Πέραν των δύο συνανθρώπων μας που έχασαν άδικα τη ζωή τους, πέραν του ότι κάηκε μεγάλο μέρος του εδάφους της χώρας μας, πέραν των εκατοντάδων που έχασαν τα σπίτια τους και πέραν της τεράστιας καταστροφής σπιτιών, επιχειρηματικών υποστατικών και φυσικού περιβάλλοντος, οι πυρκαγιές στην ορεινή Λεμεσού έβαλαν και φωτιά στα μπατζάκια μας.
Και αυτό, γιατί:
-Για ακόμα μια φορά, αποδείχθηκε περίτρανα η ανικανότητα και η ανεπάρκεια του κράτους να προστατέψει τη ζωή των πολιτών και τις περιουσίες τους.
-Για μια ακόμα φορά, η εκάστοτε Κυβέρνηση αρνείται να αναλάβει είτε συλλογικά, είτε ατομικά, τις ευθύνες που τις αναλογούν.
-Για ακόμα μια φορά, το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να διαχειριστεί μια μεγάλη καταστροφή στη χώρα μας και να φερθεί υπεύθυνα για να επουλώσει τις μεγάλες πληγές και να συμπαρασταθεί, όπως πρέπει, στα αθώα θύματα.
-Για ακόμα μια φορά, η πολιτική ηγεσία και τα κόμματα εξαντλούνται μόνο στο να αλληλοκατηγορούνται, χωρίς ουσία και περιεχόμενο.
-Για ακόμα μια φορά, έχουμε εξοργίσει τους πολίτες, οι οποίοι απορούν για το αύριο τους σε ένα κράτος που το μόνο που ξέρει είναι να δημιουργεί με τα εγκληματικά λάθη του νέες καταστροφές.
Μετά την έκρηξη στο Μαρί, που στοίχισε τη ζωή σε 13 αθώους συνανθρώπους μας, νομίσαμε ότι το κράτος έλαβε τα μέτρα του και δεν θα ξαναεπιτρέψει να χαθούν άδικα και αδικαιολόγητα οι ζωές των πολιτών του. Φευ, όμως! Το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται με άλλες αιτίες και για άλλους λόγους. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι το ίδιο: Καταστροφή!
Δεν ξέρουμε πού και πώς θα καταλήξει αυτή η τραγική ιστορία, όμως σίγουρα δεν πρόκειται να περάσει χωρίς προεκτάσεις. Η μαζική προσέλευση κόσμου στην εκδήλωση διαμαρτυρίας την περασμένη Πέμπτη στη Λεμεσό, δείχνει ότι ο θυμός των πολιτών είναι και μεγάλος και ατέλειωτος. Και άρα, κάπου θα ξεσπάσει.
Οι ινστρούκτορες της πολιτικής άρχισαν να καταφεύγουν και πάλι στον πολιτικαντισμό και στην ανάγκη ανασχηματισμού της Κυβέρνησης. Και ρωτάμε εμείς: Με ένα ανασχηματισμό θα ξεχαστεί η απερίγραπτη τραγωδία με τις πυρκαγιές; Θα σβηστούν η μεγάλη αγωνία, ο ατέλειωτος πόνος και η συνεχιζόμενη ταλαιπωρία των πυρόπληκτων; Θα λησμονηθεί το ηλικιωμένο ανδρόγυνο που έχασε άδικα τη ζωή του; Θα επανέλθει η ορεινή Λεμεσός και τα πανόμορφα χωριά μας στην προηγούμενη κατάσταση τους;
Η απάντηση σ’ όλα αυτά είναι ένα ΟΧΙ, με κεφαλαία γράμματα.
Εκείνο που πρέπει τάχιστα και απαραίτητα να αλλάξει είναι το ίδιο το κράτος, οι νοοτροπίες του, οι μεθοδολογίες του, η λειτουργία του και η αποτελεσματικότητα του. Σ’ αυτά θα πρέπει να δώσει έμφαση πρώτα η κυβέρνηση και μετά τα κόμματα και όλοι οι αρμόδιοι και συναρμόδιοι.
Ο ίδιος ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης, εκτός από τις ορθές απολογίες του, οφείλει να πάρει τη σκούπα και να καθαρίσει ό,τι άχρηστο, παθογενές και ανεπαρκές υπάρχει στην κρατική μηχανή. Να αλλάξει τα πάντα στον δημόσιο τομέα. Και κυρίως σε επιτελικό επίπεδο.
Αν και αυτή τη φορά επιδείξουμε αδιαφορία, ζαμανφουτισμό και ελαφρότητα, τότε ένα νέο μεγάλο κακό θα έρθει και θα μας ξαναβρεί.
Ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι οι δομές, η λειτουργία και η μεθοδολογία του κράτους πάσχει. Και πάσχει για 65 χρόνια, από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γι’ αυτό κάθε λίγα χρόνια έχουμε ένα Μαρί, ένα «κούρεμα» καταθέσεων και μια παραλίγο οικονομική χρεοκοπία και τώρα μια καταστροφική πυρκαγιά.
Η κλεψύδρα τελειώνει, γι’ αυτό ο Πρόεδρος, αν προτίθεται να κάνει κάτι ουσιαστικό, ας αρχίσει από τα του οίκου του, δηλαδή από το κράτος του οποίου προΐσταται. Άλλωστε αυτό έλεγε και ο ίδιος προεκλογικά…
Σημείωση:
Κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς, απλοί πυροσβέστες και μερικές άλλες κρατικές υπηρεσίες επέδειξαν υψηλό αίσθημα ευθύνης και αξιοθαύμαστη προσφορά για αντιμετώπιση της πυρκαγιάς. Το παράδειγμα αυτών πρέπει να γίνει μάθημα και στους υπόλοιπους στην κρατική μηχανή.
