχία στο Ουκρανικό; Πιέζει μεν σκληρά για να πετύχει μια συμφωνία που θα τερματίσει τον πόλεμο, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις η ανυπομονησία είναι εχθρός.
Ο πρόεδρος φαίνεται να πιέζει για μια συμφωνία που θα θέσει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα της Ουκρανίας, κλονίζοντας έτσι τα θεμέλια του Ελεύθερου Κόσμου. Ο Πούτιν απαιτεί εδαφικές παραχωρήσεις που θα θέσουν σε θανάσιμο κίνδυνο την ικανότητα του Κιέβου να αμυνθεί ενάντια σε μια επόμενη ρωσική επίθεση. Στο παρασκήνιο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες φοβούνται ότι ο Τραμπ είναι έτοιμος να εγκαταλείψει τον στόχο μιας πραγματικά ανεξάρτητης Ουκρανίας.
Ο Πούτιν επανειλημμένα έχει πει ψέματα στον πρόεδρο, και ο Τραμπ παραδέχεται ότι ο Πούτιν τον έχει παραπλανήσει. Ως αντίδραση, απείλησε να στείλει πυραύλους Tomahawk μεγάλης εμβέλειας στην Ουκρανία, διαμηνύοντας ότι το Κίεβο δεν πρέπει να παραχωρήσει εδάφη και ότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα ενταθούν.
Τώρα ο Τραμπ υποχωρεί. Είπε στον Ζελένσκι ότι οι ΗΠΑ δεν θα στείλουν Tomahawkκαι ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο. Το μήνυμα είναι σαφές: η δημοκρατία που έχει υποστεί εισβολή πρέπει να αποδεχθεί τα περισσότερα αιτήματα του Πούτιν.
Πώς επηρεάζει αυτή η υποχώρηση την αξιοπιστία του προέδρου Τραμπ έναντι του Πούτιν και του Σι Τζινπίνγκ;
Αν ο Τραμπ επιμείνει σε αυτή την πορεία, κάποια κράτη θα καταλήξουν στο ιστορικό και -κυριολεκτικά- τρομακτικό συμπέρασμα ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον αξιόπιστος σύμμαχος και καλύτερα να προσεγγίσουν την Κίνα. Και η Ευρώπη, όχι μόνο το ανατολικό και το κεντρικό της τμήμα, θα “σκύψουν το κεφάλι” στο Κρεμλίνο.
Η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία, η Γερμανία και άλλα κράτη ενδέχεται να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα ως μέσο αποτροπής της Κίνας, της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας. Αλλά ακόμη και με πυρηνικά όπλα, αυτές οι χώρες θα δυσκολευτούν να ακολουθήσουν πραγματικά ανεξάρτητες εξωτερικές και οικονομικές πολιτικές. Η φυσική τους ασφάλεια μπορεί να είναι εξασφαλισμένη, αλλά όχι η ελευθερία δράσης τους.
Η ανησυχία των συμμάχων μας έχει ενταθεί με την επιβολή των δασμών Τραμπ. Ορισμένα κράτη αρχίζουν να αναρωτιούνται αν η Κίνα είναι πιο αξιόπιστος εμπορικός εταίρος από τις ΗΠΑ. Ο άτσαλος τρόπος με τον οποίο οι ΗΠΑ έχουν χειριστεί το ζήτημα των δασμών έχει δημιουργήσει αμφιβολίες για τη σταθερότητά τους. Η συνεχιζόμενη αναταραχή δεν μπορεί να είναι θεμέλιο για διαρκή ειρήνη και ευημερία. Και μόνο οι δασμοί αποτελούν εμπόδιο μεταξύ των παραγωγών προϊόντων και υπηρεσιών και των αγοραστών τους.
Εξαιτίας των λαθών που έχουν κάνει οι ηγέτες και οι κεντρικοί τραπεζίτες των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ιαπωνίας, η παγκόσμια οικονομία δεν έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο στον 21ο αιώνα. Ως εκ τούτου, παρατηρείται πολιτική αναταραχή και άνοδος μη παραδοσιακών και συχνά εξτρεμιστικών κομμάτων. Αυτού του είδους τα ευρωπαϊκά κόμματα συμπαθούν τον Πούτιν.
Αυτό που κάνει την όλο και πιο αβέβαιη παγκόσμια κατάσταση ακόμη πιο ανησυχητική είναι η αντίληψη -που εντείνεται- ότι η Ουάσιγκτον επιθυμεί να αποδυναμωθεί το δολάριο για να βελτιώσει το εμπορικό της ισοζύγιο. Αυτή η επικίνδυνη αυταπάτη φαίνεται πως συντηρείται, παρόλο που η υποτίμηση ενός νομίσματος είναι ο ορισμός του νομισματικού πληθωρισμού. Δοκιμάσαμε αυτό το “φάρμακο” τη δεκαετία του 1970 και ξανά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με καταστροφικές συνέπειες και στις δύο περιπτώσεις, όχι μόνο για εμάς αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο.
Forbes
