Η αφαιρετικότητα και ο λόγος χαρακτηρίζουν το έργο του Ουαλού καλλιτέχνη κατά τη δεκαετία του ’70. Σύμφωνα με τον Χαράλαμπο Σεργίου, πρόεδρο του Ιδρύματος Γκλυν Χιουζ, επιδίωξή του ήταν οι συνέργειες με άλλους δημιουργούς από τον χώρο του θεάτρου, της λογοτεχνίας, της περφόρμανς. Στην έκθεση στον χώρο του n_c_annex δεν παρουσιάζεται ένα αρχείο αλλά ένα χρονικό της δουλειάς του αυτής της περιόδου.
Ένα flash back στο έργο του εικαστικού Γκλυν Χιουζ κατά τη δεκαετία του ’70 αποτελεί η έκθεση «Glyn Hughes: Chronicle of Presence. The Unframed 70s». Ο Χαραλάμπος Σεργίου και τα υπόλοιπα μέλη του Ιδρύματος που διαχειρίζονται το έργο του και διοργανώνουν την έκθεση, μας εξηγούν ότι η Αθηνά Αντωνιάδου που διευθύνει τον χώρο n_c_annex (πρώην γκαλερί Αργώ) είχε μια στενή και ουσιαστική σχέση με τον Γκλυν Χιουζ. Έτσι παραχώρησε το χώρο για να προβάλλεται η δουλειά του καλλιτέχνη την οποία αγαπούσε, χωρισμένη ανά δεκαετίες. Για τη συγκεκριμένη δεκαετία του ’70, ο Σεργίου επισημαίνει πως ήταν καθοριστική για το έργο του καλλιτέχνη. Σχολιάζει επίσης ότι στην Αργώ ο Γκλυν έκανε την έκθεσή του το 1972, την οποία εγκαινίασε ο Τάσος Παπαδόπουλος. Είναι λοιπόν συμβολικό το ότι η τωρινή έκθεση παρουσιάζεται στην πρώην Αργώ.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μετά τη συνεργασία του με τον Χριστόφορο Σάββα, ο Γκλυν υιοθέτησε μια αφαιρετική προσέγγιση στο έργο του, παρατηρεί ο Σεργίου. Τέλη της δεκαετίας του 1960 μετακόμισε σε ένα πολύ όμορφο παραδοσιακό σπίτι. Για να τα βγάλει πέρα, έγραφε κριτικές κινηματογράφου για την αγγλόφωνη εφημερίδα Cyprus Mail, εκφωνούσε δελτίο ειδήσεων και μιλούσε για τέχνη στο ραδιόφωνο του ΡΙΚ. «Ο Γκλυν έλεγε πως, καθώς επέστρεφε σπίτι του μετά από μια διάλεξη του Ρίτσαρντ Μπάκμινστερ Φούλερ (διάσημου εφευρέτη και οραματιστή του 20ού αιώνα) που παρακολούθησε στα τέλη της άνοιξης του 1971, σκεφτόταν συνεχώς τη λέξη “συνέργεια”. Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά από χάπενινγκ στο στούντιό του. Συνέργεια Ένα: “Το Άσπρο Δωμάτιο” (καλοκαίρι του 1971. Συνέργεια Δύο: “Κατράς” (πίσσα, ρύπανση) και Συνέργεια Τρία: “Ο Δρόμος προς την Αμμόχωστο” (καλοκαίρι 1973). Οι Συνέργειες περιλάμβαναν εγκαταστάσεις, πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες και ήχο. Επιπλέον, εξελίχθηκαν σε πειραματικό θέατρο: “Τα Τραγούδια της Μπερναντέτ” (βασισμένα στη Ματωμένη Κυριακή), “Ο Λευκός Χορός” (που περιόδευσε στο νησί) και το “Humble Goat Show” (η παράσταση της ταπεινής κατσίκας). Η Συνέργεια Τέσσερα, που ήταν προγραμματισμένη για το 1974, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ εξαιτίας του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής. Το 1973 ο Γκλυν επινόησε επίσης ένα δρώμενο για το κλείσιμο της γκαλερί Pisces στην Αμμόχωστο. Το ονόμασε “Μαύρο Καμβά” και αναφερόταν στη ματαιότητα του να έχει κανείς φιλοδοξίες σ’ ένα μικρό νησί».
