Ήμουν προετοιμασμένος να πληροφορηθώ οτιδήποτε άλλο από τον ανόητο Κύπριο(;) ευρωβουλευτή, Φειδία Παναγιώτου. Να ενστερνιστεί, για παράδειγμα, το αφήγημα και άλλων δικτατοριών όπως είναι το Ιράν και η Κίνα. Περίμενα ότι θα ακούγαμε την πομπώδη τοποθέτηση του για τον πόλεμο του Ισραήλ και των ΗΠΑ με τη θεοκρατική Τεχεράνη.
Είχα την ελπίδα ότι θα συνέχιζε το ανάρμοστο και βρώμικο παιγνίδι του με τον αυταρχικό πρόεδρο της Ρωσίας και δεν θα ασχολείτο άλλο με το Κυπριακό, μετά το περυσινό στραπάτσο, όταν επέλεξε την μαύρη επέτειο της δεύτερης τουρκικής εισβολής, στις 14 Αυγούστου του 1974, για να ξεπλύνει την κατοχική δύναμη και τον Αττίλα.
Δυστυχώς διαψεύστηκα. Μέσα στο πλαίσιο μίας αρρωστημένης αντίληψης, ότι είναι «πολίτης του κόσμου» και όχι της διχοτομημένης Κύπρου, ότι είναι ο ψευτό-μαγκας που «όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει», πήγε στην κατεχόμενη Λευκωσία για να επισκεφθεί τον κατοχικό ηγέτη Ερσίν Τατάρ στο «παλάτι» του, που έχει κτιστεί παράνομα σε γη προσφύγων.
Η δικαιολογία ήταν για να του πάρει συνέντευξη. Το γεγονός ότι είναι ευρωβουλευτής της Κυπριακής Δημοκρατίας, που εξελέγη από τον κυπριακό λαό, δεν του πέρασε φυσικά από το μυαλό. Για τον εν λόγω Φειδία η μετάβασή του στο «προεδρικό» του Ερσίν Τατάρ είναι το ίδιο ως να επισκέπτεται το γραφείο ενός εκλεγμένου ηγέτη σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.
Είναι εύκολο να «δικαιολογηθεί» η πράξη του με όσα λέγονται σε παρόμοιες περιπτώσεις: ότι είναι νέος και δεν ξέρει, ότι έχει άγνοια κινδύνου, ότι δεν καταλαβαίνει, ότι δεν γνωρίζει ιστορία, που είναι και το πιο βασικό. Όμως, φοβάμαι, ότι δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω. Ότι κάνει ο Φειδίας γίνεται επίτηδες και στη βάση στρατηγικής. Και είναι ψευτοδικαιολογία να υποστηρίζεται πως προκαλεί μόνο και μόνο για να κερδίζει χρήματα μέσα από τα κοινωνικά του δίκτυα. Διότι συμβαίνει και αυτό.
Ο Φειδίας δεν είναι ανόητος, όπως συχνά-πυκνά τον χαρακτηρίζω. Είναι επικίνδυνος και παίζει ένα ρόλο που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του κυπριακού λαού και γενικά του Ελληνισμού. Είναι Κύπριος(;) ευρωβουλευτής και εξυπηρετεί για δεύτερη φορά αδιάντροπα τα τουρκικά συμφέροντα. Η πρώτη, όπως ανέφερα, ήταν η άθλια δήλωση του πέρυσι, στις 14 Αυγούστου, όταν οι Έλληνες της Κύπρου τιμούσαν τους νεκρούς της δεύτερης εισβολής και θυμόντουσαν με πόνο την προσφυγιά.
Την ίδια στιγμή, αποδέχεται τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία -παρόμοια πράξη με την τουρκική στην Κύπρο- και προωθεί το πιο άθλιο αφήγημα του Βλαδίμηρου, για τα παιδιά της Ουκρανίας που άρπαξε ο ρωσικός στρατός και τα μετέφερε σε στρατόπεδα στη Ρωσία, όπου τα εκπαιδεύει για να γίνουν γενίτσαροι εναντίον της πατρίδας τους. Η απαγωγή των παιδιών, ως γνωστό, είναι έγκλημα πολέμου. Για τον ανεκδιήγητο Φειδία είναι μία …καλή πράξη.
Δεν γνωρίζω τι μπορεί να πράξει η κυβέρνηση της Κύπρου για την περίπτωση του. Δεν έχω ιδέα των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αν μπορεί, π.χ., ένας ευρωβουλευτής να κερδίζει χρήματα από πράξεις και εναντίον της ίδιας της Πατρίδας του, μέσω της χρήσης των κοινωνικών δικτύων. Όπως και να έχουν τα πράγματα, καλώς έπραξε το Προεδρικό Μέγαρο και τον αποκάλυψε, όπως και όλα τα κόμματα πλην του ΑΚΕΛ, το οποίο μέχρι της στιγμής που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει τοποθετηθεί για την απαράδεκτη πράξη του.
