Η κρίση στο Ουκρανικό συνεχίζεται. Οι προσπάθειες επίλυσης του προσκρούουν σε διάφορα εμπόδια. Εμπόδια τα οποία προοιωνίζουν και άλλα δεινά, κυρίως για τον ουκρανικό λαό. Πηγή των αδιεξόδων είναι μία. Και η ίδια ισχύει και για άλλες περιπτώσεις ανα το παγκόσμιο. Ποια είναι αυτή; Το γεγονός ότι ζούμε πλέον σε ένα σημείο ανάπτυξης του διεθνούς πολιτικού σκηνικού, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην, του μόνου υπάρχοντος κοινού σπιτιού για όλα τα Κράτη. Ερήμην των Ηνωμένων Εθνών. Τα οποία βέβαια ούτε άψογα λειτουργούν, ούτε αρκούντως αποτελεσματικά. Όμως παραμένουν το μοναδικό κοινό σπίτι όλων των Κρατών. Εκείνος ο Οργανισμός στον οποίο μπορεί να ακουστεί η φωνή των μικρών και μικρομεσαίων Κρατών. Εκεί όπου από καιρού εις καιρό η φωνή των πολλών μπορεί να θεσμοθετήσει ζητήματα παγκόσμιου και πανανθρώπινου ενδιαφέροντος, κόντρα στα συμφέροντα ξεχωριστών πανίσχυρων Κρατών. Μπορεί λοιπόν αυτό το σπίτι να μην είναι πολλές φορές ασφαλές και επαρκές καταφύγιο, αλλά είναι σε αρκετές περιπτώσεις ένα σωσίβιο. Τουλάχιστον για τη δική μας Πατρίδα έτσι λειτούργησε μέχρι σήμερα ανεξάρτητα από τις αδυναμίες και τις παραλείψεις και τις αδικίες του.
Επιστρέφοντας στο Ουκρανικό, θεωρώ ότι η αδυναμία επίλυσης του εντός ΟΗΕ και στη βάση των αρχών του και του ισχύοντος (;) Διεθνούς Δικαίου, αποτελεί ως προείπα την κύρια δυσκολία εξεύρεσης λύσης. Γι’ αυτό ευθύνονται διάφοροι εμπλεκόμενοι πέραν φυσικά της επιτιθέμενης Ρωσίας. Είναι για παράδειγμα πασιφανές, ότι οι ΗΠΑ, για τους δικούς τους λόγους επιθυμούν να τερματίσουν αυτόν τον πόλεμο και την κρίση. Αυτό είναι που εξυπηρετεί τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, τα αμερικανικά οικονομικά συμφέροντα και τις προσωπικές φιλοδοξίες του Προέδρου Τραμπ. Η Ρωσία σε αυτή τη φάση επίσης επιθυμεί για τους δικούς της λόγους και συμφέροντα τερματισμό του πολέμου και μια συμφωνία διακανονισμού (όχι λύσης) η οποία θα ισχυροποιεί τη θέση της διεθνώς και τη θέση της ρωσικής κυβέρνησης στο εσωτερικό. Επίσης εξυπηρετεί τα οικονομικά της συμφέροντα διότι από τη μια εξασφαλίζει εδάφη τα οποία είναι πολύ πλουτοπαραγωγικά και αφετέρου θα τερματιστούν οι υπέρογκες πολεμικές δαπάνες.
Φυσικά ουδείς μπορεί να αγνοήσει τις ιστορικές, θρησκευτικές, εθνολογικές και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Ούτε ακόμα τις διαφορές που είναι ιστορικά διαμορφωμένη μεταξύ Ουκρανίας και άλλων γειτονικών της Κρατών όπως με Πολωνία, Ουγγαρία και Ρουμανία. Όπως επίσης οι διαφορές άλλων χωρών, που στηρίζουν την Ουκρανία, με την Ρωσία. Όπως για παράδειγμα Βαλτικές, Πολωνία, Σουηδία και Φιλανδία. Διαφορές που όλες μαζί περιπλέκουν τη δυνατότητα επίλυσης αυτού του επικίνδυνου προβλήματος.
Η προσπάθεια επίλυσης του Ουκρανικού στη βάση μιας αμοιβαία αποδεκτής συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, με την πρωτοβουλία των ΗΠΑ προσκρούει και στην αρνητική στάση των Ευρωπαϊκών Κρατών της Ένωσης και κυρίως των Γαλλίας, Γερμανίας και εξόχως του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτός ο παράγοντας απαιτεί επίλυση του Ουκρανικού στη βάση της πλήρους υποχώρησης της Ρωσίας (ήττα την αποκαλεί η ΥΠΕΞ της Ε.Ε. κυρία Κάλας). Δηλαδή την πλήρη αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία. Δημοσίως αιτιολογούν τη στάση τους με το επιχείρημα ότι έγινε μια εισβολή και ο εισβολέας οφείλει να πληρώσει. Στη βάση αρχών και ανεξαρτήτως πως φτάσαμε στην εισβολή, έχουν δίκαιο. Πως, όμως να τους πιστέψει κάποιος ότι ενεργούν με βάση αρχές; Πώς να τους πιστέψει ότι απαιτούν εφαρμογή του διεθνούς δικαίου; Πως όταν αυτοί οι ίδιοι που απαιτούν όσα απαιτούν και εμποδίζουν την όποια άλλη συμφωνία, χάρη ενός Κράτους που δεν είναι μέλος της Ε.Ε. ΔΕΝ απαιτούν το ίδιο για ένα άλλο Κράτος, το οποίο είναι θύμα εισβολής και κατοχής για πάνω από 50 χρόνια και το οποίο είναι πλήρες Κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και φυσικά εννοώ την Κύπρο! Την πατρίδα μας. Συνεπώς ούτε για τους ηγήτορες της Ε.Ε. δεν είναι οι αρχές που υπερισχύουν. Ούτε καν τα συμφέροντα του συνόλου της Ε.Ε. Είναι τα οικονομικά συμφέροντα ορισμένων Κρατών μελών που καθοδηγούν τη στάση της Ε.Ε. και φυσικά η στάση ορισμένων χωρών μελών της Ένωσης οι οποίες γειτνιάζουν με τη Ρωσία.