Ο καλλιτέχνης συνέχισε να ζωγραφίζει και κατά τη διάρκεια του 1974. Δημιούργησε επίσης με την τεχνική του μπατίκ μια σειρά έργων που βασίζεται στο Κυπριακό Συλλαβάριο, ένα σύστημα γραφής της Εποχής του Σιδήρου που χρησιμοποιήθηκε μόνο στην Κύπρο και το οποίο βρέθηκε σε επιγραφές και αχαιολογικούς χώρους του νησιού. Στη διάρκεια του πραξικοπήματος και της εισβολής ο Γκλυν έβλεπε από το στούντιό του τα αλεξίπτωτα, που απεικονίζονται στη σειρά, να προσγειώνονται την αυγή. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά, «η εικόνα τους εντάχθηκε στα ιδεογράμματα του Συλλαβάριου τόσο αρμονικά, όσο και οι νάρκισσοι σε ένα ποίημα». Το 1975 μια έκθεση αυτών των μπατίκ εγκαινιάστηκε από τον Γλαύκο Κληρίδη.
Σύμφωνα με τον Σεργίου, η αφαιρετικότητα που χαρακτηρίζει τα έργα του αυτής της περιόδου έγινε για να δώσει χώρο στις συνέργειες με άλλους δημιουργούς – από το θέατρο, τη λογοτεχνία, την περφόρμανς. Κάποιες δουλειές του ήταν εμπνευσμένες από την ποίηση του Σεφέρη. Με τη Λένια Σορόκου έκαναν στον στούντιό του παραστάσεις και εγκαταστάσεις για να δώσουν μια πιο τρισδιάστατη εικόνα σε ό,τι τους αφορούσε. Επίσης ο Κώστας Χαραλαμπίδης απάγγελλε ποίηση.
Στoν χώρο n_c_annex παρουσιάζονται έργα, ντοκουμέντα της εποχής και φωτογραφίες που δείχνουν τις σκέψεις του Γκλυν. «Δεν παρουσιάζουμε το αρχείο του αλλά ένα χρονικό της δουλειάς του της δεκαετίας του ’70. Θα συνεχίσουμε αυτή τη δράση, και η επόμενη έκθεση θα αφορά τη δεκαετία του ’80» σημειώνει ο Σεργίου. «Μέσα από τις Synergy δράσεις και τα έργα που προέκυψαν στην προπολεμική και μεταπολεμική Κύπρο, η πρακτική του Χιούζ άρχισε να μετατοπίζεται προς μια μετα-πολιτική έκφραση: Όχι άμεσα ιδεολογική αλλά βαθιά συναισθηματική, σωματική και ενσώματη. Το στούντιό του λειτουργεί ως μια παράλληλη σκηνή, όπου η περφόρμανς γίνεται σημείο συνάντησης μεταξύ προσωπικής έκφρασης και συλλογικού τραύματος», επισημαίνουν οι επιμελήτριες της έκθεσης Αθηνά Αντωνιάδου και Γιάννα Τσολάκη.
Λευκωσία, n_c_annex (94086726-22429837). Η έκθεση Glyn Hughes: Chronicle of Presence εγκαινιάζεται στις 19 Ιουνίου, 18:00–23:00. Διάρκεια, μέχρι 9/7. Στις 30 Ιουνίου οργανώνεται η εκδήλωση Unframed in the Highly Framed 70s: Συζήτηση με τον δρα Γαβριήλ Κουρέα, 19:00.