Συμφωνεί άραγε ο γενικός γραμματέας του κομμουνιστικού κόμματος της Κύπρου ή τα βάζει όλα στο καζάνι του δήθεν «εθνικισμού» -και εννοώ τις αντιδράσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του Κυπριακού Ελληνισμού. Διότι αν συμφωνεί, γιατί δεν επισκέπτεται και αυτός το «σαράι» του Τατάρ. Πρέπει να τοποθετηθεί το ΑΚΕΛ, έχει υποχρέωση.
Η πρόεδρος του ΔΗΣΥ έκανε μία αναφορά μιλώντας για ‘απαράδεκτο και καταδικαστέο περιστατικό, με ευρωβουλευτή που έδωσε υπόσταση στο ψευδοκράτος’. Ευτυχώς έσωσε την παρτίδα για την κυπριακή Δεξιά ο ευρωβουλευτής Μιχάλης Χατζηπαντέλας.
Η «λαίλαπα Φειδίας» πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είναι άλλο η ελευθερία του λόγου -την οποία υποστηρίζουμε με πάθος- και άλλο η προσβολή των ιερών και οσίων της Πατρίδας. Η μέχρι σήμερα δράση του είναι ύποπτη. Σε άλλες εποχές ο εν λόγω ευρωβουλευτής θα μπορούσε να κατηγορηθεί για «πεμπτοφαλαγγισμό».
Πάντως, απαιτείται περισσή προσοχή. Διότι αν η Τουρκική Υπηρεσία Πληροφοριών, η γνωστή ΜΙΤ, θελήσει να δημιουργήσει πρόβλημα στην Κυπριακή Δημοκρατία, θα μπορούσε να προκαλέσει κακό στον ευρωβουλευτή και να το φορτώσει στους Ελληνοκύπριους. Οι Τούρκοι δεν παίζουν με αυτά τα θέματα. Γι’ αυτό οι αρχές πρέπει να του δώσουν προστασία όταν βρίσκεται στην Κύπρο, ακόμα και αν ο ίδιος την αρνηθεί για να κάνει το παλικάρι. Όσοι δε, είναι δικαιολογημένα θυμωμένοι μαζί του, ας μην παίξουν άθελά τους το παιγνίδι των Τούρκων. Ας βγάλουν το θυμό τους στις εκλογές, που δυστυχώς αργούν.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Αύριο θα βρεθεί, για τρίτη φορά μέσα σε πέντε μήνες στην Ουάσιγκτον, ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι προσκεκλημένος του Προέδρου Ντόναλντ Τράμπ. Φυσικά η συνάντηση στο Όβαλ Όφις αφορά τα επινίκια μετά το αμερικανικό κτύπημα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Οι δύο ηγέτες αναμένεται να σχεδιάσουν και για το μέλλον. Έχουν σχέδιο για μία νέα Μέση Ανατολή, στην οποία το Ισραήλ αρνείται να συμπεριλάβει την Τουρκία. Θα πείσει ο Νετανιάχου τον Αμερικανό Πρόεδρο; Ουδείς γνωρίζει. Πάντως, το θέμα της προμήθειας των αμερικανικών μαχητικών F-35 στην κατοχική δύναμη, θα τεθεί ακόμα μία φορά από τον Πρωθυπουργό του Εβραϊκού Κράτους. Το Ισραήλ αρνείται, κάθετα και οριζόντια να δεχθεί οποιαδήποτε συμφωνία της Τουρκίας και των ΗΠΑ για το συγκεκριμένο σοβαρότατο ζήτημα, που ενδιαφέρει και απασχολεί την Αθήνα και τη Λευκωσία. Πάντως, το Ισραήλ χρωστά και στην Κύπρο και στην Ελλάδα…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Δεν ήξερε, δεν ρώταγε ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ. Ευρισκόμενος στην Αμερική για ιδιωτικούς λόγους ο Νικόλας Παπαδόπουλος έσπευσε να επισκεφθεί τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής. Ναι τον γνωστό Ελπιδοφόρο… Δεν είναι δικαιολογία ότι «τον παρέσυραν κάποιοι Κύπριοι» φίλοι του Αρχιεπισκόπου… Έπρεπε να γνωρίζει.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙΙ: Αυτοί οι τύποι του ΟΠΕΚ, που εκμεταλλεύονται το όνομα του μακαρίτη του Γιάννου Κρανιδιώτη τίμησαν την Ερατώ Μαρκουλή και τον Τουμάζο Τσελεπή, γιατί άραγε; Από την εκδήλωση δεν μπορούσε να λείπει ο εξ Αθηνών μαϊντανός, ο καθηγητής Παναγιώτης Ιωακειμίδης, ο οποίος επέστρεψε στην ελληνική πρωτεύουσα και έβγαλε όξος και χολή εναντίον των Ελληνοκυπρίων. Θυμάμαι τις κουβέντες μας με τον Γιάννο, που ήταν ένας άδολος πατριώτης και αγωνιζόταν με πάθος για την Κύπρο. Σίγουρα δεν θα υιοθετούσε, αν ζούσε, τις απαράδεκτες θέσεις του ΟΠΕΚ. Δεν θα υποστήριζε ποτέ την παράδοση του νησιού στην κατοχική Τουρκία…
