Η κοινότητα με τους περισσότερους αγνοούμενους της εισβολής, η Άσσια, ετοίμασε υπόμνημα – καταγγελία εναντίον της Τουρκίας και του κατοχικού καθεστώτος για να το παραδώσει στις 14/8/25, ημέρα κατάληψης του χωριού στις πρεσβείες των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το κοινοτικό συμβούλιο επικοινώνησε εκ των προτέρων τηλεφωνικά με τις πρεσβείες για να διευθετήσει ραντεβού. Κατάφεραν οι άνθρωποι να επικοινωνήσουν μόνο με τη γαλλική και τη ρωσική πρεσβεία. Η πρώτη τους έκλεισε ραντεβού, η δεύτερη υποσχέθηκε να απαντήσει αλλά κανένας δεν απάντησε.
Τελικά, την αντιπροσωπεία της Άσσιας την δέχτηκε μόνο η Γαλλία (εντός του κτηρίου και σε φιλικότατο κλίμα) στο οποίο παρουσιάστηκε ο υποπρέσβης. Επίσης, η Βρετανική Αρμοστεία – παρόλο που δεν προσκάλεσε την αντιπροσωπεία μέσα στο κτήριο της, (παραδόξως) έστειλε τουλάχιστον έναν ακόλουθο να παραλάβει το υπόμνημα (που συνοδευόταν και από περίληψη στα αγγλικά). Τα άλλα τρία υπομνήματα (ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας) παραδόθηκαν στους φρουρούς των πρεσβειών, δεν βγήκε κανένας στην πόρτα.
105 άνθρωποι εξαφανίστηκαν στην Άσσια, οι 76 κάτοικοι Άσσιας και άλλοι 29 από άλλα χωριά, που βρήκαν εκεί προσωρινό καταφύγιο. Αλλά, μόνο η Γαλλία διευθέτησε ένα ραντεβού να παραλάβει το υπόμνημα των Ασσιωτών. Αυτά, για να μένουν στη ιστορία.
Ας.