Ιδιαίτερα οι ηγέτες Γαλλίας και Γερμανίας εστιάζουν στη ενίσχυση της χιλιολαβωμένης οικονομίας των χωρών τους και στην προσπάθεια συγκράτησης της κατάρρευσης της. Οι χώρες αυτές και άλλες έχουν πληγεί καίρια από τη κατάρρευση του Μερκελικού μοντέλου ανάπτυξης το οποίο στηρίχθηκε στο φτηνό ξένο εργατικό δυναμικό από τη μια και τη φτηνή ρωσική ενέργεια η οποία τερματίστηκε σιγά – σιγά λόγω πολέμου. Σε αυτό βοήθησαν και οι βρετανικές πράξεις δολιοφθοράς, αλλά δευτερευόντως. Οι ηγέτες Γαλλίας και Γερμανίας μαζί με τον ηγέτη του Ηνωμένου Βασιλείου που αποτελούν τους ηγέτες του χάους, όπως τους αποκαλούν πολλοί στην Ευρώπη, επιθυμούν συνέχιση του πολέμου για τα δικά τους γεωπολιτικά και κυρίως οικονομικά συμφέροντα. Γιατί έχουν ήδη γυρίσει το κλειδί από το προηγούμενο οικονομικό μοντέλο που έχω ήδη περιγράψει στο επόμενο. Στο μοντέλο της στρατικοποίησης. Θα επαναλάβω ότι αν η στάση τους εδραζόταν σε αρχές θα είχαν την πλήρη υποστήριξη όλων. Δυστυχώς όμως η στάση τους στο κυπριακό δεν το αποδεικνύει, ούτε το επιβεβαιώνει. Το αντίθετο.
Τίθενται ορισμένα ερωτήματα ως εκ των άνωθεν:
- Αν δεν εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία τι θα γίνει; Προφανώς ο πόλεμος θα συνεχισθεί.
- Πως θα συνεχισθεί ο πόλεμος από πλευράς Ουκρανίας χωρίς την στήριξη των ΗΠΑ δεδομένου ότι ο Πρόεδρος της Ουκρανίας δήλωσε ότι βρίσκεται ακριβώς ενώπιον αυτού του διλήμματος. Είτε να συμφωνήσει, είτε να χάσει τον πιο πολύτιμο εταίρο του τις ΗΠΑ.
- Θα συνεχίσουν από μόνοι τους τον πόλεμο τα κράτη μέλη της Ε.Ε.; Με ποια οικονομικά και στρατιωτικά μέσα;
- Μια τέτοια απόφαση θα τύχει έγκρισης και από τους 27; Ήδη τρία κράτη μέλη, Ουγγαρία, Σλοβακία και Τσεχία διαφωνούν.
- Υπάρχει κάποιος ο οποίος μπορεί με ασφάλεια να προβλέψει πως θα διεξάγεται πλέον η συνέχιση του πολέμου. Δηλαδή με ποια μέσα, σε ποια ένταση αλλά και έκταση;
- Αν τελικά αλλάξει και πάλιν στάση ο Πρόεδρος Τραμπ και συνεχίσει τη στήριξη στην Ουκρανία, γεγονός το οποίο θα φέρει αντίδραση εξ ανατολών με ισχυροποίηση των δεσμών Ρωσίας – Κίνας που θα οδηγηθεί ο Πλανήτης;
- Συνέχιση του πολέμου δεν σημαίνει μόνο κτύπημα κατά της ρωσικής οικονομίας. Συνεπάγεται πολύ ισχυρότερο κτύπημα στις ευρωπαϊκές οικονομίες.
- Η περαιτέρω εξασθένηση των οικονομιών στην Ε.Ε. συνδυασμένη με το μεταναστευτικό οδηγεί σε δραματικές αλλαγές στο εσωτερικό πολιτικό ισοζύγιο δυνάμεων ευρωπαϊκών Κρατών με προεξάρχουσα τη Γαλλία. Ο υποψήφιος του κόμματος της Λεπέν δημοσκοπικά προελαύνει από έρευνα σε έρευνα.
Πολλά και σύνθετα τα προβλήματα που σχετίζονται με το Ουκρανικό. Πολλά και δύσκολα τα αναπάντητα ερωτήματα. Πολλές και σημαντικότατες οι επιπτώσεις που θα προκαλέσει είτε η συνέχιση του πολέμου, είτε η επίτευξη αμοιβαία αποδεκτής συμφωνίας. Σε αυτό το τελευταίο θα επανέλθουμε σε επόμενη ανάλυση.
